VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve

MODELI TURK PËR EGJIPTIN

Nga SERGIO ROMANO, "Panorama"


E Mërkurë, 02.16.2011, 09:16am (GMT1)

Al Jazeera, televizioni arab në Katar, i ka dhënë rëndësi të madhe në ditët e fundit rikthimit në Tunizi të Rashid Ghannushi-t, udhëheqës në ekzil i Partisë "Rilindja Islame". Imazhet e turmës që shtyhej rreth mërgimtarit në aeroportin e Tunizisë dukej se aludonte, në synimet e Al Jazeera, për një tjetër rikthim: domethënë të Ruhollah Ayatollah Khomeini në Teheran më 1 shkurt 1979. Ndërkohë në Kajro, Vëllazëria Myslimane, strofulla-mëmë për shumë dekada e fundamentalizmit islamik, njoftoi se do të mbështeste Mohamed El-Baradein, Çmimin Nobel për paqe dhe tani kreu i opozitës ndaj regjimit egjiptian të Hosni Mubarakut.
Shumëkush pyet nëse vendi në revoltë, në qytetet tuniziane dhe egjiptiane, është duke punuar, pa e menduar, për krahun më radikal të Islamit. Izraeli po frikësohet dhe është duke u përgatitur për më të keqen. Shtetet e Bashkuara rekomandojnë moderim dhe një tranzicion të qetë drejt demokracisë: fjalë që prapa kanë dëshirën që regjimi i Mubarakut të mos tejkalohet tërësisht nga turma. Bashkimi Evropian ka pak a shumë të njëjtin qëndrim. Demokracitë e madha ekzaltojnë të drejtat e njeriut dhe vullnetin e popullit për shkak se është ortodoksia e Perëndimit, kanuni gjuhësor dhe retorik që asnjë qeveri nuk mund të thotë të kundërtën. Por mbi të gjitha kanë nevojë për siguri dhe stabilitetit: dy të mira që regjimet policore të Afrikës Veriore, brenda kufijve të aftësive të tyre, kanë siguruar. Shqetësimet tona, prandaj, janë me siguri të ligjshme. A janë edhe të justifikuara gjithashtu? Ne dimë pak për galaktikën islamike dhe ne nuk u kemi kushtuar vëmendje të mjaftueshme për rolin e saj në shoqëritë kombëtare të Lindjes së Mesme dhe ndryshimet e tij.
Vëllazëria myslimane, Hamasi dhe Hezbollahu nuk janë vetëm organizata fetare, por kanë një preferencë të fortë (të dytë dhe të tretë), për luftën e armatosur. Megjithatë kanë brenda tyre edhe mjekët, avokatët, infermierët, mësuesit e shkollave dhe punonjës socialë. Kjo nuk është e mjaftueshme. Në vitet e fundit numri i atyre që shpresonin për Revolucionin Islamik ka qenë gradualisht në ulje. Disa mendonin se parullat e caktuara se "zgjidhja për çdo problem është Islami", nuk janë fort të besueshme, madje edhe në shoqërinë pjesërisht moderne dhe pjesërisht laike.
Shumë kanë shikuar me interes në rritje në atë që ka ndodhur në Turqi, ku një parti myslimane provuar të jetë në respekt të traditës fetare, por edhe demokratike dhe e aftë për të krijuar kushtet e një dinamizmi të jashtëzakonshëm ekonomik. Turqia ka qenë gjithmonë laboratori kryesor politik i rajonit, modeli për t'u studiuar dhe për t'u mature imituar.
Pas përfundimit të epokës koloniale, ushtritë e shteteve të Lindjes së Mesme kanë luajtur një rol të ngjashëm në vendet e tyre, më keq, për ushtrinë në Republikën Turke; dhe të gjithë kolonelët që morën pushtetin në rajon, nga Gamal Naser deri tek Muamar Gadafi, ishin diplomuar nga shkolla e Qemal Ataturkut. Sot Stambolli është për borgjezinë arabe ajo që Londra, Paris dhe Nju Jork kanë qenë për borgjezinë evropiane në shekujt XIX dhe XX. Për këtë arsye është veçanërisht e rëndësishme të thirrja kryeministrit turk Rexhep Erdogan për Hosni Mubarak të hiqej mënjanë. Kjo nuk do të thotë se tranzicioni egjiptian nuk ka rreziqe. Kjo do të thotë se në qoftë se Egjipti ndryshon dhe tërheq me vete vendet e tjera, nen duhet të rishikojë idetë tona, të heqim dorë nga disa klishe të vjetra dhe për të ndryshuar politikën tonë të jashtme.

(http://www.gazeta55.net)

www.voal-online.ch


Copyright © 2005-2008 Nulled by [x-MoBiLe]. All rights reserved.