VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve | ||||
PËRPLASJE GJEOPOLITIKASH, JO QYTETËRIMESH Nga SHABAN MURATI E Hënë, 09.17.2012, 04:44pm (GMT1)
Duhet thënë që në fillim se nga këto ngjarje nuk fitojnë dy aktorët kryesorë të
skenës së përplasjes, që shihet, as SHBA dhe as popujt arabë e forcat
demokratike arabe. SHBA janë mbështetësi kryesor i revolucioneve demokratike
popullore arabe të vitit të kaluar, të cilat jo vetëm përmbysën disa regjime
autokratike, por i hapën rrugën një transformimi shoqëror, ideologjik dhe
politik properëndimor në Lindjen e Mesme. Ndryshimi i rëndësishëm gjeopolitik,
që ndodhi në vendet e Lindjes së Mesme, me revolucionet demokratike popullore,
të mbështetura fort nga SHBA, BE dhe NATO, çeli një epokë të re në marrëdhëniet
ndërkombëtare dhe krijoi ekuilibra të reja të fuqisë dhe të ndikimit në favor
të demokracisë dhe të Perëndimit.
SHBA, si promotorët kryesorë të këtij transformimi pozitiv, janë më të
interesuar se të gjithë shtetet e tjera, që ky proces revolucionar demokratik i
zgjimit popullor të vazhdojë drejt stabilizimit gjithnjë e më të madh. Sepse
revolucionet popullore nuk mbarojnë vetëm me dëbimin e diktatorëve, dhe sepse
procesi i demokratizimit të Lindjes së Mesme është në zhvillim e sipër si
brenda vendeve, ashtu dhe brenda rajonit, dhe SHBA janë forca kryesore
mbështetëse e këtij zhvillimi demokratik.
Në këto rrethana, lidhja midis shkakut dhe pasojës në ngjarjet e këtyre ditëve,
në harkun që nis nga Kalifornia e Jugut me një pseudofilm të një grupi të
dyshimtë koptësh egjiptianë dhe që ndezi zjarrin e akteve brutale të dhunës
kundër ambasadave amerikane, është një raport që mund të kuptohet më mirë, nëse
shihet në një përthyerje gjeopolitike. Është një shah gjeopolitik, jashtë dhe
kundër interesave të SHBA e të Perëndimit, dhe jashtë e kundër interesave të
popujve arabë dhe të forcave demokratike arabe. Një lëvizje e kalkuluar e
provokimit filmik të urrejtjes fetare, që gjeti në Lindjen e Mesme jo vetëm
skuadra të përgatitura dhe të mirëinformuara sulmuesish e vandalësh, por edhe
ekipe speciale të armatosura mirë, të cilat dispononin informacione për
lëvizjet e ambasadorit dhe për sistemin e sigurisë së konsullatës amerikane në
Bengazi.
Ironia është se u përdor e njëjta skemë nxitjeje trazirash, si në demonstratat
e para popullore në vendet arabe vitin e kaluar, në Tunizi dhe në Egjipt, nëpërmjet
rrjeteve sociale të internetit, për shpërndarjen e provokimit filmik
anti-mysliman po në këto rrjete. Duket qartë se ka shtete, qeveri dhe shërbime
sekrete, të cilat janë të interesuara që flakët antidemokratike të përfshijnë
Lindjen e Mesme, kundër misioneve diplomatike amerikane, kundër politikës
amerikane në Lindjen e Mesme, kundër strategjisë gjeopolitike amerikane për
konsolidimin e demokracisë në atë rajon. E përkufizoi tepër saktë rolin
diabolik të provokimit filmik në shahun gjeopolitik, sekretarja amerikane e
shtetit Hilari Klinton, kur theksoi se filmi e ka një qëllim të thellë cinik:
Të shkaktojë përplasje.
Element i veçantë është sidomos fakti që sulmet më të ashpra ndodhën në
shtetet, ku u përmbysën nga revolucionet demokratike regjimet diktatoriale si
në Libi, Tunizi dhe në Egjipt. Ky element shfaqet si pjesë e një skenari, jo
vetëm për hakmarrje gjeopolitike, por edhe si synim për të komprometuar vetë
ndryshimin e regjimeve në këto tre shtete.
Element tjetër i veçantë është se u synua vrasja e ambasadorit amerikan në Libi
si goditje ndaj një simboli të shtetit, të diplomacisë dhe të fuqisë amerikane.
Në një farë mënyre u tentua, ashtu si në shtator të vitit 2001 të goditej një
simbol amerikan dhe jo rastësisht sulmi dhe vrasja e ambasadorit ndodhën në 11
shtator, ditën e përvjetorit të atentateve terroriste në Amerikë.
Qëllimi i parë gjeopolitik i provokimit të valës së re të antiamerikanizmit
është që të ndalë procesin revolucionarizues, demokratizues dhe properëndimor
në Lindjen e Mesme dhe në vendet e tjera të Afrikës apo të Azisë. Sepse
pranvera arabe nuk ka mbaruar akoma dhe është një proces në plotësim, në
zhvillim e sipër dhe në konsolidim e sipër. Ajo, që po ndodh me aktet vandale
kundër ambasadave amerikane, nuk është "vjeshta arabe", sikundër nxituan ta
etiketojnë mediat ruse dhe të atyre forcave, që nuk u pëlqeu pranvera arabe.
Pranvera politike dhe gjeopolitike në Lindjen e Mesme është në vazhdim e sipër.
Qëllimi i dytë gjeopolitik është që të dëmtohen interesat e SHBA, politika dhe
strategjia e SHBA në Lindjen e Mesme, dhe të krijohen të çara të mëdha në
relatat e reja strategjike mes popujve arabë e shteteve arabe nga njëra anë,
dhe SHBA, BE dhe Perëndimit nga ana tjetër. Qëllimi i tretë gjeopolitik është
që të bllokohet e të sabotohet lufta e popullit sirian për demokraci dhe për
përmbysjen e regjimit diktatorial të Asadit. Jo rastësisht zyrtarët rusë po
bëjnë thirrje të shumta këto ditë se leksioni, që amerikanët morën në Bengazi,
duhet t'u shërbejë që të mos përsërisin në Siri skenarin libian. Ish-ambasadori
rus në Libi, Veniamin Popov, deklaronte në 15 shtator se kjo që ndodhi në
Bengazi është rezultat i keqllogarive në politikën amerikane. Është frika
gjeopolitike e Rusisë, të cilën e tremb ikja e Asadit dhe humbja e bazës ushtarake
ruse në portet siriane, dhe për pasojë, dobësimi strategjik rus në detin
Mesdhe. Qëllimi i katërt është që të goditet modeli demokratik dhe ndikimi i
SHBA, BE dhe i Perëndimit në Lindjen e Mesme, dhe t'u shkaktohen atyre sa më
shumë trazira në shtetet me qeveri të reja demokratike, të cilat janë ende në
proces stabilizimi. Nuk duket e rastit dhe zhvillimi i kësaj vale të re
anti-amerikane dy muaj para zgjedhjeve presidenciale në SHBA, për të vënë në
pozitë të vështirë qeverinë amerikane dhe presidentin, të angazhuar në fushatën
elektorale për rizgjedhjen e tij. Kjo ndërmerret në një kohë kur sukseset më të
mëdha të administratës së tanishme në politikën e jashtme janë të lidhur me
botën arabe, si revolucionet demokratike arabe të vitit 2011, vrasja e kreut të
Al Kaedas, Osama Bin Laden, dhe tërheqja e trupave amerikane nga Iraku. Qëllimi
i pestë është përfshirja në strategjinë gjeopolitike të shteteve rivale të
Perëndimit dhe bashkëpunimi me grupe dhe organizata terroriste. Jo rastësisht
në shtete të ndryshme po bëhet zhurmë e madhe se revolucionet demokratike në
vendet arabe u krijuan terren lulëzimi forcave terroriste islamike si Al Kaeda.
"Zëri i Rusisë" shkruante në 12 shtator se "Nën Gadafin në Libi dhe nën
Mubarakun në Egjipt, këto sulme kundër ambasadave amerikane nuk do të kishin
ndodhur". Natyrisht në turmat dhe skuadrat, që sulmuan ambasadat amerikane ka
edhe forca radikale dhe ekstremiste. Por është naive të mendohet se
revolucionet demokratike në vendet arabe i krijuan mundësinë Al Kaedas që të
fitojë iniciativën politike në Lindjen e Mesme. Kjo është një deformim i
realitetit gjeopolitik të rajonit. Historia e terrorizmit ndërkombëtar ka
treguar se janë regjimet autokratike mbrojtësit dhe sponsorizuesit më të
mëdhenj të terrorizmit. Demokracia dhe regjimet demokratike janë të
papajtueshme me terrorizmin.
E parë nga një perspektivë gjeopolitike, kjo që po ndodh në vendet, ku kanë
shpërthyer aktet anti-amerikane, është një fenomen i përkohshëm, që nuk e zbeh
rëndësinë e transformimit demokratik dhe që nuk mund të barazohet me procesin
epokal të revolucioneve demokratike arabe dhe as mund të kthejnë mbrapa
historinë. Kjo valë do të kalojë, ashtu siç kanë kaluar edhe valët e tjera të
mëparshme anti-amerikane, dhe vazhdimi i proceseve dhe i programeve demokratike
do të amortizojë deformimet dhe ekseset, që sjellin si rregull etapat
post-traumatike të përmbysjeve shoqërore.
Ajo, që po shohim këto ditë, është një përplasje gjeo-politikash në arenën e
fuqisë globale. Shenjat e jashtme fetare apo nxitjet fetare, si të urrejtjes
nga provokimi filmik apo të kundërpërgjigjes së dhunshme nga vandalët në vendet
arabe, nuk marrin dot formën e argumentit për ta klasifikuar si "një përplasje
civilizimesh". Sepse nuk ka asnjë lidhje me civilizimin amerikan apo perëndimor
veprimi i një grupi fanatik fetar në Kaliforni, siç nuk ka asnjë lidhje me
civilizimin arab vandalizmi i orkestruar i sulmeve ndaj ambasadave amerikane. Gjeopolitika luan me të gjithë gurët, që nga energjetika e deri tek feja, dhe të gjithë gurët janë në funksion të strategjisë së përplasjes së gjeo-politikave të ndryshme, mes fuqive demokratike dhe atyre jodemokratike, që përplasen pareshtur në forma gjithnjë e më të sofistikuara në arenën e madhe të fuqisë globale. SHABAN MURATI
|
||||
Copyright © 2005-2008 Nulled by [x-MoBiLe]. All rights reserved. |