E Premte, 03.29.2024, 03:41pm (GMT+1)

Ballina Linqe Stafi Kontakt
 
 
::| Fjala:       [Advance Search]  
 
Gjithë lajmet  
LAJMI I FUNDIT
OPINONE-EDITORIALE
ZVICRA
INTERVISTË-PRESS
SHQIPTARËT
LAJME NDËRKOMBËTARE
POLITIKË
DIASPORA NË ZVICËR DHE BOTË
PERSONAZH
ART KULTURË
DOSSIER
KËNDI I SHKRIMTARIT
HOLLYWOOD
AFORIZMA
GOSSIPE
SPORT
::| Newsletter
Emri juaj:
Emaili juaj:
 
 



 
OPINONE-EDITORIALE
 

E VËRTETA E TËRË DHE ASGJË TJETËR

Nga THOMAS L. FRIEDMAN, New York Times


E Enjte, 09.08.2011, 04:40pm (GMT+1)

Kishore Mahbubani, një diplomat singaporean në pension, botoi një ese provokuese në Financial Times të hënën që filloi skështu: "Diktatorët janë të bien. Demokracitë janë duke dështuar. Një rastësi kurioze? Apo është, ndoshta, një shenjë se diçka thelbësore ka ndryshuar në thërmijën e historisë njerëzore. Unë kështu besoj. Si mund të mbijetojnë diktatorët? Ata thonë gënjeshtra. Muamar Gadafi ishte një nga gënjeshtarët më të mëdhenj të të gjitha kohërave. Ai pohoi se populli i tij e donte atë. Ai gjithashtu e kontrolloi rrjedhjen e informacionit për popullin e tij për të parandaluar çdo alternativë të mundshme. Atëherë telefoni i thjeshtë celular ua mundësoi njerëzve të lidhen. E vërteta u përhap gjerësisht mbi të gjitha gënjeshtrat që koloneli transmetonte në valët e eterit.

"Pra, pse janë demokracitë duke dështuar në të njëjtën kohë? Përgjigja e thjeshtë: demokracitë kanë qenë gjithashtu duke thënë gënjeshtra."


Mahbubani vuri në dukje se "projekti i eurozonës u krijua mbi një gënjeshtër të madhe" se vendet mund të kenë bashkimin monetar dhe pavarësinë fiskale - pa dhimbje. Ndërkohë, në Amerikë, shtoi Mahbubani, tani dekan i Shkollës së Politikave Publike Lee Kuan Yew në Universitetin Kombëtar të Singaporit, "nuk ka udhëheqës të SHBA guxojnë t'ua thonë të vërtetën njerëzve. Të gjitha deklaratat e tyre vërtiten rreth një supozimi tjetër mitik se "shërimi" është pranë. Pa dyshim, ata thonë se kjo është një rënie normale. Por ky nuk është recesion normal. Nuk do të ketë zgjidhje pa dhimbje. "Sakrifica" do të jetë e nevojshme, dhe populli amerikan e di këtë. Por asnjë politikan amerikan nuk guxon të shqiptojë fjalën 'sakrificë'. Të vërtetat e dhimbshme nuk mund të thuhen."

Sigurisht, ka një ndryshim të madh midis Amerikës dhe Libisë. Ne mund të votojmë largimin e gënjeshtarëve tanë, ndryshe nga disa vende arabe - dhe aziatike. Megjithatë, krahasimi i Mahbubanit paralajmëron një reflektim këtë javë, që përkon me 10 vjetorin e 9 / 11 dhe fjalimin e presidentit për vendet e punës. Kjo është një javë e madhe për të thënë të vërtetën.

A mund t'ju kujtohet hera e fundit që keni ndjerë një udhëheqës kombëtar të na ketë shikuar në sy dhe të na thotë se nuk ka zgjidhje të lehtë për problemet tona të mëdha, se ne kemi hyrë në këtë rrëmujë duke qenë vetë-tolerues, ose ideologjikisht të fiksuar mbi dy dekada dhe se tani ne duhet të kalojmë pesë vitet e ardhshme duke i ngjitur të përpjetat, mundësisht duke pranuar një standard më të ulët të jetesës dhe duke u vënë në provë tepërimet tona?

Për mua, kjo është gjëja më e rëndësishme për të thënë si në përvjetorin e 9 / 11 dhe në prag të fjalimit të Presidentit Obama për vendet e punës. Fundja, ato janë të ndërthurura. Pse kjo ka qenë një dekadë e humbur? Një përgjigje mund të gjendet në një krahasim të thjeshtë: Si Dwight Eisenhower dhe pasardhësit e tij përdorën luftën esë ftohtë dhe si George W. Bush përdori 9 / 11. Amerika kish për t'u përballur me rusët në Luftën e Ftohtë. Amerika kish për t'iu përgjigjur 9 / 11 dhe kërcënimit të Al Kaidës. Por dallimi kritik mes të dyve ishte kjo: Duke filluar me Eisenhower dhe duke vazhduar në një farë mase me çdo president të luftës së ftohtë, kemi përdorur luftën eë ftohtë dhe kërcënimin rus si një arsye dhe motivim për të bërë gjëra të mëdha, të vështira së bashku në vend - për të bërë ndërtimin e kombit në Amerikë. Ne kemi përdorur atë për të ndërtuar sistemin e autostradave ndërshtetërore, për të dërguar njeriun në Hënë, për të shtyrë tej kufijtë e shkencës, për të mësuar gjuhë të reja, për të ruajtur disiplinën fiskale dhe, kur është e nevojshme, për të rritur taksat. Ne e fituam luftën e ftohtë me veprim kolektiv.

George W. Bush e bëri të kundërtën. Ai përdori 9 / 11 si një justifikim për taksa më të ulta, për të filluar dy luftëra se - për herë të parë në historinë tonë - nuk ishin paguar nga rritja e taksave, dhe për të krijuar një të drejtë të kushtueshme të re në recetën Medicare. Imagjinoni ku ne do të ishim sot, në qoftë se në mëngjesin e 9 / 12 Bush kishte njoftuar (si disa prej nesh kërkuam) një "Taksën Patriot" të 1 $ për gallon gazi për të paguar për infrastrukturën, arsimin dhe kërkimet qeveritare, për të ndihmuar financimin e luftërave tona dhe për të zvogëluar varësinë tonë nga nafta e Lindjes së Mesme. Benzina në SHBA më 11 shtator 2001, ishte mesatarisht 1,66 $ një gallon.

 

But rather than use 9/11 to summon us to nation-building at home, Bush used it as an excuse to party "” to double down on a radical tax-cutting agenda for the rich that not only did not spur rising living standards for most Americans but has now left us with a huge ball and chain around our ankle. And later, rather than asking each of us to contribute something to the war, he outsourced it to one-half of one-percent of the American people. Everyone else "” y'all have fun.


Por në vend se të përdorte 9 / 11 të na thërriste ne për ndërtimin e kombit në vend, Bush e përdori atë si një justifikim për të filluar - të zbriste dyfish në një axhendë radikale të uljes së taksave për të pasurit që jo vetëm nuk e ka nxitur rritjen e standardeve të jetesës për pjesën më të madhe të amerikanëve, por na ka mbetur tani me një top të madh dhe zinxhirit rrotull kyçit të këmbës tonë. Dhe më vonë, në vend se të kërkojnë secili prej nesh për të kontribuar diçka për luftën, ai e la atë për një për qind e gjysmë të popullit amerikan. Të gjithë të tjerët - u lanë mënjanë.


Ne e përdorëm luftën e ftohtë për të arritur në hënë dhe për të lindur industri të reja. Ne kemi përdorur 9 / 11 për të krijuar skanera të mirë trupit dhe më shumë agjentë TSA. Kjo do të mbahet mend si një nga mundësitë më të mëdha të humbura të çdo presidence - ndonjëherë.


Shpresa ime e zjarrtë është që të enjten zoti Obama do të japë shembull dhe të thotë të vërtetën e ftohtë, të vështirë - për prindërit dhe fëmijët. Unë e di. Ndershmëria, na është thënë, është vetëvrasje në politikë. Por për sa kohë që çdo zgjidhje që është e vështirë është jashtë tryeze, atëherë rënia jonë e ngadaltë kombëtare do të mbetet në tavolinë. Publiku është i gatshëm më shumë se për premtimin pluhnajë të Michele Bachmann se ajo mund të rivendosë 2 $ një gallon benzinë.


Kësaj here, Zoti President, le të fillojmë një debat me të vërtetën. Na tregoni ne se çfarë ju vërtetë mendoni se do të na duhet për të dalë ky stanjacion, çfarë lloj veprimi kolektiv dhe sakrifice e përbashkët do të jetë e nevojshme dhe pse që mund të çojë jo vetëm për ta kapërcyer gjendjen, jo vetëm për të qenë në rregull, por për të rivendosur madhështinë amerikane./Elida Buçpapaj

--

September 6, 2011

The Whole Truth and Nothing But

By THOMAS L. FRIEDMAN

Kishore Mahbubani, a retired Singaporean diplomat, published a provocative essay in The Financial Times on Monday that began like this: "Dictators are falling. Democracies are failing. A curious coincidence? Or is it, perhaps, a sign that something fundamental has changed in the grain of human history. I believe so. How do dictators survive? They tell lies. Muammar Gaddafi was one of the biggest liars of all time. He claimed that his people loved him. He also controlled the flow of information to his people to prevent any alternative narrative taking hold. Then the simple cellphone enabled people to connect. The truth spread widely to drown out all the lies that the colonel broadcast over the airwaves.

"So why are democracies failing at the same time? The simple answer: democracies have also been telling lies."

Mahbubani noted that "the eurozone project was created on a big lie" that countries could have monetary union and fiscal independence "” without pain. Meanwhile, in America, added Mahbubani, now the dean of the Lee Kuan Yew School of Public Policy at the National University of Singapore, "No U.S. leaders dare to tell the truth to the people. All their pronouncements rest on a mythical assumption that "˜recovery' is around the corner. Implicitly, they say this is a normal recession. But this is no normal recession. There will be no painless solution. "˜Sacrifice' will be needed, and the American people know this. But no American politician dares utter the word "˜sacrifice.' Painful truths cannot be told."

Of course, there is a big difference between America and Libya. We can vote out our liars, unlike certain Arab "” and Asian "” countries. Still, Mahbubani's comparison warrants some reflection this week, which coincides with the 10th anniversary of 9/11 and the president's jobs speech. It is a great week for truth-telling.

Can you remember the last time you felt a national leader looked us in the eye and told us there is no easy solution to our major problems, that we've gotten into this mess by being self-indulgent or ideologically fixated over two decades and that now we need to spend the next five years rolling up our sleeves, possibly accepting a lower living standard and making up for our excesses?

For me, this is the most important thing to say both on the anniversary of 9/11 and on the eve of President Obama's jobs speech. After all, they are intertwined. Why has this been a lost decade? An answer can be found in one simple comparison: How Dwight Eisenhower and his successors used the cold war and how George W. Bush used 9/11. America had to face down the Russians in the cold war. America had to respond to 9/11 and the threat of Al Qaeda. But the critical difference between the two was this: Beginning with Eisenhower and continuing to some degree with every cold war president, we used the cold war and the Russian threat as a reason and motivator to do big, hard things together at home "” to do nation-building in America. We used it to build the interstate highway system, put a man on the moon, push out the boundaries of science, teach new languages, maintain fiscal discipline and, when needed, raise taxes. We won the cold war with collective action.

George W. Bush did the opposite. He used 9/11 as an excuse to lower taxes, to start two wars that "” for the first time in our history "” were not paid for by tax increases, and to create a costly new entitlement in Medicare prescription drugs. Imagine where we'd be today if on the morning of 9/12 Bush had announced (as some of us advocated) a "Patriot Tax" of $1 per gallon of gas to pay for education, infrastructure and government research, to help finance our wars and to slash our dependence on Middle East oil. Gasoline in the U.S. on Sept. 11, 2001, averaged $1.66 a gallon.

But rather than use 9/11 to summon us to nation-building at home, Bush used it as an excuse to party "” to double down on a radical tax-cutting agenda for the rich that not only did not spur rising living standards for most Americans but has now left us with a huge ball and chain around our ankle. And later, rather than asking each of us to contribute something to the war, he outsourced it to one-half of one-percent of the American people. Everyone else "” y'all have fun.

We used the cold war to reach the moon and spawn new industries. We used 9/11 to create better body scanners and more T.S.A. agents. It will be remembered as one of the greatest lost opportunities of any presidency "” ever.

My fervent hope is that on Thursday Mr. Obama will set an example and tell the cold, hard truth "” to parents and kids. I know. Honesty, we are told, is suicidal in politics. But as long as every solution that is hard is off the table, then our slow national decline will remain on the table. The public is ready for more than Michele Bachmann's fairy-dust promise that she can restore $2 a gallon gasoline.

For once, Mr. President, let's start a debate with the truth. Tell us what you really think will be required to get us out of this stagnation, what kind of collective action and shared sacrifice will be needed and why that can lead not just to muddling through, not just to being O.K., but to restoring American greatness.

(http://www.nytimes.com)

Përktheu Elida Buçpapaj


Rating (Votes: )   
    Comments (0)        Dërgoja shokut        Printo


Other Articles:
KOSOVA DHE NDARJA E MUNDSHME E SERBISËNga XHELAL ZEJNELI (09.08.2011)
BAROMETRI DIPLOMATIKTUTORE E DOBËT E LEKSIONEVE TË DREJTËSISË DHE TË DEMOKRACISËNga Prof. Dr. MEHDI HYSENI (09.07.2011)
11 SHTATOR, DITA QË KURRË NUK MBARONNga RICHARD COHEN, Washington Post (09.07.2011)
"OXHAQET" E (PA)TYMOSURA RINORE POLITIKE NË SHQIPËRINga REDAN BUSHATI (09.07.2011)
LETËR E HAPUR EDI RAMËS - LIDERI I OPOZITËS OSE FILLIM TË RI TË NJEMENDTË OSE LARGIMNga ELIDA BUÇPAPAJ (09.06.2011)
BAROMETRI DIPLOMATIKJO "EDUKATËN FETARE", POR "EDUKATËN MORALE KOMBËTARE" SI LËNDË MËSIMORE NË SHKOLLAT SHQIPENga Prof. Dr. MEHDI HYSENI (09.06.2011)
MOS E KNI FRIKË LIGJIN ISLAM NË AMERIKËNga ELIYAHU STERN, New York Times (09.04.2011)
BAROMETRI DIPLOMATIKJO KISHA DHE XHAMIA POLITIKE NË KOSOVË!Nga Prof. Dr. MEHDI HYSENI (09.03.2011)
STABILITETI NË KOSOVË - A MUND TË ZGJASË?Nga MERITA B. MCCORMACK, "Dielli" (09.03.2011)
ÇFARË MUND TË BËJË STEVE JOBS PËR KLASËN PUNËTORE TË SHBANga HARLOD MEYERSON, Washington Post (09.02.2011)



 
::| Lajme të fundit
::| Kalendari
Mars 2024  
D H M M E P S
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            
 
::| Hot News
PËRMBYTJET NË SHQIPËRI - QEVERIA THOTË SE GJENDJA ËSHTË KRITIKE, KËRKON NDIHMË NGA BRUKSELI
ARVIZU - PRESIM QË DREJTËSIA SHQIPTARE TË DËNOJË TRAFIKANTËT E NJERËZVE
NATO NUK MUND TË NDIHMOJË NË KRIJIMIN E USHTRISË NË KOSOVË
GJERMANIA, FRANCA, BRITANIA E MADHE, HOLLANDA DHE DANIMARKA KUNDËR STATUSIT TË VENDIT KANDIDAT PËR SHQIPËRINË
THAÇI PARALAJMËRON ZGJEDHJEN E PRESIDENTIT GJATË JAVËS SË ARDHSHME
MISIONI MISHELËNga MICHELLE OBAMA, Newsweek
BABAI E NJEH MË MIRËNga THOMAS L. FRIEDMAN, New York Times
NATO dhe BE borxhlinj ndaj Kosovës ?Nga Elida Buçpapaj

 
VOAL
[Shko lart�]