Voal-online - 14 JANAR - Nëse ju doni të ndërtoni një anije, mos i
nxitni njerëzit për të mbledhur dru dhe mos ua caktoni atyre detyrat dhe
punën, por më mirë mësojuani gjatë pafundësinë e detit, se sa i pafund
është ai.
Dashuria nuk përbëhet në të vështruarit e njëri-tjetrit, por në shikimin
përpara së bashku në të njëjtin drejtim.
Lumturia e vërtetë vjen nga gëzimi i veprave të mira që keni bërë, nga oreksi
për krijimin e gjerave të reja.
Një projektues e di se ai ka arritur përsosmërinë jo kur nuk i ka mbetur asgjë
për të shtuar, por kur nuk i ka mbetur asgjë për të hequr.
Dhe tani ja sekret im, është një sekret shumë i thjeshtë; ne vetëm me zemër
mund të shohim mirë, ajo që është esenciale është e padukshme për syrin.
Një grumbull gurësh pushon së qeni shkëmb atë moment kur një njeri e kundron
atë, duke parë brenda tij imazhin e një katedraleje.
Dashuria e vërtetë është e pashtershme; sa më shumë që jepni, aq më shumë keni.
Dhe në qoftë se doni t'ia shihni fundin, sa më shumë ujë të nxirrni, aq më e
bollshme bëhet rrjedha e saj.
Jeta ka kuptim vetëm nëse e këmben atë nga dita në ditë me diçka tjetër.
Një ngjarje e vetme mund të zgjojë brenda nesh një të huaj krejt të panjohur
për ne. Të jetosh do të thotë të lindësh dalëngadalë.
Unë nuk kam asnjë të drejtë, me çdo gjë që bëj ose them, ta nënçmoj një qenie
njerëzore në sytë e tij. Ajo që ka rëndësi nuk është ajo që unë mendoj për të;
rëndësi ka çfarë mendon ai për veten e tij. Të minosh respektin e një njeriu
për veten është një mëkat.
Natë, i dashur. Natë, kur fjalët zbehen dhe gjërat ndihen gjallë. Kur analiza
destruktive e ditës është bërë, dhe e gjitha çfarë është me të vërtetë e
rëndësishme bëhet realitet i tërë përsëri. Kur njeriu e mbledh veten e tij
fragmentare dhe rritet me qetësinë e një peme.
Koha për veprim është tani. Kurrë nuk është tepër vonë për të bërë diçka.
Më thoni kush ju admiron dhe dashuron, dhe unë do t'ju them se kush jeni.
Të rriturit nuk kuptojnë asgjë për veten e tyre, dhe është e lodhshme për
fëmijët t'ua shpjegosh gjithmonë dhe përgjithnjë gjërat.
Ju jeni përgjegjës përgjithmonë për atë që keni kultivuar. Ju jeni përgjegjës
për trëndafilin tuaj.
Një qytetërim është një trashëgimi e besimeve, zakoneve, dhe njohurive të
akumuluara ngadalë në rrjedhën e shekujve, elemente të vështirë gjatë kohëve
për t'u arsyetuar nga logjika, por e arsyetojnë veten si shtigje kur ato të
çojnë diku, pasi ato hapin për njeriun distancë tij të brendshme.
Një shef është një njeri që merr përgjegjësi. Ai thotë: "Unë u
munda," ai nuk thotë "njerëzit e mi janë mundur".
Unë njoh vetëm një liri, dhe kjo është liria e mendjes.
Ai që ka ndërruar jetë, është në kujtesën tonë, qëndron me ne, më i fuqishëm,
madje më i pranishëm se njeriu i gjallë.
Është një vend i tillë i fshehtë, toka e lotit.
"Njerëzit e kanë harruar këtë të vërtetë", tha dhelpra. "Por ju
nuk duhet ta harroni atë. Ju bërë përgjegjës, përgjithmonë, për atë që ju keni
kultivuar."
Është në kulmin e shpirtit të aventurës dhe fitores, dhe në veprim krijues, ai
njeri që gjen gëzimet supreme të tij.
Çdo njeri duhet të përpiqet t'ia mësojë vetes kuptimin e jetës.
Mund të kuptojnë se çfarë është një çiflig, çfarë është një vend, vetëm ai i
cili ka sakrifikuar një pjesë të vetvetes në çifligun e tij ose në vendin e
tij, ka luftuar për ta bërë të bukur atë. Vetëm atëherë dashuria për çifligun
apo për vendin e mbush zemrën e tij.
Kuptimi i gjërave që nuk qëndron në gjërat vetë, por në qëndrimin tonë ndaj
tyre.
Çfarë e bën shkretëtirë të bukur është se ajo fsheh diku një pus.
Kur ju e jepni vetveten, atëherë merrni më shumë se jepni.
Bamirësi kurrë nuk e poshtëron atë që përfiton prej saj, as e lidh atë me
zinxhirët e mirënjohjes, pasi ajo nuk ishte për atë, por për Perëndinë së cilës
ajo iu bë dhuratë.
Një qytetërim është ndërtuar në atë çfarë kërkohet prej njerëzve, jo në atë
çfarë është dhënë për ta.
E çfarë vlere kanë bindjet që nuk sjellin vuajtje?
Pasi njerëzit kapen mat në një ngjarje, ata pushojnë të kenë frikë. Vetëm e
panjohur a i frikëson njerëzit.
Një gjë që ka rëndësi është përpjekja.
Të jesh njeri, saktësisht, është të jesh i përgjegjshëm.
Vetëm e panjohura i frikëson njerëzit.
Nocioni i të kuptuarit të jetës ka qenë gjithmonë i urrejtur për mua. Çfarë jam
unë nëse nuk jam një pjesëmarrës? Në mënyrë që të jem, unë duhet të marr
pjesë.
Aeroplani ka zbuluar për ne fytyrën e vërtetë të tokës.
Makinat nuk e izolojnë njeriun nga problemet e mëdha të natyrës, por e zhytin
atë më thellë në to.
Lufta nuk është një aventurë. Ajo është një sëmundje. Ajo është si tifoja./ELIDA BUÇPAPAJ
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
