EDHE PAS 19 VJETËSH SHQIPËRIA ENDE NUK I KA DËNUAR KRIMET E KOMUNIZMIT
Nga Elida BUÇPAPAJ
E Shtunë, 02.20.2010, 07:19pm (GMT+1)
Më 20 shkurt 1991, populli i
Tiranës si një uragan rrëzoi shtatoren e diktatorit Enver Hoxha, por mjerisht
prej asaj dite deri më sot Shqipëria ende nuk i ka dënuar krimet e komunizmit.
Vendi që ka përjetuar regjimin stalinist më të egër në të gjithë Evropën
Lindore dhe Ballkan - edhe pas 19 vite të përmbysjes së komunizmit - përjeton
anormalitetin më të papranueshëm duke vazhduar të mos kërkojë falje për
viktimat e sistemit komunist. Në këtë mënyrë vetvetiu lind pyetja: A është rrëzuar vërtetë diktatura në Shqipëri apo mbijeton duke diktuar dhe imponuar vullnetin e vet si një shtet paralel shumë më i fuqishëm se shteti demokratik.
Distancimi nga e kaluara e zezë diktatoriale është
alfa dhe beta e një shteti që kërkon të rifillojë jetën si një demokraci
Perëndimore. Në Shqipëri ky është një mision i pamundur. Procesi i ndriçimit të
së kaluarës ka mbetur në nivelin e retorikës dhe pathosit sepse Shqipëria
deri më sot nuk është përballur ende me të kaluarën. Për ironi të fatit edhe
disa ekponentë të diktaturës të cilët u gjykuan gjatë viteve 1992-1996 pas
ngjarjeve dramatike të 1997-tës u rehabilituan dhe u dëmshpërblyen.
Në shkurt të vitit 2006 parlamenti Evropian
votoi Rezolutën 1481, "Për dënimin e krimeve të kryera nga regjimi
komunist i Enver Hoxhës dhe klikës së tij në Shqipëri" e cila kërkonte
dokumentimin e krimeve komuniste dhe demaskimin e tyre, por Shqipëria vazhdon
të mbetet rasti unik në Evropën Lindore që nuk e ka përmbushur detyrimin e saj
ndaj shoqërisë shqiptare.
Pjesë e klikës së Enver Hoxhës është Ramiz Alia,
diktatori i fundit i Shqipërisë, i cili asnjëherë nuk ka pranuar fajin dhe nuk
iu ka kërkuar falje shqiptarëve për monstruozitetin e regjimit, pjesë e të
cilit ishte edhe ai vetë..
Mund të thuhet me plotë gojë se Shqipëria është
vendi i vetëm në Evropën Lindore që tregon përkujdesje ndaj udhëheqësave të
diktaturës dhe klikës komuniste. Më 20 Shkurt 1991 populli i Tiranës do të
përmbyste shtatoren e diktatorit, ndërsa më 22 Shkurtin e vitit 1991, dy ditë
pas rrëzimit të shtatores të Enverit, Ramiz Alia do të firmoste Dekreti numer
7459 "Per respektimin dhe mbrojtjen e monumenteve".
E kur krimet e komunizmit në Shqipëri rrezikojnë
harresën kolektive, në ekranet dhe gazetat e Tiranës Ramiz Alia paraqitet si
një burrë shteti që edhe sot e kësaj dite vazhdon të gjykojë viktimën.
Në asnjë televizion të Europës, në asnjë
media evropiane, askund dhe askurrë nuk mund të japin leksione për demokracinë
ekponentët e klikave të diktaturave, siç ndodh mjerisht në Shqipëri.
Gjatë krizës së Kosovës, kur EuroNews do të
intervistonte kriminelin e luftës Arkanin, Christiane Amanpour do ta
konsideronte këtë një turp për shtypin dhe fjalën e lirë, ndërsa mediat dhe
shtypi i majtë i Tiranës është i mbushur me moralin që Ramiz Alia u bën
viktimave të regjimit komunist.
Në asnjë vend të Europës Lindore nuk mund të ndodhë
që në nivelet më të larta të drejtësisë, dhe të polititkës të qendrojnë ata që
firmosën varjen në litar. Rasti i Fehmi Avdiut i cili nga deputet i PS vazhdon
të bëjë karrierë në institucionet më të larta të drejtësisë tregon inkriminim
të politikës, e cila ka njëzet vjet që i zvarris shqiptarët në tranzicionin e
pafund. Dhe ky tranzicion do të zgjasë për sa kohë nuk do të kryhet procesi i
ndriçimit dhe denoncimit të kalvarit komunist.
Në Partinë Socialiste sot janë ricikluar bijtë dhe
nipat e nomenklaturës më të lartë të regjimit komunist, të cilët nuk janë
distancuar nga etërit dhe gjyshërit e tyre, ndërsa në Partinë Demokratike
vazhdojnë të bëjnë karrierë segmente të infiltruara të kastës së kuqe dhe
eksponentë me Dosje, të cilët mbeten një kontigjent i rrezikshëm për
demokracinë shqiptare.
Pa
kujtesë kolektive dhe pa pastërti të politikës nuk mund të ketë funksionim të
demokracisë.