| VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve | ||||
|
POPULLI SHQIPTAR I KOSOVËS PO - E MERITON ÇMIMIN NOBEL PËR PAQE Nga SKËNDER BUÇPAPAJ E Enjte, 01.02.2014, 11:19am (GMT1)  Mbrojtësit e tezës se Hashim Thaçi e meriton Çmimin Nobel për Paqe kinse harrojnë se kryeministri aktual i Kosovës mund ta marrë këtë çmim vetëm nëse e marrin edhe Ivica Daçiç, kryeministër i Serbisë dhe Katerinë Eshton, shefe e politikës së jashtme të Bashkimit Evropian. Unë nuk dua të trajtoj nëse Thaçi i vetëm apo treshja e tërë, e meritojnë ose jo Çmimin Nobel për Paqe. Vetëm dua të mbështes deklaratën e kryeministrit të Kosovës se "Çmimin Nobel nuk e meritoj unë, por qytetarët e Kosovës", natyrisht, duke u përpjekur ta nxjerr këtë deklaratë nga amballazhi i politesës, shqip - i mirësjelljes -, së rastit. Saktësoj - në fakt, vërtet Çmimin Nobel për Paqe e meriton populli shqiptar i Kosovës, i cili përbën edhe shumicën absolute të qytetarëve të Republikës së Kosovës, diku mbi 95% të tyre. Pa shkuar më larg në shekuj, në të vërtetë, në gjithë historinë moderne, populli shqiptar i Kosovës jo vetëm nuk i reshti përpjekjet për liri kombëtare, por gjithnjë ia ka dhënë shansin e nevojshëm paqes, mirëkuptimit, bashkëjetesës mes vendeve dhe kombeve të rajonit. Dihet se Kosova, prej vitit 1878, ia dha absolutisht tonin lëvizjes kombëtare shqiptare për liri dhe pavarësi. Dihet se padrejtësia ndaj saj, shkëputja nga Shqipëria dhe lënia nën pushtimin e Serbisë, u bë shkak themelor i tronditjeve të panumërta tektonike në rajon, çka nuk e ka lënë të qetë as kontinentin, as krejt këtë anë të botës të quajtur Perëndim. Edhe në fund të Shekullit XX, Kosova ishte e para që e dha qartë sinjalin e shpërbërjes së Jugosllavisë, ishte e vetmja që, deri në fund, deri në vitin 1998, ia dha një shans të madh paqes. Ishin vërtet rrethanat e veçanta, ato që ndikuan në vendimin e Kosovës për të mos u përfshirë në luftërat e ish Jugosllavisë, ishte vërtet imponimi nga ana e makinerisë millosheviçiane, faktori që e detyroi të përfshihej në luftë, por, mbi të gjitha, Kosova u përfshi në luftë e fundit vetëm sepse donte t'ia jepte një shans ndërgjegjes së Evropës, ndërgjegjes së Perëndimit, ndërgjegjes së bashkësisë ndërkombëtare. Edhe gjatë luftës së viteve 1998-1999 Kosova, krejt ndryshe nga Serbia, ishte absolutisht bashkëpunuese me faktorët vendimmarrës botërorë, në radhë të parë me Bashkimin Evropian, NATO-n, Shtetet e Bashkuara të Amerikës, duke e mbajtur gjithnjë të fortë dimensionin e paqes. Paqja në Kosovë dështoi gjatë gjithë këtyre viteve, edhe sot e kësaj dite, sepse bashkësia ndërkombëtare dështoi në imponimet e saj ndaj Serbisë. Sakrificën sublime për lirinë, për paqen, për Kosovën e pavarur sovrane dhe demokratike perëndimore, në vitet 1998-1999, e bëri pikërisht qytetari i thjeshtë shqiptar i Kosovës, e bëri pikërisht familja e thjeshtë shqiptare e Kosovës, e bëri pikërisht popullsia civile shqiptare e Kosovës, pikërisht në emër të së cilës u ngrit në këmbë, në mbrojtje të saj, Presidenti Bill Klinton, Shtetet e Bashkuara të Amerikës, NATO. Popullsia e pafajshme, e paarmatosur, e pambrojtur ishte viktima më e madhe e tërbimit të makinerisë millosheviçiane të luftës. Një milion shqiptarë të Kosovës u dëbuan me dhunë nga vendi i tyre. Qindra mijëra të tjerë u detyruan të strehohen nëpër pyjet e Kosovës. Mijëra viktima civile mbushën varrezat masive të cilat Serbia i ndërtoi anembanë Kosovës dhe anembanë Serbisë. Rreth dy mijëve prej tyre as sot e kësaj dite nuk iu janë gjetur eshtrat. Procesi i pasluftës në Kosovë ka ecur në mënyrë tejet të ngadaltë, në mënyrë tejet kundërthënëse. Vuajtjet e këtij procesi kanë rënë tërësisht mbi popullin shqiptar të Kosovës. Për hir të realizimit të shtetit të vet të pavarur e sovran, demokratik perëndimor, populli shqiptar i Kosovës, me vetëdijë, i ka duruar të gjitha këto vuajtje. Prandaj asnjë kolektivitet tjetër nuk mund ta meritojë më shumë se populli shqiptar i Kosovës dhënien e Çmimit Nobel për Paqe. Lexuesi, pra, e ka kuptuar se burim i kësaj teme është lajmi i dhënë më 23 dhjetor, i komentuar jo pak gjatë këtyre ditëve, sipas të cilit një grup ligjvenësish amerikanë emëruan kryeministrat e Kosovës dhe Serbisë, Hashim Thaçi dhe Ivica Daçiç, si dhe shefen e politikës së jashtme të Bashkimit Evropian, Catherine Ashton si kandidatë për çmimin Nobel të Paqes për vitin 2014. Ligjevënësit Eliot Engel dhe Robert Aderholt, si bashkëkryetarë të grupit të çështjeve shqiptare në Kongresin Amerikan, si dhe ligjvënësit Ted Poe dhe Emanuel Cleaver, bashkëkryetarë të grupit të çështjeve serbe, në njoftimin e përbashkët thonin se tre zyrtarët duhen nderuar me çmimin Nobel për rolin e tyre kritik për normalizimin e marrëdhënieve të Kosovës me Serbinë. Marrëveshja e prillit e këtij viti, mes dy kryeministrave, sipas tyre, shënon një pikë-kthese dramatike për Serbinë dhe Kosovën dhe për gjithë rajonin e trazuar të Ballkanit. Mediat sqaronin se "emërimet për çmimin Nobel mund të bëhen nga çdo individ ose organizatë e pranueshme për komitetin Nobel, ku përfshihen edhe ligjvenësit. Komisioni prej 5 anëtarësh që përzgjedh fituesin emërohet nga parlamenti norvegjez. Afati i emërimit është deri në muajin shkurt dhe fituesit shpallen në tetor." Në mjediset shqiptare është ngulmuar kryesisht se çmimin e meriton Thaçi dhe jo Daçiçi, në ato serbe është ngulmuar se e meriton Daçiçi dhe nuk e meriton Thaçi. Kolegu shqiptaroamerikan Frank Shkreli, në shkrimin e tij të atyre ditëve "U ngutët, të nderuar kongresmenë, duke iu referuar edhe analistëve të tjerë të shumë, reagonte ndër të tjera: "rekomandimi i këtij grupi kongresmenësh për të emëruar si kandidat për Çmimin Nobel për paqë, kryeministrin serb, më duket si një masë e ngutëshme dhe e pa menduar mirë. Janë mbajtur bisedime dhe janë nënshkruar marrëveshje midis Kosovës dhe Serbisë. Por sipas analistëve në realitet, shumë pak ose hiç gjë nuk është arritur midis dy shteteve. Vazhdon "status quo ante" në marrëdhënjet midis Kosovës dhe Serbisë. Për faktin se Serbia as që nuk e njeh shtetin e Kosovës si të tillë dhe si rrjedhim nuk mban ndonjë përgjegjësi për zbatimin e marrëveshjeve të nënshkruara me një ''shtet'' që ajo nuk e njeh, as de jure as de facto. Për më tepër analistët thonë se deri tani, në bazë të këtyre marrveshjeve, Kosova jo vetëm nuk ka fituar asgjë, por edhe arritjet që mund të dalin nga këto marrveshje, për normalizimin e marrëdhënjeve midis dy palëve -- mbeten për t'u parë. E vërteta është se nga këto marrveshje të deritanishme ka përfituar vetëm Serbia, në rrugën e saj drejtë integrimit europian. Qëllimi i BE-ës është që marrëdhënjet midis Serbisë dhe Kosovës të "normalizohen", por Beogradit nuk i kërkohet si kusht njohja diplomatike e shtetit të Kosovës. Kaq e tha edhe shefi i Zyrës së BE-së në Beograd, Majkël Davenport për gazetën serbe Novosti. Ai theksoi se "Njëra nga fushat kryesore është respektimi i marrëveshjes Beograd-Prishtinë dhe angazhimi se nuk do të bllokojnë njëra-tjetrën për në BE". Me fjalë të tjera, Kosova angazhohet që të mbyllë gojën dhe të mos pengojë antarësimin e Serbisë në BE, ndërsa Serbisë as nuk i kërkohet si kusht antarësimi, njohja e shtetit të Kosovës. Për më tepër, e drejtë ose jo, thuhet se në bazë të këtyre marrëveshjeve, Kosova po kantonizohet dhe se po krijohet një "srpska" në Kosovë, sipas modelit të Bosnjës dhe se komunitetit të vogël serb në Kosovë po i bëhen lëshime të papara dhe po i akordohen privilegje që nuk i gëzon asnjë pakicë tjetër etnike në Europë." Thjesht, pra, është një proces pa ndonjë rezultat konkret pozitiv dhe ende pa ndonjë perspektivë të qartë pozitive. Në reagimin e tij të nesërmen kryeministri Hashim Thaçi thotë se është ndier shumë mirë kur ka mësuar se është nominuar për çmimin "Nobel" për Paqe nga Kongresmenët Amerikan dhe ka pohuar se ky çmim nuk i takon veç atij, por mësuesve, mjekëve dhe krejt qytetarëve të Kosovës të cilët i quan heronj. Dhe unë pikërisht këtë qëndrim të Thaçit e mbështes. Çmimin Nobel për Paqe e meriton populli shqiptar i Kosovës. Në historinë e dhënies së Çmimeve Nobel për Paqe ka kryesisht emra individësh të shquar, por ka edhe emra organizatash dhe institucionesh, pra emra kolektivitetesh, të cilët e kanë marrë këtë çmim. Dhënia e këtij çmimi, më shumë se e çdo tjetri, e inkurajon dukurinë përkatëse, pra e inkurajon paqen, sidomos atje ku ajo ndjehet e pasigurt. Në rastin konkret, ky çmim do t'i inkurajonte të gjithë ata popuj që, duke mos kursyer asgjë për lirinë kombëtare, nuk reshtin së dhëni paqes një shans. Kur e shtroj këtë tezë, jam i sigurtë se instancat e ndryshme tek ne, në kontinent apo kudo në Perëndim, do të gjenin mënyrën e duhur për ta argumentuar simbolikën e re që do të merrte, sidomos në aspektin e zgjerimit të konceptit dhe të përmbajtjes, Çmimi Nobel për Paqe. © NË EVROPË, SI ALEATË TË AMERIKËS TË MOS SHNDËRROHEMI NË HORDHI BEDRI MYFTARI - JETOI PËR NJË ËNDËRR, IKU PA TË COMMONWEALTHI SERB ËSHTË SA ANTISHQIPTAR DHE ANTIEVROPIAN Ribotim
'MAQEDONIA' NUK PUNON PËR EVROPËN, KOHA NUK PUNON PËR 'MAQEDONINË' SEVDALLINJTË MANJAKË TË PARTIVE - DIVERSION EDHE KUNDËR MEDIAVE ONLINE
HAPËSIRA SHQIPTARE MË VERILINDORE - PENG I TERMAVE TIRANË - KUVENDI BURLESK NË SEANCËN E JASHTËZAKONSHME PËR EGIN CEKËN TË NESËRMEN E NJËZET E DY MARSIT TË NJËZET E DYTË MAFIA NUK BËN DOT ZGJEDHJE - OSE MEDITIM PËR 23 QERSHORIN THJESHT ATDHEDASHURI - TË JEMI BIJ TË ATDHEUT, TË MOS JEMI VAMPIRË TË ATDHEUT POPULLI E DI KË KA CUB KË HERO
SHKRUAR MË 21 DHJETOR 2012, NË DITËN E PARË TË EGOS GLOBALE
FUNDNËNTORI 2012, TIRANA E DAFINAVE DHE E GJEMBAVE Nga SKËNDER BUÒªPAPAJ SHQIPËRISË ORA E PRONËS I KA NGECUR NË VITIN 1946 Pesëvjetori i vizitës së Presidenti amerikan në Shqipëri XHORXH W BUSHI NË TURIN EUROPIAN HISTORIK TË KOSOVËS Veta e parë LETËR ZOTIT PËR BARDHYL AJETIN! Nga SKËNDER BUÇPAPAJ (shkruar më 4 qershor 2005) SHQIPËRIA POSTKOMUNISTE DREJT PRESIDENTIT TË GJASHTË Nga SKËNDER BUÒªPAPAJ Nga SKËNDER BUÇPAPAJ DOBIA KRYESORE E KATASTROFAVE NATYRORE Nga SKËNDER BUÇPAPAJ DY FJALË PARA PROTESTËS SË PRITSHME TË VETËVENDOSJES Nga SKËNDER BUÇPAPAJ Nga SKËNDER BUÇPAPAJ HAVELI QË E PATËM, HAVELI QË NUK E PATËM SINOPSIS STINORIT TË SIVJETËM TË ZJARREVE PRESIDENTI BILL KLINTON ËSHTË NJERIU QË MORI VENDIMIN EPOKAL PËR ÇLIRIMIN E KOSOVËS Ribotohet me rastin e 65 vjetorit të lindjes së presidentit të 42-të të SHBA ZËVENDËSKRYEMINISTËR PËR GJUHËN SHQIPE Nga SKËNDER BUÇPAPAJ DISA IDE PËR ORGANIZIMIN E DIASPORËS SHQIPTARE NË ZVICËR Nga SKËNDER BUÇPAPAJ INSTRUMENTI I VETËM ËSHTË PUNA MË SHUMË SE OPOZITË INSTINKTIVE, KOSOVËS I DUHET NJË OPOZITË ME STRATEGJI Nga SKËNDER BUÇPAPAJ REVOLUCIONE APO RRËSHQITJE SITUATE URIMET EVROPIANE NDOSHTA NUK DO TË VIJNË FORCËN E OPOZITËS NUK E BËJNË NUMRAT Nuk e bën as dobësia e shumicës qeverisëse POETIKA E DHIMBJES NË NJË ROMAN TË RI Romani "Imazh" i Zef Mulajt Nga SKËNDER BUÇPAPAJ Nga SKËNDER BUÇPAPAJ A ËSHTË E PËRGATITUR LIDHJA DEMOKRATIKE PËR TA QEVERISUR KOSOVËN? 21 JANARI DHE INTELEKTUALËT LAKEJ KUVENDI I RI: TIPOLOGJI, KAAKTERIZIME, PROGNOZA Nga SKËNDER BUÇPAPAJ PËRSHPIRTNI NAZMI LUKAJT, MIKUT DHE KOLEGUT 21 JANARI NË RADARIN E JASHTËM MEDIATIK Nga SKËNDER BUÇPAPAJ NJË VERSION I NËNTËDHJETESHTATËS BAJRAKU NË ÇARSHI OSE POLITIKA NË ANKAND ROJA TË SOVRANITETIT Zotër shtëpie Nga SKËNDER BUÇPAPAJ PDK DHE LDK SHTRATIN ENDE TË NXEHTË KOLLITJET E STALINIT... ...nesër në "tri komunat heroike" Nga SKËNDER BUÇPAPAJ MARTY & THAÇI, THE PRECEDENT & SUBSEQUENT TË DUAN, PA TË QORTOJNË (Letër e mbyllur partive) Nga SKËNDER BUÇPAPAJ UKË RUGOVA DHE QYTETARIA E DINASTIVE NË DEMOKRACI SIMBOL I LUFTËS SË KOSOVËS ËSHTË SHTËPIA E JASHARAJVE, NUK ËSHTË "SHTËPIA E VERDHË" EVROPA NË ANËN E HUMBËSVE TË LUFTËS SË KOSOVËS MINUS NEXHATI, PLUS ALBINI, BARAS ÇKA? POLITIKËN MUND TA NDRYSHOSH VETËM DUKE MARRË PJESË NË POLITIKË SHKRIRJA E MEDIAVE NË PUSHTETIN POLITIK
Sot mbushen plot 17 vjet nga dalja për herë të parë në satelit e Radiotelevizionit Shqiptar NGASJET E PERSONALIZIMIT TË HISTORISË GREQIA DHE SHQIPËRIA, GREKËT DHE SHQIPTARËT PDK DHE LDK SHAHEN... DERI PAS ZGJEDHJEVE AKSESI I KOSOVËS NË DOSJET E SPIUNËVE TË SAJ SINDROMI I THESARIT TË ALI PASHË TEPELENËS SI E KAPI GREQINË EMPATI E MBRAPSHTË E SOCIALISTËVE ME DEMOKRATËT
SHQIPTARIZMI NË KONTEKSTIN E EVROATLANTIZMIT DHE GLOBALIZMIT
VIZIONI YNË EVROPIAN I RIBASHKIMIT SHQIPTAR Nga SKËNDER BUÇPAPAJ HAMENDJET PARAZGJEDHORE Nga SKËNDER BUÇPAPAJ NUK KAM MALL PËR FUSHATAT E DORËHEQJEVE, LARG QOFSHIN FUSHATAT E DORËHEQJEVE A DO TË VAZHDOJË NJOHJET EDHE GJATË DIALOGUT?
MBYLLJA ME NDER E MISIONEVE NDËRKOMBËTARE Nga SKËNDER BUÇPAPAJ Nga SKËNDER BUÇPAPAJ NË Ç'RRUGË KA HYRË PROCESI I NJOHJEVE NË LDK ASGJË E RE, ASGJË E RE NË LDK HISTORIA NUK ËSHTË E PARTIVE, PARTITË JANË PJESË E HISTORISË
E NGRIRË KOSOVA NUK MUND TË HYJË NË BISEDIME TË REJA Nga SKËNDER BUÇPAPAJ PA ZBARDHJEN E HISTORISË DISIDENCA SHQIPTARE NUK DO TA FITOJË QYTETARINË PËR INAT TË KOSOVËS, SERBIA ËSHTË GATI TË BËJË ÇFARËDO HARAKIRI Nga SKËNDER BUÇPAPAJ LERENI KOSOVËN SHËNDOSH, NËSE E DONI SHËNDOSH BALLKANIN, EVROPËN... KOSOVA DHE NJOHJET - GJEOPOLITIKA TJETËR MË TEPËR SE NJË GJETJE FORMULE, NJË THYERJE TABUJE Nga SKËNDER BUÇPAPAJ AS REVANSHISTË, AS TË REVANSHUAR Nga SKËNDER BUÇPAPAJ VERIU I KOSOVËS, FUSHËBETEJA E FUNDIT?
NË HORIZONTE ENDE ASNJË RRETHANË OPTIMALE PËR BISEDIME
MARRËDHËNIET ME NDËRKOMBËTARËT SHPREHIN AFTËSINË SHTETËRORE TË KOSOVËS © SKËNDER BUÇPAPAJ
|
||||
| Copyright © 2005-2008 Nulled by [x-MoBiLe]. All rights reserved. | ||||