VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - DASHURINga PABLO NERUDA

Shumë ditë,
o për shumë ditë të pashë kaq të prerë e kaq pranë
si pagesa, me çfarë të të paguaj?
Pranvera e përgjakur në pyje humbi,
dhelpërat dolën nga gropat e tyre,
gjarpërinjtë vesë pijnë,
e unë e ti bashkë mbi gjethe shkuam,
mes pishave dhe qetësisë,
dhe unë veten pyes nëse ti pÃ¢ të fat a do të paguaj si dhe/kur.
Ç'të të jap, dashuri, e dashur, se ç'u pëlqen të tjerëve s'e di
s'e di se si dashuruan më parë,
jetoj për të parë e për të dashuruar,
me siguri i dashuruar.
Çdo mbasdite më shumë më pëlqen.
Ku mund të jesh? Mendohem nëse sytë e tu/do zhduken.
Sa do zgjasë? Mendoj dhe fyhem.
I varfër ndjehem, kaq shumë e i trishtuar,
si një hov ishe ti që fluturimthi erdhe nga/pjeshkët.
Ja përse të dua por jo vetëm për atë, për shumë të tjera e më tepër/pak,
se kështu duhet të jetë dashuria e brendshme e përgjithshme
e veçantë dhe e frikëshme,
flamur-palosur e pa ngushëllim,
që si yjet lulëzon dhe si puthja nuk matet dot.