Në një intervistë ish-ministri i punëve të jashtme i Serbisë dhe kryesuesi
aktual i Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara, Vuk Jeremiq pat
thënë se kishte vizituar më shumë se njëqind e dyzet vende të botës, për të
lobuar kundër pranimit të Republikës së Kosovës, si shtet i pavarur e sovran.
Duket që, të gjitha ato para të buxhetit të Republikës së Serbisë të cilat janë
shpenzuar nga ana e ish-ministrit të punëve të jashtme Vuk Jeremiq, në ato
udhëtime kanë shkuar huq, kur është në pyetje lobimi kundër pranimit të
pavarësisë së Kosovës. I vetmi fitim nga ato udhëtime ishte lobimi për ta
votuar Jeremiqin në zgjedhjen e tij si kryetar i Asamblesë së Përgjithshme të
Kombeve të Bashkuara. Njohjet në adresë të Republikës së Kosovës kurrë nuk u
ndaluan, ato po vazhdojnë edhe sot.
Pas shpalljes së pavarësisë, Kosovën menjëherë e pranuan SHBA, Britania e
Madhe, Franca, Turqia, Kosta Rika, Afganistani, Shqipëria dhe në afat kohor
prej 10 ditësh asaj i erdhën edhe 13 njohje. Nga vendet e rajonit vetëm Bosnja
dhe Hercegovina e Serbia formalo-juridikisht ende nuk e njohën Republikën e
Kosovës. Mirëpo, pas marrëveshjes së Brukselit, në mes të Serbisë dhe Kosovës,
këto dy shtete të cilat dolën nga shkatërrimi jo-konsensual i ish-Jugosllavisë,
i ndërruan përfaqësuesit e tyre mes vete. Prishtina zyrtare dërgojë shefin e
misionit të Kosovës në Beograd, po ashtu edhe Beogradi zyrtar shefin e misionit
të Serbisë në Prishtinë. E vetmja është shteti i Bosnje dhe Hercegovinës e cila
nuk ka ndërmarrë asnjë hap drejtë përmirësimit të raporteve në mesë të
Sarajevës zyrtare dhe Prishtinës zyrtare. Për dallim nga, për shembull, Greqia
e cila ende nuk e ka njohur pavarësinë, por që komunikon në baza zyrtare me
Kosovën. Fakt i kësaj, është vizita e ministrit të punëve të jashtme të
Republikës së Kosovës, Enver Hoxhaj, si i ftuar nga ana e homologut të tij
Grek.
Para 17 Shkurtit 2008, kur Kosova shpalli pavarësinë e saj në koordinim me
Brukselin dhe Uashingtonin, ishin shumë zëra që thonin se në momentin kur
Kosova shpallë pavarësinë, do të bëhet shumë keq, e ndoshta do të
destabilizohet edhe rajoni, e edhe Evropa, kurse për serbët e Kosovës, mos e
dhëntë Zoti, ferr. Gjatë gjithë kësaj kohe, rrugë e vështirë e përcolli, jo
vetëm Kosovën, por edhe ato vende të cilat argumentonin që pavarësia është
zgjidhja e vetme e cila do të sjellë paqe e stabilitet në këtë pjesë të
Ballkanit Perëndimor. Asgjë nga të thënat e këtyre zërave nuk u bë! Sfidat për
shtetin e Kosovës dhe të qytetarëve të saj ende janë të mëdha, nga të gjitha
aspektet, por çdo ditë Prishtina zyrtare, dhe çdo garniturë politike e cila ka
ardhë në Qeveri, edhe ato të cilat pretendojnë Qeverinë, janë treguar të
interesuara për perspektiven Evropiane për Kosovën dhe tërë rajonin.
Deri më sot, Republika e Kosovës është njohur nga më shumë se njëqind vende,
anëtare të Organizatës së Kombeve të Bashkuara, dhe ky numër po vazhdon tutje
të rritet, pavarësisht të gjitha pengesave që po i provon Beogradi. Angazhimi
parësor i Prishtinës duhet të jetë ngritja ekonomike, lufta kundër
korrupsionit, nepotizmit dhe të gjithë virusëve që e dëmtojnë shtetin e
Kosovës.