Ndoshta unë jam naiv, por jam duke u ndjerë optimist për bisedimet e klimës që fillojnë në Kopenhagë të hënën. Presidenti Obama ka në plan t'i drejtohet me një fjalim konferencës ditën e fundit, çka bën të mendosh se Shtëpia e Bardhë pret përparim real. Është gjithashtu trimëruese të shohësh vendet në zhvillim përfshirë Kinën, prodhuesin më të madh në botë të dioksidit të karbonit duke u pajtuar, tekembramja në parim, se ata duhet të jenë pjesë e zgjidhjes.

Natyrisht, nëse gjërat shkojnë mirë në Kopenhagë, dyshimet e zakonshme do të ngrenë kokë. Ne do të dëgjojmë britma se i gjithë nocioni i ngrohjes globale është një rreng i sajuar nga një komplot i madh shkencor, siç u dëshmua nga mesazhe të vjedhura imejllesh që tregojnë epo, e gjitha çka tregojnë është se shkencëtarët njerëz janë, por mos e ço kurrë në mendje. Edhe ne do të dëgjojmë britma se politikat e ndryshimit të klimës do t'i shkatërrojnë vendet e punës dhe rritjen ekonomike.

E vërteta, megjithatë, është se shkurtimi i nxjerrjeve të gazit është i mundshëm sa dhe thelbësor. Studime serioze thonë se ne mund të arrijmë shkurtime të forta të nxjerrjeve të gazrave me vetëm një ndikim të vogël në rritjen e ekonomisë. Dhe ekonomia në rënie nuk është arsye që të presim përkundrazi, një marrëveshje në Kopenhagë ka të ngjarë të ndihmojë në rimëkëmbjen e ekonomisë.

Pse duhet të besojmë se shkurtimi i nxjerrjes së gazrave është i arritshëm? Së pari, sepse stimuli financiar jep rezultat.

Veprimi ndaj klimës, nëse ndodh, do të marrë formën e "mbro dhe tregto": bizneseve nuk do t'iu thuhet çfarë e si të prodhojnë, por atyre iu duhet të marrin lejet për të mbuluar shpenzimet në nxjerrjet e tyre të dioksidit të karbonit dhe gazrave të tjera të dëmshme. Kështu që ata do të kenë mundësi të rritin përfitimet e tyre nëse do të djegin më pak karbon dhe janë të gjitha arsyet të besojmë se ata do të jenë të zgjuar e me shpirt krijues rreth gjetjes së mënyra për ta bërë atë pikërisht.

Siç tregon një studim i fundit i McKinsey & Company, ka shumë mënyra për të shkurtuar nxjerrjet e gazrave me një kosto të ulët: izolim të përmirësuar; aparatura më të efikase; më shumë vetura dhe kamionë që shpenzojnë pak karburant; përdorim më të madh të burimeve diellore, të erës dhe bërthamore; dhe shumë e shumë të tjera. Dhe ju mund të jeni të sigurt se duke dhënë stimujt e duhur, njerëzit mund të gjejnë plot rrugë të tjera që mungojnë tek studimi.

E vërteta është se konservatorët të cilët predikojnë vdekje të ekonomisë nëse përpiqemi të luftojmë kundër ndryshimeve të klimës janë duke i tradhtuar parimet e tyre. Ata kërkojnë të besojmë se kapitalizmi është pafundësisht i adaptueshëm, se magjia e hapësirës së tregut mund të përballet me çdo problem. Por për disa arsye ata këmbëngulin se mbro dhe tregto një sistem i krijuar për të sjellë fuqinë e stumijve të tregut për të përballur problemet e mjedisit nuk mund të japë rezultate.

Po, ata janë gabim përsëri. Sepse këto i kemi parë edhe më herët.

Kundërthënia e shiut acit të viteve 1980 ishte në shumë drejtime një provë e qartë për luftën e sotme lidhur me ndryshimet klimatike. Atëherë si tani, ideologët e së djathtës mohuna shkencën. Atëherë si tani, grupet e industrisë thanë se çdo orvatje për të kufizuar nxjerrjet e gazrave do të prekë rëndë ekonominë.

Por në vitet 1990 Shtetet e Bashkuara gjithsesi vazhduan me sistemin mbro dhe tregot për dioksidin e sulfurit. Dhe mendoje. Ai dhe rezultat, duke arritur një shkurtim të fortë me një kosto shumë më të ulët se parashikimi.

Frenimi i gazrave të dësmhme do të jetë një qëllim më i madh e më kompleks por ne ka të ngjarë të befasohemi sa e lehtë do të jetë sapo të kemi filluar.

Zyra Kongresionale Buxhetit ka vlerësuar se nga viti 2050 kufizimet e nxjerrjes së gazrave në ligjin e propozuar kohët e fundit do të shkurtojnë Prodhimin e Brendshëm të Përgjithshëm midis 1 për qind e 3,5 për qind nga çfarë ai përndryshe do të kishte qenë. Nëse i bëjmë hesapet mire na del se kufizimet e nxjerrjes së gazrave do të ngadalësojnë rritjen vjetore ekonimike në 40 vitet e ardhshme me nja një të njëzetën e përqindjes pas presjes nga 2.37 për qind në 2.32 për qind.

Kjo nuk është shumë. Prapë nëse shiu acid është një tregues, kostoja e vërtetë ka të ngjarë të jetë edhe më e vogël.

Ende, a duhet ne të fillojmë një projekt të tillë kur ekonomia është në rënie? Po, duhet në fakt, kjo është veçanërisht një kohë e mirë për të vepruar, sepse legjislacioni i pritur për ndryshimet klimatike do të nxitë më shumë shpenzime investuese.

Mendo, për shembull, rastin einvestimeve në ndërtesat e zyrave. Tani pikërisht, me shkallën e vajtjes me pushime në rritje të madhe dhe me pensionet në rënie, nuk ka arsye të fillojmë ndërtesa të reja. Por supozo se një korporatë që ka në pronësi ndërtesa mëson se në vitet e ardhshme të afërta do të ketë rritje të madhe stimujsh për t'i bërë ndërtesat më eficente për energjinë. Atëherë ajo mund të vendosë të prapaveprojë tani, kur punëtorët e ndërtimit është e lehtë të gjenden dhe çmimet e materialeve të ndërtimit janë të lira.

E njëjta logjikë duhet zbatuar në shumë pjesë të ekonomisë, kështu që legjislacioni për ndryshimet ekonomike ka të ngjarë të kuptojë më shumë investime kudo. Dhe më shumë shpenzime investuese është çfarë ekonomia ka më shumë nevojë.

Prandaj le të shpresojmë se optimizmi im për Kopenhagën të jetë i justifikuar. Një marrëveshje e arritur atje do ta shpëtojë planetin me një çmim të cilin mund ta arrijmë lehtë dhe do të na ndihmojë ne në hallin tonë aktual ekonomik./Elida BUÇPAPAJ

--

December 7, 2009

 

Op-Ed Columnist

 

An Affordable Truth

By PAUL KRUGMAN

Maybe I'm naïve, but I'm feeling optimistic about the climate talks starting in Copenhagen on Monday. President Obama now plans to address the conference on its last day, which suggests that the White House expects real progress. It's also encouraging to see developing countries "” including China, the world's largest emitter of carbon dioxide "” agreeing, at least in principle, that they need to be part of the solution.

Of course, if things go well in Copenhagen, the usual suspects will go wild. We'll hear cries that the whole notion of global warming is a hoax perpetrated by a vast scientific conspiracy, as demonstrated by stolen e-mail messages that show "” well, actually all they show is that scientists are human, but never mind. We'll also, however, hear cries that climate-change policies will destroy jobs and growth.

The truth, however, is that cutting greenhouse gas emissions is affordable as well as essential. Serious studies say that we can achieve sharp reductions in emissions with only a small impact on the economy's growth. And the depressed economy is no reason to wait "” on the contrary, an agreement in Copenhagen would probably help the economy recover.

Why should you believe that cutting emissions is affordable? First, because financial incentives work.

Action on climate, if it happens, will take the form of "cap and trade": businesses won't be told what to produce or how, but they will have to buy permits to cover their emissions of carbon dioxide and other greenhouse gases. So they'll be able to increase their profits if they can burn less carbon "” and there's every reason to believe that they'll be clever and creative about finding ways to do just that.

As a recent study by McKinsey & Company showed, there are many ways to reduce emissions at relatively low cost: improved insulation; more efficient appliances; more fuel-efficient cars and trucks; greater use of solar, wind and nuclear power; and much, much more. And you can be sure that given the right incentives, people would find many tricks the study missed.

The truth is that conservatives who predict economic doom if we try to fight climate change are betraying their own principles. They claim to believe that capitalism is infinitely adaptable, that the magic of the marketplace can deal with any problem. But for some reason they insist that cap and trade "” a system specifically designed to bring the power of market incentives to bear on environmental problems "” can't work.

Well, they're wrong "” again. For we've been here before.

The acid rain controversy of the 1980s was in many respects a dress rehearsal for today's fight over climate change. Then as now, right-wing ideologues denied the science. Then as now, industry groups claimed that any attempt to limit emissions would inflict grievous economic harm.

But in 1990 the United States went ahead anyway with a cap-and-trade system for sulfur dioxide. And guess what. It worked, delivering a sharp reduction in pollution at lower-than-predicted cost.

Curbing greenhouse gases will be a much bigger and more complex task "” but we're likely to be surprised at how easy it is once we get started.

The Congressional Budget Office has estimated that by 2050 the emissions limits in recent proposed legislation would reduce real G.D.P. by between 1 percent and 3.5 percent from what it would otherwise have been. If we split the difference, that says that emissions limits would slow the economy's annual growth over the next 40 years by around one-twentieth of a percentage point "” from 2.37 percent to 2.32 percent.

That's not much. Yet if the acid rain experience is any guide, the true cost is likely to be even lower.

Still, should we be starting a project like this when the economy is depressed? Yes, we should "” in fact, this is an especially good time to act, because the prospect of climate-change legislation could spur more investment spending.

Consider, for example, the case of investment in office buildings. Right now, with vacancy rates soaring and rents plunging, there's not much reason to start new buildings. But suppose that a corporation that already owns buildings learns that over the next few years there will be growing incentives to make those buildings more energy-efficient. Then it might well decide to start the retrofitting now, when construction workers are easy to find and material prices are low.

The same logic would apply to many parts of the economy, so that climate change legislation would probably mean more investment over all. And more investment spending is exactly what the economy needs.

So let's hope my optimism about Copenhagen is justified. A deal there would save the planet at a price we can easily afford "” and it would actually help us in our current economic predicament. (http://www.nytimes.com)