Unë nuk do të kthehem. Dhe nata
e vakët, e kulluar, e heshtur,
do të vërë në gjumë botën, në rrezet
e hënës vetmitare

Këtu të dua.
Ku tek pishat e errëta era do pështillet.
Hëna rreze lëshon mbi ujrat shëtitës.
Ku ditët ikën njëlloj duke ndjekur njëra tjetrën

Natë e ftohtë me flokë dëbore. Rruga sonte fare e shkretë.
Të vetmit në lëvizje janë flokët e bardhë në pështjellim.
Ngre kapakun e kutisë postare dhe ndiej të ftohtin e hekurit

Më dukesh,
kur kokën kthen në cep të rrugës
të më dërgosh një puthje përkëdhelëse,
atje ku lule e diellit me synë-sini