DORËLËSHUAR
Nga PABLO NERUDA
E Enjte, 10.02.2014, 05:58pm (GMT+1)
Mes gjithë grave të zgjodha ty
që të krijosh përsëri
mbi tokë
zemrën time që me gjemba vallzon
a që së koti lufton papushim.
Të pyes, ku është djali im?
Prej teje gjë s'prisja, veten duke njohur,
thosha: "Pse s'më thërret të ngrihem mbi dhe
që luftrat e këngët e tua atje të vazhdoj?
Tim bir kthema!
Ku e ke harruar atë te portat
e kënaqësisë, oh armike
dorëlëshuar,
e harrove që erdhe në atë takim,
më te thellin, për të cilin
ne të dy, bashkë, vazhdojmë të flasim
me gojën e tij, dashuria ime,
ah për gjithshka
që njeri tjetrit s'arritëm tia themi?
Kur unë të ngre mbi një valë
zjarri dhe gjaku, dhe jeta
brenda nesh dyfishohet,
pranoje
që kur dikush na thërret
si kurrë s'na thirri askush
e ne s'përgjigjemi dot
si burracakë e vetëm do jemi
përballë jetës që mohuam sot.
Dorëlëshuar,
dyert hapi ti
që në zemrën tënde
i verbëri lakuriq
të mposhtë e të fluturojë
me gjakun tënd dhe timin
nëpër botë!Përktheu: EMIL ASDURIAN
|
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
