E Premte, 03.29.2024, 07:48am (GMT+1)

Ballina Linqe Stafi Kontakt
 
 
::| Fjala:       [Advance Search]  
 
Gjithë lajmet  
LAJMI I FUNDIT
OPINONE-EDITORIALE
ZVICRA
INTERVISTË-PRESS
SHQIPTARËT
LAJME NDËRKOMBËTARE
POLITIKË
DIASPORA NË ZVICËR DHE BOTË
PERSONAZH
ART KULTURË
DOSSIER
KËNDI I SHKRIMTARIT
HOLLYWOOD
AFORIZMA
GOSSIPE
SPORT
::| Newsletter
Emri juaj:
Emaili juaj:
 
 



 
OPINONE-EDITORIALE
 
NJË LUFTË E RE KLASASH MUND TË JETË NË HORIZONT
Nga HARLOD MEYERSON, Washington Post

E Premte, 10.12.2012, 08:54am (GMT+1)




Supozoni që rritja e ekonomisë amerikane e ngadalëson rrjedhën. Nuk dua të them se në tremujorin e ardhshëm apo vitin e ardhshëm, apo edhe gjatë dekadës së ardhshme. Dua të them prej tani e tutje.

Ky është parashikimi i ekonomistit të Northwestern U niversity, Robert Gordon, në një letër të re që është bërë subjekt i komenteve të gjera.

Gordon shkruan se tri revolucione industriale kanë ndodhur gjatë 250 viteve të fundit: i pari u përqëndrua në motorin me avull dhe hekurudhat; i dyti u bazua në energjisë elektrike, motorin me djegje të brendshme dhe në komoditetin e brendshëm shtëpiak; dhe e treta e rrënjosur në kompjuterin dhe internetin. Duke zëvendësuar me fuqinë mekanike fuqinë e njeriut në procesin e prodhimit në masë të madhe dhe me përshpejtimin e transportit dhe komunikimit, pohon Gordon, revolucioni i dytë ngriti produktivitetin dhe pasurinë më shumë se dy të tjerët.

Në të vërtetë, arritjet e produktivitetit amerikan dhe shtimi shoqërues në pasuri janë ngadalësuar në dekadat e fundit krahasuar me nivelet që Shtetet e Bashkuara historikisht kanë gëzuar. Interneti, shkruan Gordon, është duke u rritur aftësinë tonë për të konsumuar më shumë se aftësinë tonë për të prodhuar, ndërsa fitimet e revolucionit të dytë - udhëtimi me avion, urbanizimi, kontrolli i temperaturave të shtëpive - nuk janë subjekt për shumë përmirësim. Prandaj, argumenton ai, rritja e ngadaltë do të jetë ende normë për pjesën tjetër të këtij shekulli të ri. Dhe për shkak se pabarazia ekonomike do të ngadalësojë përparimin tonë akoma më tej, të gjithë, përveç 1 për qindëshit të më të pasurve, do të shohin rritjen e konsumit të tyre duke u ngadalësuar në një normë vjetore prej vetëm 0.2 për qind - një nivel shumë më i ulët se ajo që ne e mendojmë si normë amerikane, dhe e papajtueshme me atë që ne e mendojmë si ëndrra amerikane.

Nëse Gordon ka të drejtë - dhe ai e bën këtë bindëse, nëse të diskutueshëm, rastin - atëherë thelbi i eksepsionalizmit amerikane do të zhbëhet. Shtetet e Bashkuara janë vendi i vetëm në botë që ka jetëgjatësi të njëjtë me revolucionin industrial: Ne kemi lindur kur rritja ka lindur dhe e kemi konsideruar atë bashkëmoshatare. Më shumë se çdo vend tjetër, ne jemi varur mbi rritjen për të lehtësuar konfliktet tona ekonomike. Amerika pa rritje do të jetë me detyrim një komb ndryshe, në të cilën konflikti i klasave do të jetë më i hapur, i përjetshëm - dhe e nevojshëm.

Gordon mund të jetë shumë pesimist për të ardhmen e inovacionit, por parashikimet e tij të kufizimeve që pabarazia, globalizmi dhe barrë të tjera  do të zëvendësojnë rritjen të duken krejtësisht të besueshme. Nëse del si thotë ai, dekada të stagnimit shtrihen përpara. Çfarë do të thotë kjo për kombin tonë dhe politikën tonë?

Kohët e vështira mund të krijojnë kohë të liga. Amerikanët mund të gjejnë kurbanë për stanjacionin, siç ka bërë shumëkush tashmë ndaj emigrantëve apo ndaj sindikatave të sektorit publik. Por stanjacioni i vazhdueshëm mund të çojë në krijimin e politikës së klasave, i cili nga standardet e vendeve të tjera ka munguar në përvojën amerikane - përveç në mesin e të pasurve. Qëkur rritja u ngadalësua në vitet '70, të pasurit kanë kërkuar dhe fituar ndryshime në kodet e taksave, rregulloret financiare, ligjet e shpenzimeve të fushatës dhe  duke zvogëluar pushtetin e punëtorëve çka ua ka mundësuar atyre të zotërojnë një pjesë të paparë të prodhimit të vendit.

Stanjacioni afatgjatë, megjithatë, vetëm mund të transformojë këtë luftë të njëanshme në një përballje të dyanshme. Nëse rritja zhduket - apo nëse vazhdojnë të zotërojnë të pasurit një pjesë kaq të madhe të pasurisë sonë, rritja do të zhduket për të gjithë, përveç atyre - atëherë rruga e vetme që 99 për qind mund të marrin për të përmirësuar fatin e tyre do të jetë qartësisht rishpërndarëse.

Klasa e mesme dhe klasa punëtore e Amerikës kanë bërë historikisht shumë beteja pjesërisht dhe tërthoras rishpërndarëse, natyrisht: kur Lëvizja Progressive krijoi tatimin mbi të ardhurat, kur New Deal krijoi Sigurimin Social dhe iu dha punëtorëve të drejtën për t'u organizuar, kur Great Society krijoi Medicare dhe administrata aktuale krijoi Obamacare. Secila prej këtyre fitoreve u parapri nga vitet e lëvizjeve të sindikatave, grupeve të të drejtave civile dhe shoqatave profesionale të rastit. Por mobilizimet e tyre kanë qenë kanë qenë nganjëherë pakgjë. Fitoret e tyre kanë qenë kryesisht të paplota dhe u shndërruan (në rastet e të drejtave të punëtorëve dhe progresit taksave) në të keqe. Betejat e tyre nuk ishin asnjëherë aq të qarta si beteja rishpërndarëse siç do të kishin qenë ato në qoftë se Amerika do të kishte ndalur rritjen.

Kthimi i shpërndarjes së pasurisë dhe fuqisë në një lojë me shumatore zero do të kërkojë që grupe të tilla të përqëndrohen rrënjësisht më shumë  në një numër të vogël të fushatave të mëdha - duke ulur shkallën e financave, duke rritur progresin tatimor, financimin publikisht të zgjedhjeve, duke rritur sigurimin shoqëror të këtyre të mirave bazë si arsimi dhe kujdesi shëndetësor, si dhe duke e shtruar fushën e lojës për punëtorët që kërkojnë të organizohen. Duke pasur parasysh të gjitha përçarjet racore dhe kulturore që ndajnë amerikanët, shfaqja e një lëvizjeje redistributioniste mazhoritare do të jetë e jashtëzakonshme. Por duke pasur parasysh rritjen e ngadaltë dhe të ardhurat e stagnuara dekadave të fundit, teksa të pasurit e kanë zotëruar gjithnjë e më shumë pasurinë tonë, shfaqja e një lëvizjeje të tillë është tejet e vonuar./SKËNDER BUÇPAPAJ

-
A real class war may be on its way.
By Harold Meyerson, Friday, October 12, 2:52 AM

Suppose the growth of the U.S. economy slows to a trickle. I don't mean in the next quarter or next year or even over the next decade. I mean from this time forth.

That's the prediction of Northwestern University economist Robert Gordon in a new paper that's become the subject of widespread commentary.

Gordon writes that three industrial revolutions have taken place over the past 250 years: the first centered on the steam engine and railroads; the second based on electric power, the internal combustion engine and indoor plumbing; and the third rooted in computers and the Internet. By substituting mechanical power for human power in the production process and by greatly speeding up transportation and communication, Gordon asserts, the second revolution raised productivity and wealth far more than did the other two.

Indeed, U.S. productivity gains and the concomitant increase in wealth have slowed in recent decades from the levels the United States historically enjoyed.
The Internet, Gordon writes, is increasing our ability to consume more than our ability to produce, while the gains of the second revolution "” jet travel, urbanization, indoor temperature control "” aren't subject to much improvement. Accordingly, he argues, slow growth will be the norm for the rest of this still-new century. And because economic inequality will slow our progress still further, all but the wealthiest 1 percent will see the growth in their consumption slowed to an annual rate of just 0.2 percent "” a level far lower than what we think of as the American norm, and incompatible with what we think of as the American dream.

If Gordon is right "” and he makes a plausible, if arguable, case "” then the very essence of American exceptionalism will be undone. The United States is the world's only nation whose lifespan is coterminous with the Industrial Revolution: We were born when growth was born and have long considered it our birthright. More than any other country, we have depended on growth to ease our economic conflicts. America without growth will perforce be a different nation, in which class conflict will be more open, enduring "” and necessary.

Gordon may be too pessimistic about the future of innovation, but his projections of the constraints that inequality, globalization and other encumbrances will place on growth seem completely plausible. If he's onto something, decades of stagnation lie ahead. What will that mean for our nation and our politics?

Hard times can create mean times. Americans may find scapegoats for stagnation, as many already have in immigrants or public-sector unions. But permanent stagnation could also lead to the creation of class politics, which by the standards of other nations have been largely absent from the American experience "” save among the rich. Since growth slowed in the '70s, the wealthy have sought and won changes to tax codes, financial regulations, campaign spending laws and the bargaining power of workers that have enabled them to claim an unprecedented share of the country's output.

Long-term stagnation, however, might just transform this one-sided class war into a two-sided contest. If growth vanishes "” or if the wealthy continue to claim so vast a share of our wealth that growth vanishes for everyone but them "” then the only path that the 99 percent could take to better their lot would be explicitly redistributive.

America's middle and working classes have historically waged many partially and indirectly redistributive battles, of course: when the Progressive Movement created the income tax, when the New Deal created Social Security and gave workers the right to organize, when the Great Society created Medicare and the current administration created Obamacare. Each of these victories was preceded by years of on-the-ground agitation by unions, civil rights groups and the occasional professional association. But their mobilizations have been sometime things. Their victories have been incomplete at best and rolled back (in the cases of worker rights and tax progressivity) at worst. Their struggles were never as explicitly redistributive as they would have been if America had stopped growing.

Turning the distribution of wealth and power into a zero-sum game would require such groups to focus more radically on a small number of big campaigns "” scaling back finance, increasing tax progressivity, publicly funding elections, increasing social provision of such basic goods as education and health care, and leveling the playing field for workers seeking to organize. Given all the racial and cultural rifts that divide Americans, the emergence of a majoritarian redistributionist movement would be extraordinary. But given the slow growth and stagnating incomes of recent decades, even as the rich have claimed more and more of our wealth, the emergence of such a movement is long overdue.

[email protected]


Përktheu: SKËNDER BUÇPAPAJ


Rating (Votes: )   
    Comments (0)        Dërgoja shokut        Printo


Other Articles:
200 VJET BURG – 22 VJET TRANZICION, TË PASHPËRBLYER, TË PAREHABILITUAR DHE TË MARGJINALIZUARNga ELIDA BUÇPAPAJ (10.10.2012)
DEMOKRACIA E NJËSUAR ME UDHËHEQËSIN VDESNga SHABAN MURATI (10.08.2012)
GREVISTËT E URISË, VIKTIMA TË POLITIKËSNga SAMI REPISHTINga shtypi dhe mjetet e informimit të Shqipërisë vijnë lajme të trishtueshme! (10.08.2012)
JOSEPH DIOGUARDI – MISIONAR I SHQIPTARISËNga ARTUR VREKAJ (10.07.2012)
PRESIDENTJA JAHJAGA TA LARGOJË RAMUSH TAHIRIN NGA STAFI I SAJ PAS DEKLARATËS SKANDALOZE TË KËTIJ TË FUNDIT SE STRUKTURAT PARALELE JANË LEGJITIME!Nga ELIDA BUÇPAPAJ (10.06.2012)
DORACAK PËR SHKATËRRIMIN E SHTETITNga XHEMAL AHMETI (10.06.2012)
MBRESA NGA NJË CEREMONI PËRKUJTIMORENga RESHAT KRIPA (10.05.2012)
DEMISTIFIKIMI I NJË GËNJESHTRE TË PROPAGANDËS SERBE!Nga SAMI REPISHTI (10.04.2012)
HESHTJA KRIMINALE E SHTYPIT DHE MEDIAVE TË TIRANËS NDAJ GREVISTËVE – MOS HARRONI SE INDIFERNCA VRET!Nga ELIDA BUÇPAPAJ (10.03.2012)
BOTA KU SOT NE JETOJMËNga THOMAS L. FRIEDMAN, New York Times (10.01.2012)



 
::| Lajme të fundit
::| Kalendari
Mars 2024  
D H M M E P S
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            
 
::| Hot News
PËRMBYTJET NË SHQIPËRI - QEVERIA THOTË SE GJENDJA ËSHTË KRITIKE, KËRKON NDIHMË NGA BRUKSELI
ARVIZU - PRESIM QË DREJTËSIA SHQIPTARE TË DËNOJË TRAFIKANTËT E NJERËZVE
NATO NUK MUND TË NDIHMOJË NË KRIJIMIN E USHTRISË NË KOSOVË
GJERMANIA, FRANCA, BRITANIA E MADHE, HOLLANDA DHE DANIMARKA KUNDËR STATUSIT TË VENDIT KANDIDAT PËR SHQIPËRINË
THAÇI PARALAJMËRON ZGJEDHJEN E PRESIDENTIT GJATË JAVËS SË ARDHSHME
MISIONI MISHELËNga MICHELLE OBAMA, Newsweek
BABAI E NJEH MË MIRËNga THOMAS L. FRIEDMAN, New York Times
NATO dhe BE borxhlinj ndaj Kosovës ?Nga Elida Buçpapaj

 
VOAL
[Shko lart�]