ISMAILIA, Egjipt

Kur raportova në Twitter dje se kisha një darkë me anëtarë të Vëllazërisë Myslimane këtu në Egjipt, miqtë tuitersa u alarmuan për sigurinë time.

Shumë perëndimorë (dhe disa egjiptianët liberalë) janë, sinqerisht, duke u druajtur për ngjitjen e Vëllazërisë Myslimane dhe islamistëve më ekstremë të njohur si Selefitë në zgjedhjet egjiptiane. Për të kuptuar pse ata fituan rreth dy të tretat e votave, unë shkova në këtë qytet në kanalin e Suezit, Ismailia, ku Vëllazëria Myslimane u themelua në vitin 1928.

Zanafilla e parë për suksesin e Vëllazërisë: zyrat e saj janë agjenci të shërbimeve sociale. Qytetarët shkonin atje për të kërkuar batanije për dimër, dhe partia ua jepte ato - së bashku me broshura të fushatës. Disa njerëz kërkuan ndihmë për të paguar faturat mjekësore, dhe ata e morën atë. Në mbrëmje, gratë arritën të marrin dije falas në lidhje me shkencën.

"Ata bëjnë punë të mirë sociale," pranoi Ahmed Kenawi, edhe vetë një punonjës social i cili nuk ka vendosur ende për kë të votojë.

Partitë islamike morën para për këto shërbime sociale, pjesërisht nga e dhjeta fetare prej myslimanëve të devotshëm. Mbështetësit e partive laike nuk duken aq bujarë me të hollat e tyre. Gjithashtu, partitë Selefi janë të kudondodhura në rrugicat e humbura ku partitë laike nuk janë të pranishme.

"Partitë e tjera, ne thjesht nuk i shohim," tha Samah Abdulkarim, një mësuese 25-vjeçare e cila tha se është duke mbështetur Selefitë. "Apo, në qoftë se i shohim, kjo ndodh gjatë sezonit të zgjedhjeve."

Unë e pyeta nëse partitë Selefite do t'i pakësojnë profesionistet femra si ajo, dhe Samah dukej në mëdyshje. Jo, tha ajo, Selefitë janë të mirë për gratë sepse i ndihmojnë gratë në nevojë.

Kjo pasqyronte një temë të përbashkët: Njerëzit nuk votojnë për partitë islamike, sepse kërkojnë represion fetar të silit saudit apo iranian. Përkundrazi, ata votojnë për partitë islame për të njëjtën arsye që gjermanët mbështesin Kristiandemokratët apo Jugorët amerikanë janë në favor të krishterëve konservatorë: kandidatët e devotshëm perceptohen si reflektim i vlerave tradicionale.

"Votuesit ndjejnë se partitë laike në të kaluarën ishin korruptuar dhe nuk rritën standardet e jetesës," tha Abdulwahab Syed Gamal, një vullnetar për një grup të pavarur të votuesve të arsimit. "Njerëzit mendojnë se nëse kandidatët janë të devotshëm ndaj Zotit, ata nuk do të marrin ryshfet."

"Çmimi i sheqerit, çmimi i orizit - për këtë duan të dinë votuesit," shtoi ai. "Në qoftë se islamikët mund t'ia dalin për këtë, ata do të kenë sukses. Nëse jo, ata do të votohen kundër në zgjedhjet e ardhshme. Ne nuk do të përfundojmë si Somalia."

Disa udhëheqës Selefi kanë bërë deklarata ekstremiste - duke sugjeruar se gratë dhe të krishterët janë të paaftë për të qenë udhëheqës, duke ngritur pyetje rreth traktatit të paqes me Izraelin, dhe duke e denoncuar laureatin Nobel egjiptian e madh në letërsi, Naguib Mahfouz, për sakrilegj. Por votuesit me të cilët bisedova ishin më të moderuar. Disa thonë se ata e pëlqejnë idenë e një shteti Islam apo adoptimin e disa parimeve të ligjit të Sheriatit, por më të shumit e shikonin këtë si simbolike, pak si "In God We Trust" (Në Zot ne besojmë) në monedhat amerikane.

Shumë dukeshin mahnitshëm naivë dhe të izoluar, jo në gjendje për të kuptuar pse pakica e krishterë e Egjiptit është e shqetësuar si pasojë e sulmeve ndaj kishave. Myslimanët konservatorë këmbënguli se Vëllazëria myslimane nuk është diskriminuese dhe është shtëpi e përkryer për të krishterët e devotshëm - dhe një partner i frikshëm për Perëndimin.

"Cila është frika e Perëndimit?" tha Ayman Hisham, një selefi 24-vjeçar, vërtet në mëdyshje. Ai tha se nën sundimin selefi, marrëdhëniet diplomatike me Izraelin do të vazhdohen të pandryshuara dhe lidhjet me Amerikën do të forcohen.

Përkthyesi im në Ismailia ishte një e re egjiptian-amerikane grua që mbante veshje amerikane dhe nuk i mbulonte flokët e saj. Kështu që unë pyeta disa konservatorë se ajo a do të duhet të mbulohet, nëse partitë islamike do të sundojnë Egjiptin.

"Ky është vendim i saj," tha Dr Hisham el-soly, një kandidat për Parlamentini Vëllazërisë Mylsimane. "Shteti nuk do të diktojë se si njerëzit duhet të jetojnë." (Një Selefi thotë se ajo mund të përdorë disa "udhëzime", dhe dy Selefi të tjerë u larguan në terror në vend se të intervistohen nga një jobesimtar dhe një grua.)

Egjiptianët laikë shpesh shprehin mosbesim ndaj partive fetare. Ata dëshpërohen, kapur në mes të një ushtrie me instinktet diktatoriale dhe një lëvizjeje konservatore fetare që është fituar me vota.

Unë mendoj se është e arsyeshme për t'u shqetësuar, por le të mos e teproj. Le të kujtojmë gjithashtu se ushtria egjiptiane mbetet një forcë për sekularizmin. Dhe ka një shans të arsyeshëm se një president më laik si Amr Musa, një ish ministër i Jashtëm dhe sekretari i përgjithshëm i Ligës Arabe, do të zgjidhen për të balancuar partitë fetare në Parlament.

Drojat tona tonë shpesh pasqyrojnë gogolët tanë mendorë. Për një gjeneratë, ne ishim të tmerruar nga nacionalistët laikë arabë, si Gamal Abdel Nasser, i cili sundoi Egjiptin në vitet '60. Frika ndaj sekularistëve u provua e ekzagjeruar, dhe unë mendoj se e njëjta është e vërtetë nga shqetësimet rreth partive islamike në Egjipt sot.

Në çdo rast, demokracia është një hap përpara edhe atëherë kur votuesit të na zhgënjejnë. Një 18-vjeçare, studente, Rana Abdelhai, më tha se ajo kurrë nuk do të votojë për një Vëllazëri Myslimane apo kandidat Salafi. Por, shtoi ajo me mençuri: "Kjo është demokracia tani. Ne duhet të respektojmë njerëzit e tjerë që zgjedhin, edhe nëse ata bëjnë zgjedhjen e gabuar. "

-
Unë ju ftoj të komentoni për këtë kolonë në blogun tim. Ju lutemi gjithashtu, bashkohuni me mua në Facebook dhe Google +, të shikoni videot e mia në YouTube dhe të më ndiqni në Twitter./Skënder Buçpapaj

--

December 10, 2011

ISMAILIA, Egypt

The first clue to the success of the Brotherhood: its offices are social service agencies. Citizens dropped in to ask for blankets for the winter, and the party handed them out "” along with campaign brochures. Several people asked for help paying medical bills, and they got it. In the evening, women arrived to take a free class about science.

"They do good social work," acknowledged Ahmed Kenawi, himself a social worker who hasn't yet decided whom to vote for.

Islamic parties get money for these social services partly from religious tithing by pious Muslims. Supporters of secular parties don't seem as generous with their cash. Likewise, the Salafi parties are ubiquitous in the back alleys in a way secular parties aren't.

"The other parties, we just don't see them," said Samah Abdulkarim, a 25-year-old teacher who said she is supporting the Salafis. "Or, if we do see them, it's only during the election season."

I asked her if the Salafi parties would curb female professionals like herself, and she looked puzzled. No, she said, Salafis are good for women because they help needy women.

That reflected a common theme: People don't vote for Islamic parties because they seek Saudi- or Iranian-style religious repression. Rather, they vote for Islamic parties for the same reason Germans support Christian Democrats or Southerners favor conservative Christians: pious candidates are perceived as reflecting traditional values.

"Voters feel secular parties in the past were corrupted and didn't raise living standards," said Abdulwahab Syed Gamal, a volunteer for an independent voter-education group. "People think that if candidates are God-fearing, they won't take bribes."

"The price of sugar, the price of rice "” that's what voters care about," he added. "If Islamists can deliver on that, they'll succeed. If not, they'll be voted out in the next election. We're not going to end up like Somalia."

"What is the West afraid of?" said Ayman Hisham, a 24-year-old Salafi, sounding genuinely puzzled. He said that under Salafi rule, diplomatic relations with Israel would continue unchanged and ties with America would strengthen.

My interpreter in Ismailia was a young Egyptian-American woman who wore American clothing and did not cover her hair. So I asked some conservatives if she would have to cover herself if Islamic parties controlled Egypt.

"This is her decision," said Dr. Hisham el-Soly, a Muslim Brotherhood candidate for Parliament. "The state will not dictate how people should live." (One Salafi did suggest that she could use some "guidance," and two other Salafis fled in terror rather than be interviewed by an infidel and a woman.)

Secular Egyptians often distrust assurances from the religious parties. They despair, caught between an army with dictatorial instincts and a conservative religious movement that is winning votes.

My take is that it's reasonable to worry, but let's not overdo it. Let's also remember that the Egyptian Army remains a force for secularism. And there's a reasonable chance that a more secular president like Amr Moussa, a former foreign minister and Arab League secretary general, will be elected to balance religious parties in Parliament.

Our fears often reflect our own mental hobgoblins. For a generation, we were terrified of secular Arab nationalists, like Gamal Abdel Nasser, who ruled Egypt in the '60s. The fears of the secularists proved overblown, and I think the same is true of anxieties about Islamic parties in Egypt today.

In any case, democracy is a step forward even when voters disappoint us. An 18-year-old student, Rana Abdelhai, told me that she would never vote for a Muslim Brotherhood or Salafi candidate. But, she added wisely: "This is democracy now. We have to respect who other people choose, even if they make the wrong choice."

-