VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - SE SI KRYETARI I BLERTË MËNGJESI, KUJDESEJ PËR BLUTËPërktheu: FASLLI HALITI

( JUG / PIMA )

Një ditë, shumë kohë më parë, gratë dhe vajzat e Shtëpisë së Madhe ishin duke luajtur me një lojë të vjetër që quhej Toka, dikur shumë në modë në Shtëpinë e Madhe, por tani jo më nga Pima. Ndërsa po luhej loja, u pa një hardhucë "‹"‹me bisht të bruztë, blu që zbriste në tokë diku në një vend, ku gurët ishin të gjelbër.

Fakti qe kaq i çuditshëm sa ia bënë të ditur edhe Mëngjesit të Gjelbër i cili urdhëroi menjëherë të nisnin gërmimet. Në fund u gjetën shumë nga blutë, ndër të tjera, iu bë një mbulesë mozaiku për një karrige që qëndronte në njërën nga dhomat e Shtëpisë së Madhe. Kjo karrige u dërgua larg, shumë vite më parë dhe, u varros atje, ku askush nuk e di.

Mëngjesi i Blertë, shpërndau, pastaj, aq shumë blu, midis popullit të tij, sa fama e këtyre gurëve të çmuar, arriti në veshët e Diellit në Lindje. Dielli dërgoi zogun me pupla të shndritshme për t'i pasur ai ata gurë të çmuar. Kur Papagalli arriti në një largësi të afërt me Shtëpinë e Madhe, u takua me një nga bijat e kryetarit e cila u kthye në fshat dhe vuri në dijeni babanë për ardhjen e një vizitori të dërguar nga Dielli.
Babai tha: " Merre këtë shkop magjik dhe kur Papagalli ta vërë në gojë, sille tek unë . "
Por Papagallin nuk e zuri magjia e shkopit, ai s'pranoi ta mbante në gojë dhe vajza i tregoi dështimin e saj.

Kryetari u përgjigj: " Mbase zogu i çuditshëm do që të hajë fara kungulli " dhe e porositi të bijën që t'i jepte ca fara. Ajo e provoi, por pa sukses dhe në kthim i tha babait se zogu nuk i hëngri farat e kungullit. Babai i tha pastaj: «Pa vendosi farat në një mbulesë dhe shpërndaji përpara zogut, atëherë, mbase, do ta zësh». Por Papagalli s'i hëngri që s'i hëngri farat.

Në vend të farave të kungullit, babai, i tha që t'i jepte fara shalqiri. Por Papagalli s'u mundua fare të hante as farat e karpuzit as farat e akacies dhe as s'e zuri fare magjia e qymyrdrurit. Kreu i Shtëpisë së Madhe i tha atëherë së bijës që ta ndillte Papagallin me misër të pjekur mirë e të fryrë me ujë, t'ia jepte pastaj, në një tas të ri për ushqim. Papagalli ishte i paepur dhe nuk i hëngri kokrrat e misrit, por , duke vënë re një rruazë të bruztë - blu, e gëlltiti; kur dy vajzat e kryetarit e panë këtë i dhanë shumë zaje blu të cilët zogu i hëngri me grykësi. Pastaj vajzat sollën rruaza të bruzta me vlerë të cilat gjithashtu Papagalli i hëngri dh pastaj fluturoi tutje, larg . Vajzat u munduan ta kapnin, por pa sukses. Ai e mori rrugën drejt shtëpisë së Diellit në Lindje, ku piu një ilaç për të vjellë dhe i volli rruazat blu të cilat Dielli zot, ua shpërndau atyre që banojnë afër shtëpisë nga e cila ai lind mbi malet lindor. Kjo është dhe arsyeja që thuhet, se këta popuj kanë qëndisma të shumta të bëra me rruaza të tilla.

Por, kur kryetari i Shtëpisë së Madhe dëgjoi që papagall ishte dërguar për të vjedhur rruazat e tij të bruzta, blu, u nervozua pa masë dhe provokoi një shi të dhunshëm që shoi gjithë zjarret e Lindjes. Forca e tij magjike ishte kaq e madhe sa pothuaj ishte në gjendje të shuante dritën e Diellit duke e ftohur shumë atë. Pastaj priftërinjtë pleq u mblodhën në këshill dhe diskutuan se ç'duhej bërë. Njeriu Dhelpër u dërgua së pari në Lindje që të merrte zjarrin, por s'ia doli dot; atëherë Vrapuesi -i- Rrugës u ngarkua të vizitonte Bubullimën, e vetmja që zotëronte zjarrin dhe, t'i vidhte asaj pishtarin e ndezur. Por kur Bubullima e pa që Vrapuesi vraponte tej larg duke mbajtur në duar pishtarin, e qëlloi vjedhësin me shigjetë shkëndijat dhe, zjarri u përhap rretheqark duke djegur çdo pemë, shkurre dhe gjithçka tjetër që mund të digjej. Ja pse çdo gjë ka zjarr brenda vetes.