"Në një mandat të dytë," me egërsi paralajmëroi Mitt Romney në një fjalim të Shoqatës Kombëtare të Armëve muajin e kaluar, Presidenti Obama "do të ishte i pakushtëzuar nga tundimet e rizgjedhjes."

Por Romney ishte i zgjuar për çka, saktësisht, kjo do të thotë: Parashikimi i vetëm i tij i veçantë ishte se Obama do të "ribëjë" Gjykatën e Lartë. Kështu do të shpalosej kur, në darkën e Shoqatës së Korrespondentëve të Shtëpisë së Bardhë një javë më parë, presidenti foli në lidhje me "axhendën e fshehtë" që ai ka planifikuar. "Në mandatin tim të parë," bëri shaka ", ne i dhamë fund luftës në Irak, në mandatin tim të dytë, unë do ta fitoj luftën për Krishtlindje. ... Në mandatit tim të parë, ne kemi kaluar reformën e kujdesit shëndetësor, në mandatit tim të dytë, unë mendoj se do ta kalojmë atë përsëri ".

Në fjalimet e tjera, Obama ka ofruar një vrojtim më serioz të asaj që ai do të donte të bënte në qoftë se rizgjidhet. Më 30 mars, ai rreshtoi prioritetet afatmesme duke përfshirë reformimin e sistemit të emigracionit; duke ribërë politikën kombëtare të energjisë kështu ai do të trajtonte "sfidat afatgjata... të pavarësisë së energjisë dhe ndryshimit të klimës "; duke bërë më shumë për të siguruar që "njerëzit të cilët nuk kanë punë të mund të gjejnë punë" dhe që "sistemi ynë i strehimit të jetë duke punuar për të gjithë "; duke shtyrë përpara reformën e arsimit dhe duke ekzekutuar një "tranzicion efektiv nga Afganistani".

Por kjo nuk është me të vërtetë një listë e asaj që Obama do të bëjë në mandatin e tij të dytë. Kjo është një listë të asaj që ai do të donte për të bërë.

Këshilltarët e presidentit janë natyrshëm të gatshëm për të diskutuar se çfarë ndodh në qoftë se kandidati i tyre fiton në nëntor. Ata nuk duan të paraqiten të tepruar ose të parapresin mesazhet e fushatës. Asnjë nuk është i gatshëm për të folur në procesverbal. Por në dhjetra biseda gjatë muajve të fundit, është bërë e qartë se të menduarit e tyre në atë që presidenti mund të bëjë ka evoluar ndjeshëm gjatë katër viteve të fundit.

Në vitin 2008, fushata e tij shpesh të dukej se beson që si president, Obama do të jetë në gjendje personalisht të përurojë një epokë të re të bashkëpunimit në Uashington. Por pas tre viteve të fundit, të cilat kanë qenë plot me përplasje rreth borxheve tavan të cilat ata nuk i deshën dhe ligjet e punës që ata nuk mundën t'i kalojnë, këshilltarët e tij janë bërë më realistë dhe janë të shpejtë të paralajmërojnë se, në shumicën e rasteve, ajo që ata mund të bënin në një mandat të dytë do të varet nga çfarë Kongresi është i gatshëm të bëjë me ta.

Gjithkush nga këshilltarët e afërt të Obamës deri tek takticienët e lartë republikanë pajtohen se viti i parë i një mandat të dytë - dhe ndoshta edhe më tepër se kaq - do të ishte "fiskal". Kjo do të thotë se do t'i kushtohet buxhetit dhe çështjes së taksave.

Në fund të vitit 2012, ne do të përballemi me atë që Kryetari i Rezervës Federale Ben Bernanke e quan "shkëmb fiskal": Uljet e taksave të Bush pritet të shkojnë drejt përfundimit, $ 1,2 trilionë shkurtimet automatike të shpenzimeve të iniciuara kur "superkommiteti" i deficitit dështoi të arrijë një marrëveshje pritet të fillojnë, ne pritet që të godasim tavanin e borxhit përsëri, dhe shumë programe të tjera dhe kreditimet tatimore do të vijnë deri në përtëritje.

Në Kapitol Hill i referohen kësaj si "taksmagedon". Dhe kjo nuk do të presë sa Obama të fillojë një mandat të dytë zyrtarisht: Pjesa më e madhe do të vijë në seancën e ndërkohshme. Por gjithkush pret që Kongresi do të shtyjë me shkelm problemin për në Kongresin e ardhshëm.

Çfarë askush nuk e di, megjithatë, është si do të jetë Kongresi i ardhshëm. Shanset janë që, edhe nëse Obama fiton, republikanët do të mbajnë Dhomën e Përfaqësuesve dhe potencialisht ta fitojnë përsëri Senatin. Por pas humbjes së presidencës - pas dështimit për të arritur atë që udhëheqësi i pakicës në Senat Mitch McConnell (Këntaki) e quajti "prioritet i lartë politik" të tyre - do të jenë ata më shumë ose më pak të gatshëm të punojnë me një njeri që nuk mund të bindë popullin amerikan të vendosë?

"Pasi ju humbni, janë një mori rrethore goditjesh që ndodhin," thotë një ish-ndihmës i lartë i udhëheqjes republikane të Senatit. "Ju do të keni një krah të partisë në këmbë dhe duke thënë se ne nuk iu përmbahemi vlerave tona në mënyrë të mjaftueshme rigoroze. Dhe ju do të keni një krah duke thënë se ne nuk iu bëjmë thirrje të pavarurve."

Në një skenar ku republikanët janë të gatshëm të punojë me Obamën - ku ata do të pranonin $ 1 trilion ose më shumë të ardhura të reja në këmbim të shkurtimit në programet bazë - ekipi i presidentit mund të imagjinohet marrë mjaft më shumë, pjesërisht sepse që të dyja partitë duan ta bëjnë këtë.

Të dyja partive iu dhemb bërja e reformës së taksave, për shembull. Të dyja partitë dëshirojnë një grup inteligjent të shkurtimeve të shpenzimeve. Dhe të dyja palët janë duke kërkuar ndryshime në programet e të drejtës si Sigurimeve Shoqërore dhe Kujdesit Shëndetësor.

Por të biesh dakord në qëllimet nuk është e njëjtë si të biesh dakord mbi politikat e nevojshme për t'i arritur këto qëllime. Sigurisht, të dyja palët duan reformën e taksave, por ata nuk bien dakord nëse kjo duhet të jetë një e ardhur e re.

Dhe të dyja partitë duan të zëvendësojnë shkurtimet automatike të shpenzimeve të superkommitetit, por republikanët duan të zëvendësojnë reduktime më të thella për programet e brendshme, dhe demokratët nuk e bëjnë. Në qoftë se këto çështje mund të lundrojnë me sukses, megjithatë, kjo mund të ndërtojë besimin e nevojshëm për të marrë një nxitje në reformën e rekomanduese.

Është më e lehtë për të parë demokratët dhe republikanët që vijnë së bashku në një marrëveshje rreth sigurimeve shoqërore se sa në Kujdesin Shëndetësor dhe në Ndihmën Shëndetësore. Ndryshimet dypartiake ndaj dy programeve të kujdesit shëndetësor janë të komplikuara nga Akti i Kujdesit të Përballueshëm dhe buxheti republikan i Paul Ryan, i cili përkushton palët në vizione kundërshtare për sistemin e kujdesit shëndetësor.

Por të dy partitë kanë lënë sigurimet shoqërore jashtë argumenteve të tyre. Buxheti i Ryan mbetet i vetëm. Edhe planet e Obamës, njësoj. Të dyja partitë nuk janë polarizuar rreth ideve të papajtueshme. Është e mundur të imagjinohet që ata të ulen bashkë dhe të vijnë me një marrëveshje. Kjo mund edhe të shoqërohet me reformën e taksave, pasi shumë nga ajo që duhet të bëhet për sigurimet shoqërore ka të bëjë me ndryshimin e çfarë dhe si vihen taksat.

Sigurisht, nëse Partia Republikane post-zgjedhore lëviz më tej në të djathtë, atëherë marrëveshjet e mëdha janë ndoshta të pamundura. Në këtë skenar, problemet tona fiskale mund të zgjidhen kur Kongresi dështon për të ardhur në një marrëveshje, shkurtimet e taksave të Bush skadojnë dhe shkurtimet e shpenzimeve kundërgodasin. Kjo do të ishte shkatërruese për ekonominë - u konsultova disa parashikues që menduan se do të jetë një territor i recesioni të dyfishtë - por kjo do të shkurtojë deficitin menjëherë.

Ndryshimet klimatike dhe emigracioni

Përtej deficitit, këshilltarët e Obamës shohin dy pjesë të mëdha të pambaruara të biznesit nga mandati i parë: Ndryshimi i klimës dhe reforma e emigracionit. Nga këto, është më e lehtë të imagjinosh presidentin të marrë masa për emigracionin, në pjesën më të madhe, sepse është më e lehtë të imagjinosh republikanët të vijnë në përfundimin se ata kanë nevojë për të mbështetur disi versionin e reformës.

Nëse Romney humbet pjesërisht sepse ai paraqitet dobët mes votuesve hispanikë - sondazhet e fundit kanë treguar atë mirë tek adoleshentët dhe nën 20 vjeçarët - presioni mund të bëjë në Partinë Republikane që të zgjerojë një lloj paqeje të ofruar nga votuesit Latinë, me një sy drejt viti 2016.

Ka më pak optimizëm kur është fjala për ndryshimin e klimës. "Unë nuk mendoj se ai mund të lëvizë një faturë të klimës", thotë Neera Tanden, president i Qendrës për Përparimin Amerikan dhe një ish-këshilltar i brendshëm të politikave të Obamës. Kjo nuk do të thotë, se presidenti nuk mund të lëvizë përpara me një faturë të energjisë së rinovueshme: "Ju mund të kenë një 'Strategji mbi gjithçka' që me të vërtetë përshpejton përpjekjet për të na bëjnë të pavarur nga nafta e huaj. "

Mbi këtë çështje, shumë nga mandati i dytë do të jetë i përkushtuar për të konsoliduar arritjet e para. Duke supozuar se Gjykata e Lartë nuk do të fshijë plotësisht Aktin e Kujdesit të Përballueshëm, ligji do të fillojë të mbulon amerikanët e pasiguruar në vitin 2014. Por ka një sasi të madhe pune për të bërë që ta marrë të gatshme për atë datë, dhe sapo ligji hyn në fuqi, nuk do të jetë një sasi e madhe e punës së nevojshme për të sheshuar pengesat. Nëse gjykata godet mandatin individual - çka kërkon që amerikanët të kenë sigurim shëndetësor ose të paguajnë një gjobë - por lë pjesën tjetër të legjislacionit të paprekur, procesi bëhet edhe më i vështirë dhe mund të kërkojë një lloj marrëveshjeje me Kongresin.

Sido që të jetë, administrata është e vetëdijshme se ligji i kujdesit shëndetësor, ndoshta më shumë se çdo tjetër, ka të ngjarë të jetë trashëgimia e presidentit, dhe ata do të marrin pjesë në të në përputhje me rrethanat.

Duke folur për Gjykatës së Lartë, emërimet do të jenë për çka të shqetësohemi - vendet e lira janë të mundshme. Përveç kësaj, termi i Bernankes do të skadojë në vitin 2014. Në qoftë se Obama rizgjidhet, administrata do të ketë për të zëvendësuar me nxitim stafin që po largohet, e mundshme për të përfshirë Sekretarin e Thesarit, Tim Geithner.

Këshilltarët e Obamës me të cilët fola me thonë se Shtëpia e Bardhë pret që tjetri Sekretar të Thesarit të jetë një person i aftë në negociatat fiskale. Kjo argumenton për dikë që e njeh buxhetin dhe e di se si të punojë me Kongresin, të tillë si Jack Lew, shefi i stafit i Shtëpisë së Bardhë i cili më parë ka drejtuar Zyrën e Menaxhimit dhe të Buxhetit, ose Erskine Bowles, i cili shërbeu si shef i perosnelit i Bill Klintonit dhe i cili kohët e fundit ishte bashkë-kryetar i komisionit Simpson-Bowles për reduktimin e deficitit.

Politika e jashtme

Presidentët tentojnë të kenë një dorë të lirë mbi politikën e jashtme, ku Kongresi është në përgjithësi më pak i përfshirë. Pra, nëse Obama po përballet me një Kongres të vështirë dhe ai nuk duhet të shpenzojë kohë në fushatën e tij të rizgjedhjes, politika e jashtme është një vend i natyrshëm për të vënë energjitë e tij - për të mos përmendur trashëgiminë e tij të cënuar. Ndër këshilltarët e tij, ka njëfarë zemërimi të fshehur në lidhje me mundësitë në këtë arenë.

Sipas tyre, lufta në Irak është zyrtarisht ka pushuar. Konflikti në Afganistan po shkon drejt fundit. Osama bin Laden është i vdekur. Administrata Obama, me fjalë të tjera, është më afër një detyre të kryer se ka qenë ajo që nga viti 2009.

Faza tjetër, sipas tyre, do të fokusohet mbi "ribaraspeshimin" e vëmendjen së Amerikës larg nga Lindja e Mesme dhe në drejtim të rajoneve të botës që janë ekonomikisht më të rëndësishme për Shtetet e Bashkuara.

Sikurse Sekretarja e Shtetit Hillary Rodham Clinton ka thënë, përpjekjet fillojnë me Kinën dhe pjesën tjetër të rajonit të Azi-Paqësorit. Kjo mund të kuptojë përdorimin marrëveshjeve të lira tregtare për të rritur ndikimin tonë ekonomike dhe Samitin vjetor të Azisë Lindore për të krijuar një mundësi për angazhim shumëpalësh. Këshilltarët e Obamës do të donin gjithashtu të shpenzojnë më shumë kohë për ndërtimin e marrëdhënieve me Brazilin, Indinë dhe Turqinë.

Sigurisht, ata janë të shpejtë së paralajmëruari se Irani është kartë e rrezikshme. Dhe ashtu si sulmet e 11 shtatorit 2001, prishën planet e administratës së Bushit, një krizë e madhe, fatkeqësi apo mundësi e dytë mund të vendosë për mandatin e dytë të Obamës.

-
Ezra Klein shkruan në lidhje me politikën e brendshme dhe ekonomike për The Washington Post në washingtonpost.com / Ezra-Klein./Përktheu Skënder Buçpapaj

-

But that's not really a list of what Obama would do in his second term. It's a list of what he would like to do.

The president's advisers are naturally reluctant to discuss what happens if their candidate wins in November. They don't want to appear overconfident or undercut the messages of the campaign. None were willing to speak on the record. But in dozens of conversations over the past few months, it has become clear that their thinking on what the president can do has evolved significantly in the past four years.

The budget

Everyone from Obama's closest advisers to the GOP's top tacticians agrees that the first year of a second term "” and perhaps even more than that "” would be "fiscal." That is to say, it would be devoted to budget and tax issues.

What no one knows, however, is what that next Congress will be like. Odds are that even if Obama wins, Republicans will hold the House and potentially win back the Senate. But after losing the presidency "” after failing to achieve what Senate Minority Leader Mitch McConnell (Ky.) called their "top political priority" "” would they be more or less willing to work with a man they couldn't persuade the American people to fire?

"After you lose, there's a circular firing squad that occurs," says a former senior aide to the Senate Republican leadership. "You'll have a wing of the party standing up and saying we did not adhere to our values strictly enough. And you'll have a wing saying we did not appeal to independents."

In a scenario where Republicans are willing to work with Obama "” where they would accept $1 trillion or more in new revenue in return for cuts to entitlement programs "” the president's team can imagine getting quite a lot done, in part because there's a lot that both sides want to do.

Both sides are aching to do tax reform, for instance. Both sides want an intelligent set of spending cuts. And both sides are seeking changes to entitlement programs such as Social Security and Medicare.

But agreeing on goals isn't the same as agreeing on the policies needed to achieve those goals. Sure, both sides want tax reform, but they disagree on whether it should raise new revenue.

And both sides want to replace the supercommittee's automatic spending cuts, but Republicans want to substitute deeper reductions to domestic programs, and Democrats don't. If these issues could be successfully navigated, however, that could build the necessary trust to take a run at entitlement reform.

It's easier to see Democrats and Republicans coming together on a deal around Social Security than on Medicare and Medicaid. Bipartisan changes to the two health-care programs are complicated by the Affordable Care Act and GOP Rep. Paul Ryan's budget, which have committed the parties to opposing visions for the health-care system.

But the two parties have largely left Social Security out of their arguments. Ryan's budget leaves it alone. Obama's plans do, too. The two sides haven't polarized around irreconcilable ideas. It's possible to imagine them going into a room and coming out with a deal. It could even be coupled with tax reform, since much of what needs to be done for Social Security relates to changing what and how it taxes.

Of course, if the post-election Republican Party pulls further to the right, then big deals are probably impossible. In that scenario, our fiscal problems might be solved when Congress fails to come to an agreement, and the Bush tax cuts expire and the spending cuts kick in. That would be devastating to the economy "” I consulted some forecasters who thought we'd be in double-dip-recession territory "” but it would cut the deficit in a hurry.

Climate change and immigration

Beyond the deficit, Obama's advisers see two big unfinished pieces of business from the first term: climate change and immigration reform. Of these, it's easier to imagine the president taking action on immigration, in large part because it's easier to imagine Republicans coming to the conclusion that they need to support some version of reform.

If Romney loses in part because he underperforms among Hispanic voters "” recent polls have shown him in the teens and low 20s "” pressure could build in the Republican Party to extend some kind of peace offering to Latino voters, with an eye toward 2016.

There's less optimism when it comes to climate change. "I don't think he can move a climate bill," says Neera Tanden, president of the Center for American Progress and a former domestic policy adviser to Obama. That doesn't mean, she says, that the president couldn't move forward with a bill on renewable energy: "You can have an "˜all of the above' strategy that really accelerates the effort to make us independent of foreign oil."

Health care

Either way, the administration is well aware that the health-care law, perhaps more than any other, is likely to be the president's legacy, and they will attend to it accordingly.

Speaking of the Supreme Court, there will, of course, be nominations to worry about "” vacancies are likely. In addition, Bernanke's term is going to expire in 2014. If Obama were reelected, the administration would also have to replace a rush of outgoing staffers, likely to include Treasury Secretary Tim Geithner.

The Obama advisers I spoke with say the White House expects the next Treasury secretary to be a point person in the fiscal negotiations. That argues for someone who knows the budget and knows how to work with Congress, such as Jack Lew, the White House chief of staff who previously led the Office of Management and Budget, or Erskine Bowles, who served as Bill Clinton's chief of staff and who more recently co-chaired the Simpson-Bowles commission on deficit reduction.

Foreign policy

Presidents tend to have a freer hand on foreign policy, where Congress is generally less involved. So if Obama is facing a difficult Congress and he doesn't have to spend his time campaigning for reelection, foreign policy is a natural place to put his energies "” not to mention to burnish his legacy. Among his counselors, there's a barely concealed sense of excitement about the possibilities in this arena.

The next phase, in their view, would be focused on "rebalancing" America's attention away from the Middle East and toward regions of the world that are more economically important to the United States.

Of course, they are quick to caution that Iran is the wild card. And just as the Sept. 11, 2001, attacks derailed the Bush administration's plans, a major crisis, disaster or opportunity could decide the Obama administration's second-term focus.

-