NE KEMI HUMBUR NJËSOJ
Nga PABLO NERUDA
E Martë, 03.25.2014, 05:38pm (GMT+1)
Njësoj e humbëm këtë muzg.
Asgjë s'pamë këtë mbrëmje dorë për dore
ndërsa nata e kaltërt mbi botë ra.
Që kur nga dritarja ime pashë
festën e perëndimit dhe kodrat larg përtej.
Ndonjëherë si monedhë
në duart e mia digjet një copë dielli.
Ta kujtova me shpirt të ndrydhur
për trishtim tim që ti ma ke njohur.
Ku ishim ne atëherë?
Mes ç'njerëzish?
Ç'fjalë thamë?
Përse gjithe tronditja dashurisë njëherësh më vjen
kur i trishtuar jam, e ty larg të ndjej?
Ra libri që gjithmonë në dorë e merr kur bie muzgu
e si qeni i plagosur nën këmbë rroben time rrokullisi.
Gjithmonë, gjithmonë ikjet e tua të mbasditës
atje ku mbrëmja rend statujat të zhdukë.Përktheu: EMIL ASDURIAN
|
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
