Ne jemi ata qё morёm rrugёt e botёs pёr njё jetё mё tё mirё pёr vete dhe pёr familjet tona dhe lamё pas kujtimet dhe brengat e vendlindjes. Lamё pas kujtimet dhe shkuam larg duke mos qenё pranё tё afёrmve tanё as pёr tё ndarё gёzimet e festave dhe as dhimbjen e hidhёrimeve.

Ata janё ustallarёt qё mbetёn pas, gjoja pёr ti dalё zot Shqipёrisё. Ata kishin qenё vёrtet ustallarё. Madje mё shumё nga ҫ'e kishim menduar tё gjthё ne. Ata nuk lanё gur pa lёvizur pёr ti mbushur mendjen lindjes dhe perёndimit se ata janё njerёzit e duhur nё momentin e duhur. Pёrdorёn bёrrylat pёr tё detyruar edhe disa tё tjerё tё marrin arratinё.

NÑ‘ mes, nÑ‘nat me lot nÑ‘ sy tÑ‘ cilave nuk iu thanÑ‘ kurrÑ‘ faqet. NÑ‘ mes, baballarÑ‘t qÑ‘ janÑ‘ mÑ‘suar tÑ‘ pÑ‘rballojnÑ‘ edhe lajme tÑ‘ kobshme pÑ‘r fÑ‘mijÑ‘t e tyre. Tani, ai Ñ‘shtÑ‘ bÑ‘rÑ‘ refreni i ri i jetÑ‘s sÑ‘ tyre.

Ne jemi ata qÑ‘ dashuria dhe dhembshuria na bÑ‘n tÑ‘ duam ta marrim PerÑ‘ndimin nÑ‘ valixhe pÑ‘r ta dÑ‘rguar nÑ‘ ShqipÑ‘rinÑ‘ tonÑ‘ tÑ‘ dashur. Dhe shqyhen valixhet nga marazi aeroporteve dhe ne vuajmÑ‘ nga mllefi dhe brenga. PerÑ‘ndimi nuk futet nÑ‘ valixhe. ShqipÑ‘ria jonÑ‘ ka nevojÑ‘ pÑ‘r shumÑ‘, mÑ‘ shumÑ‘ nga Ò«'nxÑ‘nÑ‘ valixhet tona.

Ata krekosen majave tÑ‘ politikÑ‘s, jetÑ‘s sociale dhe ekonomike, paÒ«ka se shumÑ‘ prej tyre mbajnÑ‘ diploma tÑ‘ fallsifikuara. Por helbete, puna tÑ‘ mÑ‘son vetÑ‘. Edhe pa diploma fare ata janÑ‘ tÑ‘ kudondodhur.

NÑ‘ mes, gratÑ‘ qÑ‘ druhen se kur tÑ‘ kthehet burri nga mÑ‘rgimi, djali apo vajza nuk do ta mbajÑ‘ mend fare tÑ‘ atin dhe emigranti i brengosur nuk do tÑ‘ mund tÑ‘ marrÑ‘ atÑ‘ qÑ‘ ka Ñ‘ndÑ‘rruar pÑ‘r muaj dhe ndoshta vite, njÑ‘ pÑ‘rqafim nga vogÑ‘lushi/vogÑ‘lushja e tij.

Ne e heqim kafshatÑ‘n nga goja pÑ‘r tÑ‘ afÑ‘rmit tanÑ‘. PavarÑ‘sisht nga sa dÑ‘rgojmÑ‘ ne, ato tÑ‘ shkreta para sikur bien nÑ‘ njÑ‘ humnerÑ‘ tÑ‘ pafundme. Djersa jonÑ‘ Ñ‘shtÑ‘ kudo. Nga ndÑ‘rtesat dhe makinat deri tek gjeli i detit, mollÑ‘t dhe portokallet pÑ‘r festat e fundvitit.

Ata mburren se ia ndryshuan faqen ShqipÑ‘risÑ‘. HarrojnÑ‘ ata se ShqipÑ‘rinÑ‘ e ndryshuan tÑ‘ tjerÑ‘ burra dhe gra. ShqipÑ‘rinÑ‘ e ndryshuan ata qÑ‘ ngrinÑ‘ maleve tÑ‘ GreqisÑ‘ dhe u mbytÑ‘n skafeve pÑ‘r nÑ‘ Itali dimrave tÑ‘ acartÑ‘. ShpÑ‘rblimi? ShqipÑ‘ria Ñ‘shtÑ‘ i vetmi vend ku Ò«mimet rriten pÑ‘r festat e fundvitit ndÑ‘rsa ulen nÑ‘ tÑ‘ gjithÑ‘ botÑ‘n dhe ata nÑ‘ krye heshtin. Ata kanÑ‘ mÑ‘suar tÑ‘ thonÑ‘ "kÑ‘shtu e ka ekonomia e tregut!". A thua vallÑ‘ se vendet e tjera ku nuk rriten Ò«mimet nuk kanÑ‘ ekonomi tregu?  A thua vallÑ‘ se me kaq mbaron pÑ‘rgjegjÑ‘sia e tyre? A thua vallÑ‘ qÑ‘ shqiptarÑ‘t nuk e dijnÑ‘ se ata e kanÑ‘ mbushur kupÑ‘n dhe ajo vazhdon tÑ‘ derdhet prej kohÑ‘sh? Por pavarÑ‘sisht, paratÑ‘ e marra me shumÑ‘ mundim tÑ‘ shqiptarÑ‘ve vazhdon i ha inflacioni do tÑ‘ thoshin ekonomistÑ‘t. Po Ò«farÑ‘ do tÑ‘ thotÑ‘ kjo? E thÑ‘nÑ‘ ndryshe kjo do tÑ‘ thotÑ‘ se njÑ‘ grup njerÑ‘zish matrapazÑ‘ ka gjetur njÑ‘ mÑ‘nyrÑ‘ pÑ‘r tÑ‘ vjedhur njÑ‘ grup tjetÑ‘r. Ah sikur tÑ‘ ishte ashtu! KÑ‘tyre matrapazÑ‘ve "ndodhi" qÑ‘ pala tjetÑ‘r t'iu ketÑ‘ "besuar" pushtetin. Ah sikur tÑ‘ ishte ashtu! Nuk dihet nÑ‘se atyre vÑ‘rtet iu besua pushteti. Ka shumÑ‘ tÑ‘ ngjarÑ‘ qÑ‘ ata ta kenÑ‘ marrÑ‘ dhe pastaj thanÑ‘ se na e besuan. Por nÑ‘ fund tÑ‘ fundit, kjo Ñ‘shtÑ‘ vetÑ‘m pjesÑ‘ e problemit. Ata ndjehen sikur ata kolltukÑ‘ tÑ‘ rehatshÑ‘m janÑ‘ bÑ‘rÑ‘ posaÒ«Ñ‘risht pÑ‘r ata.

NÑ‘ mes, fÑ‘mijÑ‘ tÑ‘ cilÑ‘ve mÑ‘suesja iu dha pÑ‘r detyrÑ‘ njÑ‘ temÑ‘ hartimi rreth babait tÑ‘ tyre punÑ‘tor. E vetmja gjÑ‘ qÑ‘ ata dijnÑ‘ Ñ‘shtÑ‘ se babai mbeti nÑ‘ fund tÑ‘ detit por nuk patÑ‘n fatin ta njohin kurrÑ‘. Dhe ecejaket e mundimeve, pikÑ‘llimeve dhe dramÑ‘s shqiptare pushtojnÑ‘ Ò«do skutÑ‘ tÑ‘ atij qÑ‘ vendosÑ‘n ta quajnÑ‘ "tranzicion" dhe ku Ñ‘shtÑ‘ shpalosur dhimbshÑ‘m njÑ‘ra nga dramat mÑ‘ tÑ‘ mÑ‘dha e kohÑ‘ve moderne. Ky Ñ‘shtÑ‘ Ò«mimi qÑ‘ ka paguar ShqipÑ‘ria, por pÑ‘r tÑ‘ cilin pushtetarÑ‘t nuk kanÑ‘ dÑ‘shirÑ‘ tÑ‘ flasin.

Ne kёrkuam njё Shqipёri si gjithё Europa. A mos ёshtё kjo vallё njё kёrkesё qё shkon pёrtej mundёsive tё Shqipёrisё? Jo. Shqipёria ka qenё dhe do tё mbetet nё Europё. Ne na ёshtё bёrё Europa "molla e ndalueme" nga mbrapshtia e njё grupi horrash tё cilёt kanё treguar nё mёnyrё tё pёrsёritur se nuk kanё nё zemёr interesin e njeriut punёtor dhe kokёulur por ato tё rrjeteve mafioze qё synojnё ta bёjnё pushtetin e tyre tё pёrjetshёm.

Ata pёr 22 vjet na dhanё njё Shqipёri e cila ёshtё larg imazhit tё shqiptarёve tё ndershёm e patriotё. Ata na dhanё njё vend ku padrejtёsia ёshtё ulur nё ballё tё oxhakut dhe ia ka zёnё vendin drejtёsisё dhe nuk e ka lёnё atё as tё rrijё tek dera por e ka nxjerrё jashtё.

Nё mes, njerёz tё lodhur nga llumi qё ka prodhuar mentaliteti autokratik dhe kleptokratik dhe qё kёrkojnё njё ndryshim cilёsor. Ata janё pak dhe kёrkojnё mbёshtetje. Ata duhen pёrgёzuar, nderuar dhe respektuar qё nuk kanё pranuar tё lёpijnё kockat qё hedh pushteti dhe tё bёhen pjesё e llumit.

  Ne pritÑ‘m se do tÑ‘ vinte dita kur do tÑ‘ dÑ‘gjohej edhe zÑ‘ri ynÑ‘. Jo aq shumÑ‘ ngaqÑ‘ kemi kontribuar pÑ‘r vendin tonÑ‘, edhe pse ajo Ñ‘shtÑ‘ shumÑ‘ e rÑ‘ndÑ‘sishme, por ngaqÑ‘ ne jemi pjesÑ‘ e atij vendi. Ne nuk ikÑ‘m pÑ‘r ta bÑ‘rÑ‘ atÑ‘ lanet. PÑ‘rkundrazi,ne ikÑ‘m me kokÑ‘n mbrapa dhe me dhimbje se do tÑ‘ na mungonin agimet dhe mbrÑ‘mjet shqiptare. Ne pÑ‘rjetuam brengÑ‘n e lamtumirÑ‘s sÑ‘ Òªajd Haroldit tÑ‘ tÑ‘ madhit Bajron:

"O lamtumirë! Atdheu im
Po zhduket dalëngadalë,
Gjëmon stuhia me tërbim,  
Pulëbardha gërhet mbi valë.
 
Ja atë Diell që perëndon mbi det
E ndjekim për ta arrirë
Atij dhe ty Atdhe ju them unë sot
Të dyve Lamtumirë!
 
Kur nesër rishtaz ai diell
Do lindë me shkëlqim,
Do përshëndesim det e qiell
Po jo atdhenë tim..."

Ata bÑ‘nÑ‘ premtime pas premtimesh dhe i shkelÑ‘n tÑ‘ gjitha. Edhe pse disa nga tÑ‘ parÑ‘t e tyre na quajtÑ‘n "rrugaçÑ‘", ne pÑ‘rsÑ‘ri besuam se ShqipÑ‘ria Ñ‘shtÑ‘ edhe e jona. PritÑ‘m zgjedhjet njÑ‘ra pas tjetrÑ‘s nÑ‘ mÑ‘nyrÑ‘ qÑ‘ pÑ‘r vendimet qÑ‘ merren nÑ‘ vendin tonÑ‘ tÑ‘ dÑ‘gjohej edhe fjala jonÑ‘. Ata u Ò«orrÑ‘n nga maja tribunash, tÑ‘ larta sa egoja e tyre e sÑ‘murÑ‘, si nga njÑ‘ra anÑ‘ e Atlantikut ashtu edhe nga tjetra se emigrantÑ‘t do tÑ‘ votojnÑ‘. Ata i kanÑ‘ thÑ‘nÑ‘ gjithÑ‘ botÑ‘s se largimi ynÑ‘ ishte humbje e madhe. NÑ‘ fakt, kur ikÑ‘m ne, ata i thanÑ‘ botÑ‘s se na iku truri. E megjithatÑ‘, edhe ashtu pa tru ata u tÑ‘rhoqÑ‘n zvarrÑ‘ si vemje nÑ‘ kurriz tÑ‘ ShqipÑ‘risÑ‘ sÑ‘ gjorÑ‘. Ia pinÑ‘ gjakun tÑ‘ paudhÑ‘t! Ata kanÑ‘ bÑ‘rÑ‘ aq paudhÑ‘si sa shumÑ‘ shqiptarÑ‘ janÑ‘ mÑ‘rzitur nÑ‘ vendin e tyre, nÑ‘ shtÑ‘pitÑ‘ e tyre.

Shqipёria nuk mund tё vazhdojё tё qёndrojё indiferente. Shqipёria nuk mund tё qёndrojё e fjetur. Edhe ata njerёz qё pёrfitojnё sot nga pushteti dhe i shёrbejnё atij, duhet tё kuptojnё se e ardhmja e fёmijёve tё tyre ёshtё nё udhёkryq. Shqiptarёve po iu deformohet sёrisht historia, pёrdhoset e tashmja dhe grabitet paturpёsisht e ardhmja. Zhurmuesit e Tiranёs tё quajtura media janё vegla dhe partnere nё krimin e njё grupi komunistёsh tё vjetёr e tё rinj qё kanё uzurpuar pushtetin dhe ndryshojnё rregullat e lojёs sa herё iu rrezikohet ai pushtet. Ata sё bashku iu kanё vjedhur shqiptarёve ёndrrёn pёr njё demokraci tё vёrtetё. Shqiptarёt e kanё kuptuar skenarin ogurzi. Ata po ngrihen. Unё e ndjej aromёn e lirisё. Atё ma thotё Imzot Noli.

"Dhe një zë vëngon nga lumi,
Më buçet, më zgjon nga gjumi,
Se mileti po gatitet,
Se tirani lebetitet,
Se pëlcet, kërcet furtuna,
Fryhet Vjosa, derdhet Buna,
Skuqet Semani dhe Drini,
Dridhet beu dhe zengjini,
Se pas vdekjes ndriti jeta
Dhe kudo gjëmon trumbeta:
Ngrehuni dhe bjeruni,
Korrini dhe shtypini,
Katundar' e punëtorë,
Që nga Shkodra gjer në Vlorë!
 
 

Rating (Votes: )

Comments (0)

Dërgoja shokut

Printo

---