E Enjte, 03.28.2024, 03:48pm (GMT+1)

Ballina Linqe Stafi Kontakt
 
 
::| Fjala:       [Advance Search]  
 
Gjithë lajmet  
LAJMI I FUNDIT
OPINONE-EDITORIALE
ZVICRA
INTERVISTË-PRESS
SHQIPTARËT
LAJME NDËRKOMBËTARE
POLITIKË
DIASPORA NË ZVICËR DHE BOTË
PERSONAZH
ART KULTURË
DOSSIER
KËNDI I SHKRIMTARIT
HOLLYWOOD
AFORIZMA
GOSSIPE
SPORT
::| Newsletter
Emri juaj:
Emaili juaj:
 
 



 
OPINONE-EDITORIALE
 

ISLAMI NË DY AMERIKAT

Nga ROSS DOUTHAT, New York Times


E Hënë, 08.16.2010, 11:12am (GMT+1)


Është një Amerikë ku nuk ka rëndësi se çfarë gjuhe flisni, çfarë zoti ju adhuroni, apo sa thellë shkojnë rrënjët tuaja në Botën e Re. Një Amerikë ku besnikëria ndaj Kushtetutës i kapërcen dallimet etnike, barrierat gjuhësore dhe fetare. Një Amerikë ku i ardhuri më i ri në brigjet tona nuk është më pak amerikan se stërmbesa e kushedisatë e Pelgrinëve (Pilgrim Fathers - etërit pelegrinë, themeluesit puritanë të kolonive angleze në Amerikë, shënim përkthimi).


Por është edhe një tjetër Amerikë, e tillë që e kupton veten si një kulturë të veçantë, dhe jo vetëm si një grup propozimesh politike. Kjo Amerikë flet anglisht, nuk flet spanjisht, kinezçe apo arabisht. Ajo duket se është kthyer mbrapsht në një trashëgimi të caktuar fetare: protestantizëm fillimisht, dhe pastaj një konsensus Judeo-Kristian që strehoi hebrenjtë dhe katolikët. Ajo ka normat e saj sociale të ardhura nga zakone të diasporës anglo-saksone - e pret prej të ardhurve të rinj që ta asimilojnë veten në këto norma, dhe shpejt.


Këto dy kuptime të Amerikës, një kushtetuese dhe një kulturore, kanë qenë në tension gjatë gjithë historisë sonë. Dhe ato janë në tension përsëri këtë verë, në polemikën rreth xhamisë islame dhe qendrës kulturore në plan të jenë nja dy blloqe larg nga kuota zero.


Amerika e parë, jo çuditërisht, e sheh projektin si shprehje të përkryer të idealeve të larta të vendit tonë. "Kjo është Amerika," theksoi Presidenti Obama javën e kaluar, "dhe angazhimi ynë për liri fetare duhet të jetë i palëkundur." Ndërtimi i xhamisë, iu tha njujorkasve Kryetari i Bashkisë Michael Bloomberg, është një provë e rëndësishme e parimit të lirisë fetare "si mund ta shohim ne në përditshmërinë tonë".

 

Amerika e dytë sugjeron ndryshe. Ajo e sheh projektin si një fyerje për kujtimin e 9 / 11, dhe një shenjë mungese respekti për vlerat e një vendi ku Islami vetëm kohët e fundit u bë pjesë e vetëdijes publike. Dhe prapa këtyre shqetësimeve zë pritë dyshimi i errët se Islami në asnjë formë nuk mund të jetë i pajtueshëm me mënyrën amerikane të jetesës.

Kjo është tipike për mënyrën si rrjedhin këto debate. Amerika e parë tenton të mbajë fjalime bombastike, dhe Amerika e dytë shpesh sulmon vrazhdë, më shumë me thekse ksenofobe. Amerika e parë e përshëndet të varfërin, të lodhurin, masën e tulatur, Amerika e dytë kërkon që ata t'i ndryshojnë emrat e tyre dhe të heqin dorë nga gjuha e tyre amtare, dhe shpesh hedh pengesa për t'i ndaluar të dyja. Amerika e parë festoi lirinë fetare; Amerika e dytë i persekutoi Mormonët dhe i diskriminoi katolikët.

Por të dyja kuptimet e këtij vendi kanë urtësi të vërtetë për të ofruar, dhe të dyja kanë qenë të nevojshme për suksesin e eksperimentit amerikan. Gjatë valëvë të mëdha të emigracionit të Shekullit të 19-të, insistimi që të ardhurit e rinj të përshtaten me kulturën anglo-saksone - dhe kërcënimi i diskriminimit në qoftë se ata nuk e bëjnë këtë - ishte vendimtare asimilimin e tyre të shpejtë. Kufizimet ndaj emigracionit të pas viteve 1920 janë drakoniane në shumë mënyra, por ato dhanë kohë për ndarjet e vazhdueshme etnike që të shkrihen në një amerikanizëm të përgjithshëm pa vija ndarëse.

 

E njëjta gjë ishte e vërtetë edhe ndaj fesë. Presioni i vazhdueshëm në përputhje me normat amerikane, i ushtruar me mjete të ndershme dhe të urryera, i bindi përfundimisht Mormonët të braktisin poligaminë, duke zbutur asimilimin e në rrymën qendrore amerikane. Shqetësimet e vendësve në lidhje me tendencat e paragjykimet joliberale të katolicizmit i frymëzuar katolikët amerikanë të shtyjnë kishën e tyre drejt një njohje të virtyteteve të demokracisë, duke bërë të mundur për brezat e emigrantëve të ndjehen qartazi katolikë dhe amerikanë.

Kështu është sot me Islamin. Amerika e parë është e saktë në këmbënguljen për të drejtën absolute të muslimanëve për të ndërtuar dhe adhuruar ku ata dëshirojnë. Por Amerika e dytë ka të drejtë për të kërkuar diçka më shumë nga amerikanët myslimanë - sidomos nga figura të tilla si Feisal Abdul Rauf, imam që kërkon xhaminë - se manifestimet e mirëbesimit.

Shumë shpesh institucionet myslimane amerikane është parë të jenë ngatërruar me idetë dhe grupet që shumica e amerikanëve i konsiderojnë me të drejtë të papranueshme. Shumë shpesh krerët muslimanë japin deklarime me dukje të paqarta, kur kërkojnë ta distancojnë veten plotësisht nga çështjet e paragjykuara.

Nga standardet globale, Rauf mund të jetë modeli i një "myslimani të moderuar". Por standardet globale dhe standardet amerikane janë të ndryshme. Amerikanëve myslimanë për t'u integruar plotësisht në jetën tonë kombëtare, iu duhen krerë që nuk e përshkruajnë Amerikën si "një aksesor të krimit" të 9 / 11 (siç bëri Rauf menjëherë pas sulmeve të vitit 2001), ose të shtojnë pyetje nëse grupe si Hamasi të renditen si organizata terroriste (siç bëri Rauf në një intervistë në radio në qershor). Dhe atyre iou duhen liderë antenat e të cilëve janë maft të ndjeshme për ta ditur se kërkesa për dialog ndër-fetar është shërbyer keq duke propozuar një xhami të profilit të lartë dy blloqe larg nga zona e një vrasjeje masive të kryer në emër të Islamit.

Me fjalë të tjera, atyre iu duhen liderë, që të kuptojnë se ndërsa idealet e Amerikës së parë e mbrojnë shumësin, është Amerika e dytë ajo që i ndihmon të ardhurit e rinj të krijojnë njëjsin./Skënder Buçpapaj

--

August 15, 2010

Islam in Two Americas

By ROSS DOUTHAT

There's an America where it doesn't matter what language you speak, what god you worship, or how deep your New World roots run. An America where allegiance to the Constitution trumps ethnic differences, language barriers and religious divides. An America where the newest arrival to our shores is no less American than the ever-so-great granddaughter of the Pilgrims.

But there's another America as well, one that understands itself as a distinctive culture, rather than just a set of political propositions. This America speaks English, not Spanish or Chinese or Arabic. It looks back to a particular religious heritage: Protestantism originally, and then a Judeo-Christian consensus that accommodated Jews and Catholics as well. It draws its social norms from the mores of the Anglo-Saxon diaspora "” and it expects new arrivals to assimilate themselves to these norms, and quickly.

These two understandings of America, one constitutional and one cultural, have been in tension throughout our history. And they're in tension again this summer, in the controversy over the Islamic mosque and cultural center scheduled to go up two blocks from ground zero.

The first America, not surprisingly, views the project as the consummate expression of our nation's high ideals. "This is America," President Obama intoned last week, "and our commitment to religious freedom must be unshakeable." The construction of the mosque, Mayor Michael Bloomberg told New Yorkers, is as important a test of the principle of religious freedom "as we may see in our lifetimes."

The second America begs to differ. It sees the project as an affront to the memory of 9/11, and a sign of disrespect for the values of a country where Islam has only recently become part of the public consciousness. And beneath these concerns lurks the darker suspicion that Islam in any form may be incompatible with the American way of life.

This is typical of how these debates usually play out. The first America tends to make the finer-sounding speeches, and the second America often strikes cruder, more xenophobic notes. The first America welcomed the poor, the tired, the huddled masses; the second America demanded that they change their names and drop their native languages, and often threw up hurdles to stop them coming altogether. The first America celebrated religious liberty; the second America persecuted Mormons and discriminated against Catholics.

But both understandings of this country have real wisdom to offer, and both have been necessary to the American experiment's success. During the great waves of 19th-century immigration, the insistence that new arrivals adapt to Anglo-Saxon culture "” and the threat of discrimination if they didn't "” was crucial to their swift assimilation. The post-1920s immigration restrictions were draconian in many ways, but they created time for persistent ethnic divisions to melt into a general unhyphenated Americanism.

The same was true in religion. The steady pressure to conform to American norms, exerted through fair means and foul, eventually persuaded the Mormons to abandon polygamy, smoothing their assimilation into the American mainstream. Nativist concerns about Catholicism's illiberal tendencies inspired American Catholics to prod their church toward a recognition of the virtues of democracy, making it possible for generations of immigrants to feel unambiguously Catholic and American.

So it is today with Islam. The first America is correct to insist on Muslims' absolute right to build and worship where they wish. But the second America is right to press for something more from Muslim Americans "” particularly from figures like Feisal Abdul Rauf, the imam behind the mosque "” than simple protestations of good faith.

Too often, American Muslim institutions have turned out to be entangled with ideas and groups that most Americans rightly consider beyond the pale. Too often, American Muslim leaders strike ambiguous notes when asked to disassociate themselves completely from illiberal causes.

By global standards, Rauf may be the model of a "moderate Muslim." But global standards and American standards are different. For Muslim Americans to integrate fully into our national life, they'll need leaders who don't describe America as "an accessory to the crime" of 9/11 (as Rauf did shortly after the 2001 attacks), or duck questions about whether groups like Hamas count as terrorist organizations (as Rauf did in a radio interview in June). And they'll need leaders whose antennas are sensitive enough to recognize that the quest for inter-religious dialogue is ill served by throwing up a high-profile mosque two blocks from the site of a mass murder committed in the name of Islam.

They'll need leaders, in other words, who understand that while the ideals of the first America protect the e pluribus, it's the demands the second America makes of new arrivals that help create the unum.

(http://www.nytimes.com)

Përktheu Skënder Buçpapaj


Rating (Votes: )   
    Comments (0)        Dërgoja shokut        Printo


Other Articles:
PO PSE HIMARA? Nga ALEKO LIKAJ (08.15.2010)
KUSHTET PËR TË DALË NGA KRIZA - PUSHTIMI I POLITIKËSNga FRANCESCO GIAVAZZI, Corriere della Sera (08.14.2010)
FUQIA RUSE ËSHTË E KUFIZUARNga MELIK KAYLAN, Wall Street Journal (08.13.2010)
DELIRI I VUK JEREMIÇIT FIKET PËRBALLË LIQENIT TË PERUÇACIT Nga ELIDA BUÇPAPAJ (08.12.2010)
FUQIA AMERIKANENga JOSEPH S. NYE (08.12.2010)
POLITIKA E BANKROTITNga PATRICK MOORE (08.11.2010)
UNIFIKIMI I FAKTORIT POLITIK NË SHQIPËRI NË SHËRBIM TË KOSOVËS DETYRIM EVROPIANO-KOMBËTAR Nga ELIDA BUÇPAPAJ (08.10.2010)
LETER Z. FAREED ZAKARIA, DREJTUES I PROGRAMIT FAREED ZAKARIA GPS GLOBAL PUBLIC SQUARE (GPS) NË CNN Nga ILIR HYSA, New York (08.10.2010)
A ËSHTË MË E LEHTË TË FITOJMË BETEJËN PËR NJOHJE APO ATË PËR ZHVILLIM ? NGA FATON BISLIM (08.09.2010)
KUÇEDRA SHMANGET VETËM NË ASAMBLENË E PËRGJITHSHMENga SKËNDER BUÇPAPAJ (08.08.2010)



 
::| Lajme të fundit
::| Kalendari
Mars 2024  
D H M M E P S
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            
 
::| Hot News
PËRMBYTJET NË SHQIPËRI - QEVERIA THOTË SE GJENDJA ËSHTË KRITIKE, KËRKON NDIHMË NGA BRUKSELI
ARVIZU - PRESIM QË DREJTËSIA SHQIPTARE TË DËNOJË TRAFIKANTËT E NJERËZVE
NATO NUK MUND TË NDIHMOJË NË KRIJIMIN E USHTRISË NË KOSOVË
GJERMANIA, FRANCA, BRITANIA E MADHE, HOLLANDA DHE DANIMARKA KUNDËR STATUSIT TË VENDIT KANDIDAT PËR SHQIPËRINË
THAÇI PARALAJMËRON ZGJEDHJEN E PRESIDENTIT GJATË JAVËS SË ARDHSHME
MISIONI MISHELËNga MICHELLE OBAMA, Newsweek
BABAI E NJEH MË MIRËNga THOMAS L. FRIEDMAN, New York Times
NATO dhe BE borxhlinj ndaj Kosovës ?Nga Elida Buçpapaj

 
VOAL
[Shko lart�]