Mbi Valbonë, mbi Vitalinë,
Mbetë më ka shpirti im,
Ku takohen e përqafohen,
Aty unë digjem, shkokëlohem..
Shelgjet mbi ujin si loti,
Brigjeve dikur prej moti,
Nepër flluska e mbi valë,
Pas e ndoqa unë një njalë.
Ajo rrëshqiti dhe më ndriti,
Unë penguar, ajo s`priti,
Ajo iku ndër zgafella,
Unë trishtur kohës mbeta..
Mbaj mend buzë, gjoksin, fillin,
Aty bashkë e krehëm diellin,
Lidhëm bishtalecin hanës,
shtratit ambël n`mug të mbramjes.
Një mijë puthjet zo ku hupën,
Cili zog na ngatrroi udhën,
Tash baj luftë, grindem me fatin,
S` më len brënga ta gjëj fjalën
Mbi Valbonë, mbi Vitalinë,
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
