VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - KOSOVËNga VEHBI SKËNDERI

I gjatë dimri yt! Pranvera xhuxhe e shkurtë
Posi një lulekuqe mes dëborës.
Kur ishe tejet ngusht - me mengene në fyt -
Koha s'ngriti për ty as dhe një gisht të dorës.

Nuk i ke borxh askujt! Nuk i ke borxh askujt!

Gjithçka e mbolle vetë: çdo pemë e kalli grurë.
Legjenda e kënga jote. e kthjelltë gurrë ndër male.
Këtu e ndeze zjarrin, që s'do të shuhet kurrë.
Me mijra herë u vrave. E mijra herë u ngjalle...

U grive në beteja për veten e për fqinjin,
Honet e hapësirat me pashin tënd i mate.
Dhe kur nga qielli i vrejtur rrufetë breshërinin
Ti mbajte shekuj emrin majë shpate!

Miliona varre le - o Tokë e kuqe zjarr - e bota gjithnjë shemër
Tinzarja, prap të shtyn nga kurthet e humnerat.
Kurrkujt në këtë dhé s'ia pate me të shtrembër
Dhe as xhelatët e tu s'i vrave - jo! - nga ferrat.

Nga ferri dole Ti, Kosovë! Lart na ngrite
Ti më e mira nënë, në Altarët e këtij Tempulli.
Thua prap po të lemë në tym, pa fije drite:
Në këtë mbarim dite e këtë mbarim Shekulli?