Fjalë dhe shprehje: Gjenerali, Barak Obama, lobi izraelit, paqja në lindjen e mesme, politika ndaj lindjes së mesme
Bernd Debusmann është një kolumnist i Reuters. Opinionet e shprehura janë të tijat.
Porosi izraelitëve të pezmatuar nga politika e Presidentit Barack Obama ndaj Lindjes së Mesme: ju keni qenë mësuar me ngrohtësinë e pashterrur të presidentëve të SHBA ndaj jush. Harrojeni. Obama nuk është "nga ai lloj djemsh romantikë".
Ky përcaktim vjen nga një veteran i Lindjes së Mesme, ish ambasadori i SHBA në Izrael Martin Indyk, në një shkëmbim mendimesh në minutat e fundi të konferencës kombëtare përururese të J Street, një lobi i ri pro-Izrael i shumicës liberale të hebrejve amerikanë (78 për qind votuan për Obamën) i cili nuk ndihet i përfaqësuar nga grupet tradicionale avokatuese pro-Izrael, me në krye American Israel Public Affairs Committee (AIPAC).
Konferenca, sipas drejtorit ekzekutiv të J Street, Jeremy Ben-Ami, shënoi "lindjen e një lëvizjeje, një faktori të ardhshëm për ata që duan ta zgjerojnë prirjen dhe nuk janë të shtrënguar nga mendësia se meqë jemi pro-Izrael, atëherë duhet të jemi anti- dikujt tjetër".
Tani drejtor i programit politik në Brookings Institution, një think tank i Uashingtonit, Indyk ishte në forumin e titulluar "Pse dy shtete? Pse tani?" Ai iu përgjigj një pyetjeje bërë nga të pranishmit se sa është e këshillueshme që presidentët amerikanë të përfshihen personalisht në paqebërjen e Lindjes së Mesme. Ata nuk duhet të përfshihen në hollësitë proceduriale, tha ai, por për Obamën do të ishte "vërtetë e rëndësishme" të shkojë në Izrael. Pse?
Shkalla miratuese ndaj tij, sipas sondazheve në Izrael, është nja pesë për qind, një kontrast i mprehtë ndaj 88 për qind sa kishte George W. Bush, një njeri i shpëlqyer pothuaj gati kudo tjetër. Shumica e izraelitëve mendojnë se Obama është pro-Palestinez dhe e shohin vizitën e tij në Egjipt dhe në Arabinë Saudite si tregues se ai dëshiron ta distancojë veten nga Izraeli dhe të shkojë në favor të arabëve. Nëse ai nuk e zhbën këtë mendim të publikut, qeveria e Izraelit nuk ka të ngjarë të bëjë lëshime.
Pa besimin e shumicës, si asaj izraelite ashtu edhe palenstineze, nuk ka shanse që Obama të ketë sukses aty ku presidentët e tjerë amerikanë kanë dështuar. Sa për shqetësimet e Izraelit, J Street pret të ndihmojë administratën e Obamës për ta bindur Kongresin që vënia në pikëpyetje e politikës së Izraelit nuk do të thotë se je anti-Izrael.
Falë ndikimit të pamasë të AIPAC, që e quan veten "lobi pro-Izrael i Amerikës," kritikat ndaj Izraelit kanë qenë të rralla në Kongres; debatet për politikën e SHBA ndaj përfituesit më të madh të ndihmës ekonomike dhe ushtarake dhe ekonomike të SHBA kanë qenë edhe më të rralla. Në një esé kundërthënëse të vitit 2006, dy shkencëtarë të shquar politikë, John Mearsheimer dhe Stephen Walt, dolën në përfundimin se AIPAC kish një "zënie për fyti" ndaj Kongresit.
Është tepër herët të themi nëse kjo do të ndryshojë, tani që është një lobi tjetër i cili e quan veten pro-Izrael, por nuk nguron të vëjë në pikëpyetje politikën e Izraelit. J Street reagoi ndaj sulmeve të dhjetorit të shkuar në Gaza duke e kritikuar Hamasin për lëshimin e raketave mbi civilët e Izraelit dhe Izraelin për ndëshkimin e 1,5 milionë gazianëve për veprimet e ekstremistëve.
PA LIDHJE?
Ky qëndrim ndeshi në zemërimin e politikës së djathtë dhe të qendrës. Rabini Eric Yoffie, president i Unionit të Hebraizmit të Reformës, organizatës më të madhe hebreje religjioze në Amerikë, e quajti pozicionin e J Street "pa moral" dhe "thellësisht pa lidhje me ndjenjën hebreje".
Në të djathtë, deklarata për Gazën e transformoi J Street në një organizatë anti-Izrael, pro-Hamas. Një bloger i krahut të djathtë e quante konferencën e grupit, javën e fundit të tetorit, "një festë urrejtjeje anti-Izrael".
(J Street, me që ra fjala, e merr emrin e tij nga një nocion i njohur në në Uashington. Ka një I Street dhe një K Street, ku ndodhen shumica e firmave lobuese në kryeqytet, por jo J Street. Rrugë e humbur, zë i humbur).
Pavarësisht mopajtimit të tij me J Street për Gazën, Yoffie ishte në konferencë dhe mori pjesë në një debat me temën çfarë do të thotë të jesh pro-Izrael. U arrit një pajtim mbi këtë temë që vazhdoi gati gjatë gjithë takimit qendrat hebreje të banimit në zemër të Bregut Perëndimor e bëjnë të pamundur ndërtimin e një shteti palestinez. Koha për një zgjidhje me dy shtete po skadon. Atlernativa është më e keqe.
Ajo do të ishte të jetuarit bashkë në një vend ku hebrejtë do të jenë më të pakët në numër (shkalla e lindshmërisë tek palestinezët është më e lartë) dhe do të përballej me përcaktimin për braktisjen e demokracisë duke ushtruar një sundim të stilit aparteid ose të hiqet dorë nga ideja për Izraelin si atdhe të hebrejve.
Ndërtimi i një shteti palestinez përskaj Izraelit, një gur themeltar për politikën e administratës Obama në Lindjen e Mesme, është përqafuar me gjysmë zemre nga kryeministri i Izraelit Benjamin Netanyahu, por perspektiva duket shumë e errët që të rifillojnë së shpejti bisedimet që mbeten në vend dhjetorin e shkuar.
Prapë mënyra si u bë në J Street ish me vlerë. Një nga arsyet: një pjesëmarrje që bindshëm iu dha fund argumenteve nëse kishte një oreks për një organizatë të majtë që shmang sjelljen refleksive të drejtë apo të gabuar të Izraelit të lobeve ekzistuese.
"Ne kishim në plan 1 000 delegatë dhe kur e përmenda fillimisht këtë shifër, kolegët e mi më thanë se kish nevojë për psikiatër," thotë Ben-Ami. "Arritëm të kemi 1 500." Kjo bëri që në sallat e konfernecave të kishte kaq ngjeshje sa shumë delegatë u ulën në dysheme dhe debatet shpesh zhvendoseshin në salla të tjera.
Një arsye tjetër për humor të mirë: vendimi i Obamës për të dërguar Këshilltarin e tij të Sigurisë Kombëtare, James Jones, për të mbajtur një fjalim kyç. Fjalimi u ndesh me një terren të ri, por përfundoi me një premtim se administrata e Obamës do të jetë gjithnjë e përfaqësuar në të ardhmen në konferencat e J Street.
Ku ka shenjë më të mirë se ky grup i ri është bërë një pjesëmarrës serioz në debatin për politikën e jashtme?/Elida BUÇPAPAJ
(Ju mund të kontaktoni autorin në Debusmann@reuters.com)
--
Obama, J Street, and Middle East peace
04:53 October 30th, 2009
By: Bernd Debusmann
Tags: General, Barack Obama, israel lobby, middle east peace, middle east policies
Bernd Debusmann is a Reuters columnist. The opinions expressed are his own
Message to Israelis disgruntled with President Barack Obama's Middle East policies: you've got used to U.S. presidents pouring affection on you. Forget that. Obama is not "a lovey-dovey kind of guy".
That assessment came from an old Middle East hand, former U.S. ambassador to Israel Martin Indyk, in an exchange in the closing minutes of the inaugural national conference of J Street, a new pro-Israel lobby for the liberal majority of American Jews (78 percent voted for Obama) who do not feel represented by traditional pro-Israel advocacy groups, chief of them the American Israel Public Affairs Committee (AIPAC).
The conference, in the words of J Street executive director Jeremy Ben-Ami, marked "the birth of a movement, a coming-out party for those who want to widen the tent and are not stuck in the mindset that because we are pro-Israel, we must be anti- somebody else".
Now director of the foreign policy program at the Brookings Institution, a Washington think tank, Indyk was on a panel entitled "Why Two States? Why Now?" He responded to a question from the audience on the advisability of American presidents getting personally involved in Middle East peace-making. They shouldn't get involved in procedural detail, he said, but for Obama it would be "really important" to go to Israel. Why?
His approval rating, according to Israeli polls, hovers around five percent, a sharp contrast to the 88 percent drawn by George W. Bush, a man thoroughly disliked almost everywhere else. The majority of Israelis think Obama is pro-Palestinian and see his visits to Egypt and Saudi Arabia as evidence that he wants to distance himself from Israel and curry favour with the Arabs. Unless he can dispel that public perception, the Israeli government is unlikely to make concessions.
Without major concessions, both from the Israelis and the Palestinians, there is no chance that Obama will succeed where other American presidents have failed. As far as concessions from Israel are concerned, J Street expects to help the Obama administration convince Congress that questioning Israeli policies is not tantamount to being anti-Israel.
Thanks largely to the enormous influence of AIPAC, which calls itself "America's pro-Israel lobby," criticism of Israel has been rare in Congress; debate of U.S. policies towards the largest recipient of U.S. economic and military aid even rarer. In a controversial 2006 essay, two prominent political scientists, John Mearsheimer and Stephen Walt, concluded that AIPAC had a "stranglehold" on Congress.
It's too early to tell whether this will change, now that there is another lobby that calls itself pro-Israel but does not shy away from questioning Israeli policies. J Street reacted to last December's Israeli attack on Gaza by criticising Hamas for raining rockets on Israeli civilians and Israel for punishing 1.5 million Gazans for the actions of extremists.
OUT OF TOUCH?
That stand drew furious responses both from the political right and the center. Rabbi Eric Yoffie, the president of the Union of Reform Judaism, the largest Jewish religious organisation in America, called J Street's position "morally deficient" and "profoundly out of touch with Jewish sentiment".
On the right, the Gaza statement transformed J Street into an anti-Israeli, pro-Hamas organisation. One right-wing blogger called the group's conference, in the last week of October, an "anti-Israel hate fest".
(J Street, by the way, takes its name from a gap in the Washington street grid. There's an I Street and a K Street, home to most lobby firms in the capital, but no J Street. Missing street, missing voice).
Despite his disagreement with J Street over Gaza, Yoffie attended the conference and took part in a debate over what it means to be pro-Israel. There was agreement on a theme that ran through much of the meeting Jewish settlements in the heart of the West Bank make it impossible to establish a Palestinian state. Time is running out for a two-state solution. The alternative is worse.
That would be living together in one country in which Jews would be outnumbered (Palestinian birth rates are higher) and faced with the choice of abandoning democracy by exerting apartheid-style minority rule or giving up the idea of Israel as a homeland for all Jews.
The establishment of a Palestinian state alongside Israel, a cornerstone of the Obama administration's Middle East policy, has been reluctantly embraced by Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu but prospects look very bleak for soon resuming the peace talks that stalled last December.
Still, the mood at J Street was upbeat. One of the reasons: an attendance that convincingly ended arguments whether there was an appetite for a left-wing organisation that shuns the reflexive Israel-right-or-wrong attitude of the established lobbies.
"We planned for 1,000 delegates and when I first mentioned this figure, my staff thought I needed psychiatric treatment," Ben-Ami said. "We got 1,500." The under-estimate made for conference rooms so tightly packed that many delegates had to sit on floors and debates were frequently simulcast to spillover rooms.
A second reason for high spirits: Obama's decision to send his National Security Advisor, James Jones, to make the keynote speech. It broke no new ground but ended with a promise that the Obama administration would be represented at all future J Street conferences.
What better sign that the neophyte group has arrived as a serious participant in the foreign policy debate?
(You can contact the author at Debusmann@reuters.com)
(http://www.reuters.com)
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
