7 PRILL 1939 - KUJTIME E SHQETËSIME Nga Prof. SAMI REPISHTI
E Mërkurë, 04.09.2014, 09:48pm (GMT+1)
Shtatedhjete
e pese vjet ma pare, Shqiperia, mbas nji jete 27 vjeçare ne pavaresi te
brishte, u sulmue ushtarakisht nga Italia fashiste. Qendresa shqiptare
ne brigjet e Adriatikut ka qene e shkurte dhe e paorganizueme. Tue pase
parasyshe vullnetin popullor me kundershtue sulmin brigantesk te
Italise, dhe pa-aftesine ushtarake te sulmuesit, nji dobesi qe u
vertetue 18 muej ma vone ne luften kunder Greqise, sot mund te themi se
Shqiperia humbi rastin historik me i tregue botes frymen e vet
liridashese dhe me demaskue dobesine e fashizmit italian, nji monster
tete miljone bajonetesh me kambe argjili.
Fashizmi italian e kuptonte
qe shqiptaret nuk pranojshin okupimin, dhe ndermorri korruptimin e
figurave kryesore qeveritare e jo-qeveritare ne Shqiperi, qe fatkeqsisht
nuk ishin te paketa. Sot, emnat e tyne jane te njohun dhe te perbuzun
"...individe te dalluem vetem per nivelin e servilizmit tyne ndaj
italianeve" (B.Fischer,Albania,36) Megjithate, ndjesite e thella
patriotike te popullsise shperthyen ne demonstata anti-italiane, thelbi i
te cilave ishte qendrimi burrenor i rinise shqiptare, breznia e pare e
rritun dhe e edukueme ne nji Shqiperi te lire.
Akti agresiv i 7
prillit 1939, nuk ishte nji gjest i veçuem; ai ishte perfundimi logjik i
nji politike shumevjeçare qe solli vendin tone ne gremine. Me Traktatet
skllaveruese te lidhuna me Italine fashiste ne 1926, 1927 dhe
nenshtrimin ekonomik dhe financiar te vendit, u ba i mundun 7 prilli.
Gjesti i "Mbretnise Shqiptare" ne 1935, si vendi i vetem ne bote qe
aprovoi okupimin e Ethiopise nga Italia fashiste, dhe dalja nga Lidhja e
Kombeve, nji organizate qe kishte sigurue me sukses pavaresine e
Shqiperise qe ne vitin 1920, i tregoi botes se Shqiperia ishte tashma
nji satelit i Italise fashiste pa peshe nderkombetare. Kjo spjegon
indiferencen e plote te Fuqive te Medha ndaj protestave shqiptare.
Grushti i fundit u dha nga vendet fqinje, Jugosllavia dhe Greqia, qe
shpejtuen me deklarue se pushtimi italian i Shqiperise nuk prekte
miqesine "tradicionale ne mes te dy vendeve"(Metaxas per Mussolinin)
Ne
Washington,D,C, me 7 prill 1939, Presidenti F.D.Roosevelt dhe Sekretari
i Shtetit C.Hull vendosen: " ...te mos njohin pushtimin (e Shqiperise) siç
nuk kishin njohur as aneksimin e Ethiopise nga Mussolini ne 1936. Rane
gjithashtu dakord qe DoS te vazhdonte njohjen e Faik Konices si
perfaqesues te vendit tij"(I.Konomi. Faik Konica,194). Nje qendrim te
ketill treguen edhe Turqia e Egjipti, dy shtete qe mbajten legatat
shqiptare te hapuna gjate L2B. Me 8 prill 1939, Sekretari i Shtetit
C,Hull lexoi nje deklarate ku thuhej: "˜Pushtimi me force dhe i dhuneshem
i Shqiperise eshte padyshim nje kercenim tjeter ndaj paqes ne bote. Do
te ishte driteshkurtesi qe te mos mbahej shenim ky zhvillim i
metejshem..."(I.Konomi. idem)
Shume ashte thane dhe shkrue per 7
prillin 1939, dhe "rezistencen". Ma shume folklor! Pak te dhana jane te
sakta. Njihen vetem emnat e deshmorit Mujo Ulqinaku dhe komandantit te
Gjindarmerise, Abaz Kupi. Ne kujtimet e tia, Kolonel Sami Koka, i
Shtabit te Ushtrise Shqiptare, deshmitar okular, shkruen:
"...Me
njoftuan se me kishte kerkuar Mbreti. E gjeta Mbretin ne shtepine e
Xhelalit ( te vellait) te shqetesuar si asnje here me pare, i nervozuar
por bente gajret me zor...' Duhet te shkosh e te takohesh me Guzzonin, dhe
kete here ke per te qene vetem...' me tha. U nisa per Durres. Nga porti
dukeshin ne det te hapur kryqezoret italiane dhe benzinatat qe venin e
vinin.... Ne tentativat e para te italianeve per te shkelur ne bregun tone
pati te vrare e te plagosur nga te dy anet. Italianet me ane te Kryqit
te Kuq terhiqnin te plagosurit e tyre e te vraret per ne kryqezor; po
ate gje benim edhe ne me tonet, por me mjete primitive, dhe me zemer te
madhe... U nisa drejt kryqezorit ku qe Guzzoni dhe shtabi. Prapa tij
rrinin gjithe keshilltaret ushtarake qe kishin qene tek ne, dhe i njihja
te gjithe, e qeshnin...
Ne gjendje nervoziteti kur shikonte te vraret
qe ktheheshin ne anije, Guzzoni ne kembe, filloi te diktoje kerkesat e
tij ne emer te Mussolinit. Sipas tyre, Italia kerkonte qe Mbreti te
pranonte ate qe u be me vone, bashkimin me Italine, dhe Zogu
perkohesisht te qendronte ne krye si Beu i Marokut. Ata kerkonin qe
Zogun ta zinin ne befasi ne Tirane, dhe ta detyronin te firmoste
nenshtrimin...
"˜Z. Gjeneral, i thashe, kjo qe propozoni eshte jashte
kompetencave te mia.... Megjithate une do t'ia referoj Mbretit dhe do t'u
dergoj pergjigje me radio...'
U ktheva...Trupat italiane ishin tani ne
kodrat e Shkozetit...Ne Tirane gjeta trazira, revolta te nxenesve te
shkollave. Sa per te tjeret, memzi pritshin qe te thrisnin
DuceCiano...Kerkova Mbretin..... I raportova gjithçka qe biseduam me
Guzzonin dhe prisja te me jepte urdhrin qe te hapnim frontin.
Por
Zogu kishte ndrruar mendje...dhe me tha: "˜S'mund te luftojme!' Keshtu qe u
detyruam te merrnim arratine drejt Greqise, qe hapi lufirin per te
gjithe ne ato dite". Numri i viktimave nuk dihet akoma me siguri.
Burime amerikane raportojne se "...ka mundesi qe afer dyqind italiane jane
vra vetem ne Durres; numri i pergjithshem mund te arrije ne shtateqind...
Viktimat shqiptare mund te kene qene edhe ma te medha" (B.Fischer, 22).
Shifrat fillestare duken te ekzagjerueme! Ne shtator 1943, Kolonel Koka,
si kryetar i Gjindarmerise zbuloi emrat e 13 deshmoreve te 7 prillit
dhe u siguroi familjeve te tyne pensionin nga Shteti Shqiptar.
Kjo paqartesi qe vazhdon edhe sot, ka dy spjegime:
a) italianet (qe pranojne vetem 12 italiane te vrame) nuk ishin te interesuem me verifikue numrin e vertete; dhe, b)
rregjimi komunist, me synimet e tia totalitariste qe "gjithçka fillon
me 8 nentor 1941" qellimisht ka lane mbas dore fakte te ketilla. Si
rrjedhim, patriotet shqiptare qe dhane jetene e tyne ne lufte kunder
agresionit fashist italian nuk njihen akoma -75 vjet ma vone- dhe nuk
gezojne respektin qe meritojne. Ky ashte nji turp kolektiv qe vret
ndergjegjen e çdo shqiptari, e qe duhet shlye sa ma pare!
*** Student
14 vjeçar i Liceut "A.Gjergj Fishta", Shkoder, kam perjetue agresionin
italian me nji tronditje te forte emocionale. Kam deshmue shume akte e
shprehje qe perfaqesojshin te dy anet e medaljes: bashkepunimin dhe
rezistencen. Prefekti na siguronte se lajmet e invazionit ishin
propagande anmiqsore. Gjindarmet, qe na pengojshin, justifikoheshin se
"qeveria ka marre te gjitha masat" Rreth e rrotull nesh silleshin turma
te zemrueme qe kerkojshin arme. Nji absurditet in vivo!
Mbas
demonstratave te 4,5,dhe 6 prillit, kryesisht studenteske, diten e
zbarkimit italian ne brigjet tona ra nji heshtje mbi Shkodren. Gjate
dites, grupe fshataresh, kryesisht nga Postriba, te armatosun e te
pa-armatosun, u drejtuen drejt kodrave ne hymje te qytetit nga Tirana.
Arme te gjata, disa te lidhuna me gjalm, rrypa fishekesh e nji traste
buke...!. Disa luteshin me za te nalte."Jemi nise me luftue!"
perseritshin. Ne mbramje te 7 prillit, keto grupe vullnetaresh u kthyen,
koke-ulun, te deshpruem e "si te mundun". Reparte ushtarake me oficere
dezertues i kercenuen me arme: "mos luftoni kunder trupave italiane"....!
Te
nesermen 8 prill, per afer gjysem ore, u ndigjue krisma e armeve ne
hymje te qytetit. Mandej heshtje. Te rij kurioz u nisem kah vendi i
ngjarjes. Ne kete ane te ures ishte nji grumull gezhojash mitralozi. Ka
qene nji kapter qe refuzoi urdhenin e terheqjes, dhe mbajti frontin
vetem. Sot, ai ashte akoma i panjohun!
Kaluem uren gjysem te prishun.
Nji kompani ushtaresh italiane ne levizje na shikonte me dyshim. Ne
furren e lagjes ishin dy kufoma te mbulueme me flamur Italian: nji toger
dhe nji ushtar. Prane, nji kamp i improvizuem spitalor, me nji numer te
plagosunish nen kujdesin e personelit mjeksor. Pamja e gjakut me
tronditi. Koke-ulun u ktheva ne qytet. Ishte takimi i pare me vdekjen qe
solli lufta.
Pikerisht aty ku kapteri guximtar kishte krye detyren e
vet, pashe te papritunen: nji grusht elementesh anti-zogiste nga "paria
e qytetit", ishin rreshtue ne pritje te nji personaliteti. Pa shume
vonese, nji grup fashistesh italiane u afrue me thirrje:"No Zogu! No
Zogu!" U pershendeten me "mikpritesit", dhe se bashku u larguen per ne
qytet. Ne qytet, gjeta te papritunen e dyte. Mbi ndertesen e Bankes
Kombetare valonte flamuri italian. Disa kalimtare e nderojshin me
pershendetjen fashiste- nji pamje emocionalisht dermuese! Katermbedhjete
vjet elozhe per "aleatin tone te madh Italine fashiste" perfunduen me
humbjen e pavaresise kombetare....!
Me rifillimin e mesimeve ne lice, u
pa qarte se atmosfera kishte ndryshue pa shprese kthimi. Programet per
"italianizim" te shkolles shqiptare ishin kambengules. Po aq
kambengulese ishte edhe vendosmenia e jone mos me pranue nenshtrimin.
Ishim te rij, pa pervoje politike, te pa-afte me kuptue rrjedhimet e
gjendjes se krijueme.
Reagimi i jone ishte emocional; duhej nji
reagim racional, nji justifikim sistematik i reagimit. Ne nji konfuzion
te plote, te gjithe flitshim "kunder okupatorit" Te gjithe çmojshim
profesoret me qendrim anti-italian. Por kishte nga ata qe besojshin se
Italia do te hap horizonte te reja zhvillimi. Tregu shqiptar filloi te
ngjallej, nga prania e trupave italiane me konsumin e tyne te prodhimeve
vendese.
Por na ishim te rij "idealiste" per te cilet ideja e
pushtimit te huej ishte e papranueshme. Ka qene pikerisht ne mesin e
ketij konfuzioni mendor qe u çfaqen "teori" te çuditshme per ne: ardhja e
Italise sjelle industrializimin e vendit; linde klasa punetore,
zhvillohet, dhe perfundimisht luen rolin e vet historik: permbysjen e
rendit borgjez dhe fitoren e proletariatit. Nuk kuptojshe nga kjo
propaganda qe kishte mobilizue disa shoke te mi. Gjashte muej ma
vone, me traktatin gjermano-sovjetik (gusht 1939) ky grup i indoktrinuem
pershendeti aleancen ne mes te dy diktaturave si "aleanca e klases
punetore kunder plutokracise franko-angleze", "U bashkue puna kunder
kapitalit", nji proçes i parapame nga Karl Marksi. Emna, ide, akte e
grupime te reja per ne. Ishte preludi i fazes se ardhme. Mbas sukseseve
ushtarake te hitlerizmit ne Europe, shpresa e vetme per ne mbeti
rezistenca heroike e Britanise se Madhe, dhe udheheqsi i saj Winston
Churchill. Akoma me tingellon ne vesh deklarata e tij ne BBC: "We shall
not surrender!" (Nuk do te dorezohemi!)
Ne qershor 1941, me sulmin
hitlerian kunder Bashkimit Sovjetik, qendrimi i "shokeve" tone ndryshoi.
"Gjermania hitleriane ka sulmue atdheun e proletariatit
botenor"."Detyra te reja dalin para nesh: me ndihmue Bashkimin Sovietik e
luften e tij kunder fashizmit". Paraqitjet e para te pa kristalizueme,
moren formen e tyne te plote mbas nandorit 1941 me formimin e Partise
Komuniste Shqiptare. "Rezistenca kunder okupatorit italian" u zevendsue
me "luften anti-fashiste". Aspekti "kombetar" i rezistences u zevendsue
nga aspekti "ideologjik" i saj. Nji orietim i ketill e vuni Shqiperine
ne orbiten e levizjes komuniste, krijoi perçamjen e forcave te
rezistences edhe ne rradhet tona- dhe perfundoi ne "lufte civile",
shkaterrimtare. Format revolucionare te "forces se re" u çfaqen ne dy
aspekte: gjestet heroike te elementit komunist "idealist", dhe aktet
terroriste te elementeve me prirje kriminale, arriviste, por pragmatike.
Efektet e nji "organizimi rigoroz" dhe te nji "konspiracioni te
rrepte", dhane frytet e tyne. Forcat e reja u perhapen ne te gjithe
vendin, sidomos ne rradhet e rinise idealiste, kryesisht studenteske.
Konfuzioni
i rinise, qofte nga efekti i okupacionit, qofte nga mungesa e nji
udheheqje qe gezonte besim ne luften kunder okupatorit e "ne kohen e
duhun", krijoi nji boshllek qe u mbush me aftesi nga propaganda
komuniste. Metodat tradicionale te "rezistences nga nalt" pa
pjesemarrjen aktive te masave te gjana popullore qe jane materiali i
paperpunuem i revolucionit u treguen te paafta me mobilizue popullin ne
nji levizje te fuqishme. Kohet kishin ndryshue. Thanja se nuk fitohen
betejet e reja me arme te vjetra u tregue e vertete!. Per fatin tone te
keq, prodhimi i ketij orientimi qe premtonte ""te nesermet plot kange"
rezultoi te jete uluritja e kampeve dhe burgjeve te kudo-pranishme, dhe
dnesat e mijera e mijera familjeve shqiptare te debueme me internim per
"fajin" e prinderve dhe te gjyshave "reaksionare". "Me ushtaret e ferrit
nuk ndertohet parrizi!" (Kim Mehmeti) Nji çmenduni e
institucionalizueme!
Dokumentet britanike te luftes tregojne se 90
perqind e ndihmave ushtarake nga aleatet anglo-amerikane gjate L2B jane
perdorue kunder "anmiqve te brendshem", forcave te rezistences
anti-komuniste, me nji qellim te caktuem, marrjen e pushtetit.
Direktivat e PKSH-se tregojne haptas se i gjithe pushteti duhej te
mbetej ne duert e PKSH, dhe se kundershtaret duhet te "eliminohen pa
meshire". Ashtu ngjau, megjithese "lufta anti-fashiste....per te cilen u
derdh gjak nga nje pjese e madhe njerezish te gjithe besimeve, te majte e
te djathte, (ndaj) nuk mund te shperdorohet me vendime qe ngjajne te
bukura ne siperfaqe dhe te boshta ne brendi".(Ben Andoni) Na shtojme: te
gjithe ata qe luftuen me arme ne dore pushtuesit italo-gjermane, kane
ba detyren e tyne dhe gezojne mirenjohjen dhe respektin tone ma te
thelle. Po ata nuk kane fitue asnji "privilegj", aq ma pak "te
drejten"(sic!) me ndertue diktaturen dhe me persekutue nji popullsi te
tane per 45 vjet me rradhe....!
Ne 29 nandor 1944, Shqiperia ra ne
duert e nji legjoni fanatikesh, pa eksperience qeveritare, dhe te prirun
me ndertue, "me vrull revolucionar Shqiperine e re socialiste". Per
kete u konfiskuen te gjitha pasunite e klases tregetare (nji pjese e
mire kaloi ne Jugosllavi!), u shpronesuen toket, çifliqet, dyqanet, u
centralizue ekonomia, me plane skllaveruese ekonomike te perbashketa me
Jugosllavine, u ba parifikimi i monedhes, u mbush administrata qendrore,
ushtria e sidomos Sigurimi me "keshilltare jugosllave",u eliminuen
brutalisht elementet pro-perendimor, si dhe hierarkia fetare, sidomos
ajo katolike, fortese e patriotizmit shqiptar. Me masat e pa shkolle- ma
vone edhe pa buke!- "pushteti popullor" manovroi pa veshtiresi !
Nga
aspekti i jashtem, Shqiperia e lidhun mbas qerreve jugosllave dhe
sovietike politikisht dhe ekonomikisht, u vete-izolue. Praktikisht, ajo
doli jashte nga historia, ku kishte hy me gjak e sakrifica gjate L2B.
Per dekada me rradhe, ajo u ba nji sub-satelit jugoslav, nji satelit
sovjetik, dhe nji aleate "e vogel" e Kines maoiste, dhe perfundoi ne
krahet e paevitueshem te vorfenise dhe izolimit hermetik. "Pa
Jugosllavine e Titos nuk mund te kete Shqiperi te lire!"(E.Hoxha).
Ne
fakt, u trathetue gjaku i 2516 deshmoreve qe rane per liri! Sikur
gjendja te kishte ndryshue ne vitin 1948 ose 1961, sot do te flitshim jo
per "çlirim", por per "okupacionin jugosllav te Shqiperise" dhe
"okupacionin sovjetik te Shqiperise", dhe per "qeverite kuislinge
shqiptare"....! Akoma sot mbetet nji enigme fakti pse ata qe luftuen
okupatorin italo-gjerman i dorezuen "shokeve" jugosllave dhe sovjetike,
pavaresine dhe fatin e Shqiperise! Keshtu, 29 nandori 1944 perfundoi si 7
prilli i dyte, "7 prilli i kuq"...!
Bashkepunimi ushtarak serbo-shqiptar
ne masakrat e vellazenve dhe motrave shqiptare te Kosoves e transformoi
"çlirimin e 29 Nandorit" ne nji tragjedi mbarekombetare! (Ne burgun e
Burrelit, ku edhe vdiq, Profesor Gjergj Kokoshi, minister i arsimit ne
qeverine e pare te E.Hoxhes perseriste: "E çliruem Shqiperine me gjak
dhe ia dorezuem Titos si dhurate"!)
Ma ne fund, komunizmi ne Shqiperi
u transformue ne nji ideologji me karakter ushtarak, ku "pergatitja per
lufte"(sic!) mori epersine mbi nevojet elementare te popullsise:
bunkera e armatime para ushqimit, qumshtit te femijve, vendbanimit etj.
Perse?
"Rreziku amerikan" imagjinar per Shqiperine. Ky "rrezik" nuk ka
ekzistue asnji here; ajo qe frikesoi xhelatet komuniste ka qene mundesia
e humbjes se pushtetit diktatorial, jo e Shqiperise. Sa e vertete? Nji
dokument: "Departmenti i Shtetit (Sekret) 1 shkurt 1962 Memorandum per Presidentin (Kennedy) Subjekt: Rekomandime per nji qendrim politik ne lidhje me gjendjen ne Shqiperi. "............ i)
me qene te pergatitun, ne baze urgjente, te adoptimit te masave qe do
te bajshin te mundun dorezimin tek shqiptaret, -me ndermjetsine e nji
pale te trete, jo direkt- nga ana e Shteteve te Bashkueme te materialeve
te ndryshme per mbijetese, ne rast se Pekini tregon nji mungese
vullneti me dhane mbeshtetjen e pershtatshme, dhe ne rast te nji krize
serioze qe kercenon Shqiperine. j) Keshillime te vazhdueshme me
qeverite greke, italiane dhe jugosllave ne lidhje me situaten ne
Shqiperi, dhe gjate keshillimeve me ba te qarte per te gjithe,
shqetesimin me te cilin Shtetet e Bashkueme do te shikojshin çdo
perpjekje nga ana e tyne per mosrespektim te politikes "duart larg" nga
Shqiperia.... (Firmue: George Ball, Zev. Sekretari i Shtetit)".(Ma vone,
pavaresia se Kosoves (2008) dhe ndihma per anetarsim te Shqiperise ne
NATO (2009) konfirmuen kete politike miqsore) Ne vitet 1989, dhe
1990, sistemi komunist ne te gjithe Europen lindore u shemb si nji
keshtjell prej karte. Me levizjen heroike te studenteve te 8 dhetorit
1990, Shqiperia theu zinxhiret e rregjimit te terrorit komunist; ajo u
"çlirue!". Ashte kjo rini heroike qe ktheu Shqiperine ne rrjedhet e
historise, e perceptueme si marshimi triumfal i njerezimit drejt lirise
se plote. Nji rini e edukueme ngrihet e revoltueme dhe shemb ndertesen e
genjeshtres se madhe ."Nga revolta e studenteve kuptova se sistemi
socialist tek ne ka deshtuar"(R.Alia). Rruga per bashkim me "boten e
lire" ishte tashma e hapun. Mbetej vetem vullneti i pergjithshem per
plotesimin e kesaj deshire. "Deshire" qe fatkeqsisht, edhe sot mbas 24
vitesh, mbetet vetem nji "deshire". Ka njiq ind opinione perse vendi
yne nuk ka gjete akoma rolin e vet ne kete "bote te lire"; dhe te gjitha
keto opinione permbajne nji te vertete pjesore. Por, e verteta e plote
mbetet akoma e parevelueme ndershmenisht, kryesisht per arsye te
mbeturinave toksike te indoktrinimeve politike te se kaluemes, te
konfrontimeve irracionale te se tashmes, si dhe te nji etje te pashueme
per "pushtet" -me çdo kusht! Krijohet pershtypja se klasa e sotme
politike ashte e pasherueshme nga "murtaja" e se kaluemes. Nomenklatura e
komprometueme rande gjate viteve te "diktatures se proletariatit",
prirja me vjedhe pa turp dhe me iu adaptue atmosferes se korrupsionit te
pakufi, ne saj te nji stili sundues diktatorial ku ligji shkelet me
urdhen te sundimtarit, ashte akoma e gjalle. Aty ku ligji shuhet linde
tirania. E kaluemja komuniste faktikisht nuk ka kalue! Logjikisht
mbetet me shpresue ne nji brezni te re, te rij dhe te reja, te
pergatitun ne kondita te favorshme -mbrenda dhe jashte vendit-, brezni
qe ka pervetesue idealet fisnike te lirise, drejtesise dhe
ligjeshmenise, frymes se vellaznimit, dhe barazise per te gjithe pa
dallim dhe pa perjashtim. Ketu due te theksoj perfshimjen e te rijvet e
te rejavet te prindve ish-komuniste qe perbuzin te kaluemen tragjike;
sepse denimi i femijve per fajin e prindeve ashte nji qendrim primitiv
qe duhet shkelmue si mbeturine e diktatures (qendrim qe dermoi edhe
familjen time!) Sot, Shqiperia pa burgje dhe pa kampe internimi ashte
atdheu i te gjitheve, jo ajo e genjeshtres, urrejtjes klasore, e
terrorit te E.Hoxhes qe"...mbajti peng Shqiperine per 50 vjet, duke e
perçare per te sunduar"(E. Rama) Dhashte Zoti, qe breznia e re, te rij
dhe te reja shqiptare, te vendos pjesemarrjen koshiente ne ndertimin e
Shqiperise. Situata e sotme kerkon kthesen e madhe! Ajo qe na duhet
sot ashte ndergjegjsimi i individeve vullnetmire qe nuk kerkojne
fillimin e nji karriere, por dedikimin per nji kauze fisnike: sherbim
per Shqiperi! Ajo qe na duhet sot ashte nji levizje e gjane
mbareqytetare sa ma koshiente e detyres saj, nji levizje individesh te
dedikuem qe pranojne pergjegjsine qytetare si mision te jetes se tyne ne
"shtet", dhe premtojne ndertimin e nji "shteti" qe gezon respektin e te
gjithe qytetareve. Larg nga ideologjite e hueja; larg nga imitimet e
verbeta; larg nga udheheqjet karizmatike.... ! Ajo qe na duhet sot
ashte ndryshimi i tonit moral te shoqenise shqiptare ne tranzicion, ku
sjellja civile e çdo qytetari si individ i lire, dhe e shoqenise qe
rilinde, ashte berthama e rindertimit moral, e ringjalljes politike,
ekonomike, kulturore e shoqenore te vendit tone. Kjo berthame mund te
jete vetem breznia e re, te rij e te reja shqiptare, te edukueme me
fryme europiane, dhe koshiente te pergjegjsise para popullit shqiptar,
dhe para botes qe na rrethon....!Mendje te hapuna ne nji Shqiperi te lire! Jemi
ne prak te hymjes ne Bashkimin Europian. Europa ashte shtepia e jone.
Nji brezni e ketill do te siguronte nji hymje te meritueme. City University of New York 7 prill 2014
Prof. SAMI REPISHTI
|