MURI I BERLINIT Nga QAZIM D.SHEHU
E Enjte, 11.06.2014, 08:12am (GMT+1)
MURI I BERLINIT
Ishte një botë ku s`shkuam kurrë, Enigmatike ,me mjegull tispurpurtë, Dhe një vijë horizonti që e ndante. Lumturia shikimin na shplante.
Ishim mësuar me botën tonë, Nën ritmin e shkopit monoton.
Një ditë kur vijën e thyem Shkopin që na ndenjti mbi krye, Botën tjetër kur e mësyem, Zemra me gaz u zhgënjye...
FLAKË E PASHUAR
Enë pa ujë je, veten zbraz, Një enë ku nuk vihet asnjë buzë. Çaprazitesh për këtë me maraz, Në fund të barkut ndizesh shpuzë. Do vijë uji që të shuaj, Do vijë një ditë se s`bën, Po vetëm hirin do gatuaj, Me flakë të pashuar shkuar dëm ...
BOJË
Marr një penel e ngre në ajër, E ngjyej në një re të zbrazët, Vetëtimë e munguar. Nga një bubullimë e ngathët.
Kjo botë zbraz kova me bojë, Furçet nuk i kursen. Më mirë ta ngjyej penelin në një re, Se në këtë bojë që nuk ia vlen...
KAPILARË
U thurën aq çaste duke u zbrazur tek njëri tjetri, Si në kapilarë komunikues, varg. Asnjë s`e ktheu kokën për të parë, Gërryerjen e zgollës që për të u zbraz...
Pa ditur çdo ndodhte me të, E njënjta përtëritje e pabesisë, Kapilarë që zbrazen e mbushen pa zë, Gjersa lëngu i jetës t`i ikë magjisë...
PËRBETIM
Për përbetimin tonë dielli skuqet Fytyrën e fsheh midis reshë, S`mund t`ia durojë njeriut turpet, Plehrat që ngrohen serbezë. Në nxehtësi reja tretet, Rrobë për turpin ajo qe, Kur dielli del gollomesh, Përbetohet të djegë çdo re...
QAZIM D. SHEHU
|