VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - ËNDRRANga HEINRICH HEINE (1797-1856)

Një ëndërr që të shtie tmerr,
Më mbushi me gëzim e vrer,
Dhe pamj` e saj gjith më tmeron,
Në zemër egërsisht valon.

Ishte një kopsht, plot bukuri,
Barisnja me kënaqësi;
Më kqyrnin shumë lule atje,
M`i shtinin zemrës hare.

Këndonin ëmbël shpesëri
Një melodi për dashuri;
Diell i kuq, flori përqark,
Dhe lulet lloje-lloje vark.

Prej barrave balsam kullon,
Puhija ëmbël pëshpëron;
Dhe çdo gjë ndrit e çdo gjë qesh,
Shkëlqen prej robëzës që vesh.

Në mes të kopshtit me mister
Ish një burim tërë mermer;
Vështroj atje një vashëzë,
Një robë lan të bardhëzë.

Në faqe e syçka ëmbëlsi,
Si një shentore lesh-flori;
Dhe si vështroj, m`u duk ajo
Sikur s`e njoh, dhe mir` e njoh.

Dhe vash` e bukur po nxiton,
Një këng`ajo po mërmëron:
"Rrith, e rrith, ti ujëzë,
La-m`a këtë linjëzë!"

I vajta pranë ndër këto,
I fola heshtur: Thuajm`, o !
Ti moj hirplotja vashëzë,
Përse kjo rob` e bardhëzë?

Ajo u përgjegj: "Gatit-u shpejt,
Kjo rob` e vdekjes të përket!"
Edhe si foli ajo tashi,
M`u çduk sakaq nga syt`e mi.-

E pastaj rish, si për magji,
U ndodha në një pyll të zi.
Gjith lisat rritur la-e- me-la;
Plot çude gjith mendohesha.

Dhe ja! ku mbytur po buçet!
Sëpata larg sikur kërcet;
Harboj nër gjethe e egërsi
Dhe në një vend të lirë harri.

Në mes të vendit në blerim
Ishte një lis plot lulëzim;
Dhe ja! Ku vash`e bukura
Bën e çan lisin për hata.

Godet, godet, dhe pa pushim
Thot`e këndon me mërmërim:
"Hekur, ti hekur-o,
Arkë lisi shpejt ndërto!"

I vajta pranë ndër këto,
I fola heshtur: Thuajm`, o !
Ti fort e ëmbla vashëzë,
Kujt ja ndërton ti arkënë?

Tha shpejt: "S`ka kohë për kuvend,
Po ta ndërtoj qivurin t`end!"
Edhe si foli ajo tashi,
M`u çduk sakaq nga syt`e mi.-

Një hapësi, një zbetësi,
Veç fushë shterpë dhe shkreti.
Dhe çfar më ngjau, nuk di sesi,
U ndodha aty me llaftari.

Dhe dyke u endur tej-tëhu,
Një gjë të bardhë shoh diku;
Shpejtova atje, atje ndaloj,
Dhe ja! të bukurën takoj.

Atje qe vash`e bardhëzë,
Rrëmonte fort me shatëzë.
Mezi t`a shoh kisha kuxim,
Ish dhe e bukur dhe tmerim.

Dhe vash` e bukur po nxiton,
Një këng` ajo po mërmëron:
"Shatë, shatë, e mprehtë fort,
Rrëmo varr të zi për mort!"

I vajta pranë ndër këto,
I fola heshtur: Thuajm`, o!
Ti moj hirplotja vashëzë,
Përse këtu kjo varrkëzë?

Tha shpejt: "Ti të pushosh tashi!
Të hapa ty një varr të zi."
Si foli vash` e bukura,
U hap dhe varri për hata;

Dhe kur në varr unë vështroj,
Një mardhj` e ftohtë më përshkoj;
Dhe mun të nat` e varrit drejt
U hodha - dhe u sgjova shpejt.