Mbetet për t'u parë nëse protestat Occupy Wall Street do ta ndryshojë kahjen e Amerikës. Prapëseprapë protestat kanë shkaktuar tashmë një reagim shumë histerik nga Wall Street-i, nga super të pasurit në përgjithësi, dhe nga politikanët e ekspertët që vërtet iu shërbejnë interesave të qindra më të pasurve, pra një për qindëshit.

Dhe ky reagim tregon diçka të rëndësishme - pikërisht, se ekstremistët që kërcënojnë vlerat amerikane janë ata që F.D.R. (Franklin Delano Roosevelt) i ka quajtur "ruajalistët ekonomikë", jo njerëzit e fushuar në Zuccotti Park.

Kini parsyesh së pari se qysh politikanët republikanë i kanë portretizuar demonstratat e përmasave modeste nëse në rritje, të cilat kanë përfshirë disa konfrontime me policinë - konfrontime që duket të kenë përfshirë shumë reagime të tepruar policore - por asgjë nuk mund ta quajmë trazirë. Dhe në fakt nuk qenë asgjë deri tani si në sjelljen e turmës së Tea Party në verën e vitit 2009.

Megjithatë, Eric Cantor, lider i shumicës në Dhomën e Përfaqësuesve, ka denoncuar "turmat" dhe "vënien e amerikanëve kundër amerikanëve". Kandidatët presidencialë republikanë i kanë kushtuar vëmendje, ku Mitt Romney i akuzuar protestuesit se bëjnë "luftë klasash", ndërsa Herman Cain i quan ata "anti-amerikanë". I preferuari im, megjithatë, është senatori Rand Paul, i cili për disa arsye shqetësohet se protestuesit do të fillojnë konfiskimin iPads, ngaqë ata besojnë se njerëzit pasur nuk meritojnë t'i kenë ata.

Michael Bloomberg, kryetari i bashkisë të Nju Jorkut dhe titan i industrisë financiare-në qëndrimin e tij të djathtë, ishte pak më i moderuar, por akuzoi ende protestuesit për përpjekje që t'ua "heqin punët njerëzve që punojnë në këtë qytet", një deklaratë që nuk ka asnjë ngjashmëri me qëllimet aktuale të lëvizjes.

Dhe nëse ju jeni duke dëgjuar duke folur kokat në CNBC, mësoni se protestuesit "lënë flamujt e tyre fanatikë të valojnë," dhe janë "në rrugën e Leninit".

Mënyra e të kuptuarit të gjithë kësaj është të kuptojmë se kjo është pjesë e një sindromi të gjerë, në të cilën amerikanët e pasur, që përfitojnë jashtëzakonisht nga një sistem i manipuluar në favor të tyre, reagojnë me histeri ndaj gjithkujt ata që vë në dukje se sa i manipuluar është sistemi.

Vitin e kaluar, ju mund ta mabni mend, një numër i baronëve të industrisë financiar luajti mendsh prej kritikës shumë të butë nga Presidenti Obama. Ata denoncuan Zotin Obama si pothuajse një socialist pse miratoi të ashtuquajturin rregulli Volcker, i cili thjesht do t'i ndalonte bankat e mbështetura nga garancai federale nga angazhimi në spekulime të rrezikshme. Dhe si reagim i tyre për propozimet për të mbyllur një shteg që lejon disa prej tyre paguajnë taksa shumë të ulëta - pra, Stephen Schwarzman, kryetari i Blackstone Group, e krahasoi atë me pushtimin e Polonisë nga Hilteri.

Dhe pastaj vjen fushata e natyrës vrastare kundër Elizabeth Warren, reformatores financiare që tani kandidon për Senatin në Massachusetts. Jo shumë kohë më parë një video në YouTube znj Warren duke folur në mënyrë elokuente, me këmbë në tokë për taksat ndaj të pasurve, u bë virusale. Asgjë që ajo tha nuk ishte radikale - nuk ishte më shumë se një refren modern i thënies së famshme të Oliver Wendell Holmes se "taksat janë ato çfarë ne paguajmë për shoqëri të qytetëruar".

Por duke dëgjuar mbrojtësit të besueshëm të të pasurve, ju do të mendoni se Znj Warren vinte e dyta pas Leon Trotsky-t. George Will do të deklaronte se ajo ka një "agjendë kolektiviste", se ajo beson se "individualizmi është një fantazi". Dhe Rush Limbaugh e quajti atë "një parazit që urren mikpritësin e saj. Të gatshëm për të shkatërruar mikpritësin ndërkohë që thith jetë në kurriz të tij."

Çfarë po ndodh këtu? Përgjigjja, me siguri, është se Mjeshtrat e Universit të Wall Street-it e kuptojnë, thellë-thellë, sa e pambrojtshme moralisht është pozita e tyre. Ata nuk janë John Galt, ata nuk janë as Steve Jobs. Ata janë njerëz që u pasuruan prej skema komplekse financiare të pavlerë që, larg nga dhënia e përfitimeve të qarta për popullin amerikan, ndihmuan të na shtyjnë në një krizë pasojat e së cilës vazhdojnë të rrënojnë jetën e dhjetra miliona bashkëqytetarëve të tyre.

Megjithatë, ata kanë paguar asnjë çmim. Institucionet e tyre u shpëtuan nga taksapaguesit. Ata vazhdojnë të përfitojnë nga garancitë eksplicite dhe implicite federale - në thelb ata janë ende në një lojë ku kokat fitojnë, ndërsa taksapaguesit bisha humbasin. Dhe ata përfitojnë nga difektet e taksave që në shumë raste kanë njerëz me të ardhura multimilion-dollarëshe paguajnë më pak se familjet e klasës së mesme.

Ky trajtim i veçantë nuk mund të durojë hetimin e imtë - dhe për këtë arsye, si ata e shohin atë, nuk duhet të ketë hetim të imtë. Kushdo që e vë në dukje qartë, pa marrë parasysh sa me qetësi dhe sa moderuar, duhet demonizuar dhe larguar nga skena. Në fakt, sa më i arsyeshëm dhe i moderuar një kritik tingëllon, aq më urgjentisht ai ose ajo duhet të demonizohen, kështu edhe dufi i furishëm ndaj Elizabeth Warren.

Pra, kush është me të vërtetë jo-amerikan këtu? Nuk janë protestuesit, të cilët janë thjesht po përpiqen të dëgjohet zëri i tyre. Nuk janë ekstremistët e vërtetë që këtu janë oligarkët e Amerikës, të cilët dëshirojnë të shtypin çdo kritikë ndaj burimeve të pasurisë së tyre.

--

October 9, 2011

It remains to be seen whether the Occupy Wall Street protests will change America's direction. Yet the protests have already elicited a remarkably hysterical reaction from Wall Street, the super-rich in general, and politicians and pundits who reliably serve the interests of the wealthiest hundredth of a percent.

And this reaction tells you something important "” namely, that the extremists threatening American values are what F.D.R. called "economic royalists," not the people camping in Zuccotti Park.

Consider first how Republican politicians have portrayed the modest-sized if growing demonstrations, which have involved some confrontations with the police "” confrontations that seem to have involved a lot of police overreaction "” but nothing one could call a riot. And there has in fact been nothing so far to match the behavior of Tea Party crowds in the summer of 2009.

Nonetheless, Eric Cantor, the House majority leader, has denounced "mobs" and "the pitting of Americans against Americans." The G.O.P. presidential candidates have weighed in, with Mitt Romney accusing the protesters of waging "class warfare," while Herman Cain calls them "anti-American." My favorite, however, is Senator Rand Paul, who for some reason worries that the protesters will start seizing iPads, because they believe rich people don't deserve to have them.

Michael Bloomberg, New York's mayor and a financial-industry titan in his own right, was a bit more moderate, but still accused the protesters of trying to "take the jobs away from people working in this city," a statement that bears no resemblance to the movement's actual goals.

And if you were listening to talking heads on CNBC, you learned that the protesters "let their freak flags fly," and are "aligned with Lenin."

The way to understand all of this is to realize that it's part of a broader syndrome, in which wealthy Americans who benefit hugely from a system rigged in their favor react with hysteria to anyone who points out just how rigged the system is.

Last year, you may recall, a number of financial-industry barons went wild over very mild criticism from President Obama. They denounced Mr. Obama as being almost a socialist for endorsing the so-called Volcker rule, which would simply prohibit banks backed by federal guarantees from engaging in risky speculation. And as for their reaction to proposals to close a loophole that lets some of them pay remarkably low taxes "” well, Stephen Schwarzman, chairman of the Blackstone Group, compared it to Hitler's invasion of Poland.

But listening to the reliable defenders of the wealthy, you'd think that Ms. Warren was the second coming of Leon Trotsky. George Will declared that she has a "collectivist agenda," that she believes that "individualism is a chimera." And Rush Limbaugh called her "a parasite who hates her host. Willing to destroy the host while she sucks the life out of it."

What's going on here? The answer, surely, is that Wall Street's Masters of the Universe realize, deep down, how morally indefensible their position is. They're not John Galt; they're not even Steve Jobs. They're people who got rich by peddling complex financial schemes that, far from delivering clear benefits to the American people, helped push us into a crisis whose aftereffects continue to blight the lives of tens of millions of their fellow citizens.

Yet they have paid no price. Their institutions were bailed out by taxpayers, with few strings attached. They continue to benefit from explicit and implicit federal guarantees "” basically, they're still in a game of heads they win, tails taxpayers lose. And they benefit from tax loopholes that in many cases have people with multimillion-dollar incomes paying lower rates than middle-class families.

This special treatment can't bear close scrutiny "” and therefore, as they see it, there must be no close scrutiny. Anyone who points out the obvious, no matter how calmly and moderately, must be demonized and driven from the stage. In fact, the more reasonable and moderate a critic sounds, the more urgently he or she must be demonized, hence the frantic sliming of Elizabeth Warren.

So who's really being un-American here? Not the protesters, who are simply trying to get their voices heard. No, the real extremists here are America's oligarchs, who want to suppress any criticism of the sources of their wealth.

(http://www.nytimes.com)