VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - MOLLA E KUQEvajtim a llomotitje pa lidhje...!Nga RROK BERISHA

E kemi lëne në mëshirën e fatit, pemën e jetës
themele kullash-arkeologji,
rrënja ka mallkuar trungun për harresën e tradhti
kufiri i vendlindjes-mëmësisë është shndërruar ne mit
e rikujtojmë në këngë, në ahengje ku pihet e hahet mirë
Mollë e Kuqe, këndohet në dasma, ahengje e gëzime
çuditërisht nuk vajtohet në dhembje
e n' eufori, për një çast ndodh ta mashtrosh mendjen,
për trimëri e patriot,
s' zgjatë shumë ta kuptosh sa të marr ishim e jemi.

Sa shpejtë harrojmë, te këqijat qe na bënë pushtuesit ardhacakë
harruam dhe kufijtë e vendlindjes-atdheut
varret e dhembjes e te pastrimin etnik, gjenocidin
dhe mundem të bëhemi miq e besnik të tyre...!
themele kullash e varre, i lamë në heshtje qe të zhduken
veniten si ëndrrat e kohës,
pushtuesit mbi artefakte tona shpalosin e historinë.

Kapemi për degë shkurresh, shelgjesh, hithrash
qe s' na mbajnë e sa qojnë askund
dhe kur mohojmë vetveten, i këndojmë Mollës se Kuqe
qe iu thanë degët, nga mospërfillja ia thamë dhe rrënjët
e t' tkurremi brenda lëkurës, përmes këngës mburremi se jemi gjallë
Nenë tinguj melodish t' përziera t' Ballkanit a të Lindjes.

Derisa kufijtë e atdheut tkurren e tkurren,
ne i këndojmë trimërisë dhe Mollës Kuqe
qe ta mobilizojmë dhembjen apo ta demobilizojmë vetën
qe t' tkurrjet e reja t'i pranojmë më lehtë
t' mësohemi me kufijtë e ri qe synojnë te vendosen
qe po na hyjnë e ndajnë thesarin e zemrës
duan të marrin, arin, argjendin, plumbin e bakrin ,
fisnikërinë e qenies e shpirtit tonë
e ne këndojmë për kufijtë e dikurshme deri ke Mollë e Kuqe
deri sa kufijtë e ri po ngushtojnë frymëmarrjen e serish ndajnë
kufi deri në Iberi-prej Mollës se Kuqe,
kufi deri në Vardar- prej gjithë asaj toke e Shkupit kryeqytetit t' Dardanisë,
kufi deri në Vlorë, prej Artës e Çamërinë
kufi deri në Shkodër, prej Ulqin, Tivar e Malësi
kufiri deri ne Peja gjithë atë bukuri Plavë-Guci deri ne Nokshiq
kufiri deri ne Gjilan, lan pas një krahinë të teren t' Shipnisë.

Kohë e pa kohë rrjedhe plot me dhembje e zhgënjim
po pjellë argat te huaj, pashë e agallarë
luftë e luftë politike por dhe atdhetar të vrarë
për kolltuk ,pasuri, poshtëruan atdhe, shtet e komb.

Në mjegull t' pa rrugë, s' shohim se si rrëshqet kombi
e as qe pyesim, për shtirjen e rrënjëve se trungut
kujt i mbeten trojet, ku mbeten djepat.

S' mësuam ne te kaluarën, pushtues fqinje ardhacak
kundër nesh u bënë bashkë
se Anadolli ishte e është, shpërbërja e tjetërsimi jonë.

Harrimi e moskthimi në themele e ke Molla e Kuqe
është e kotë nëse këndohej në lindje a perëndim
në Tiranë , Prishtinë , Zyrih, Londër, New York , Berlin, Milano Stamboll...!
serish kufijtë po na ngritin mu në zemër po na ndajnë
sulmojnë e copëtojnë fisnikërinë e bashkimin e kombit tonë./Rr.B/
Prishtinë, 8 gusht 2014