Lajmi i tmerrshëm i 30 dhjetorit se një vetëvrasës me bomba kishte marrë shtatë jetë amerikanësh mund të ketë qenë për disa një kujtesë e fuqishme se ne jemi në luftë. Por burrat dhe gratë e CIA-s, kolegët të të cilëve ishin ata të shtatë, nuk kishin nevojë për këtë kujtesë.
Mësimi i parë që del nga ky sulm është se, si ushtarakët tanë edhe oficerët e CIA-s janë në vijën e parë të frontit të luftës kundër Al Kaidës dhe aleatëve të saj të dhunshëm. Ata marrin rrezikun në sy për t'u përballur me armikun, duke grumbulluar informacion për t'i shkatërruar rrjetet e saj dhe për t'i ndërprerë operacionet e saj. Kemi të bëjmë me një hasëm të çoroditur, një hasëm që e ka goditur vendin tonë më parë dhe është i vendosur ta përsërisë këtë prapë.
Ne si agjenci, kemi gjetur ngushëllim në forcën dhe në heroizmin e kolegëve tanë të rënë dhe në familjet e tyre. Ne nuk kemi gjetur ngushëllime, megjithatë, në komentet publike që sjellin nëpër mend se ata që dhanë jetët e tyre disi ia bënë vetes për shkak të "përgatitjes së dobët". Kjo është si të thuash se se marinsat që vdesin në luftime ia bëjnë vetes, për shkak se kanë aftësi të pakëta luftarake.
Këtu nuk është fjala e të besuarit ndaj një burimi potancial inteligjent, madje edhe ndaj njërit që ka siguruar informacion të cilin mund të verifikohet në mënyrë të pavarur. Kjo nuk është kurrë e lehtë, dhe askush nuk i shpërfilli zararet. Individi duhej pritur nga oficerët tanë të sigurisë në një largësi të caktuar nga personeli tjetër i inteligjencës kur ai shpërtheu eksplozivët.
Oficerët tanë ishin përfshirë një një mision të rëndësishëm në një pjesë të rrezikshme të botës. Ata sollën te ky mision aftësitë e tyre, ekspertizën dhe vullnetin për ta marrë rrezikun në sy. Kështu ne i arrijmë sukseset në punën tonë. E nganjëherë në një luftë, çka e bën atë tejet të kushtueshme.
CIA nuk mund të flasë publikisht për fitoret e saj më të mëdha komplotet e shkatërruara, terroristët e neutralizuar. Vitin e shkuar ne i kemi bërë veçanërisht dëme të rënda Al Kaidës dhe partnerëve të saj. Ja pse ekstremistët kundërgodasin. Dhe kjo është një arsye më shumë që ne të jemi në mësymje.
Siguria e oficerëve tanë është kritike. Ne marrim mësime nga Forward Operating Base Chapman çka do të na bëjë ne edhe më të fortë në atë që do të jetë gjithmonë një betejë për jetë a vdekje, ne, natyrisht, do t'i zbatojmë ato mësime. Por ta themi qartë: Kur të jesh në luftë me terroristët, rreziku është i pranishëm.
Në mënyrë konstante ne i përshtatim dhe i përkryejmë mjetet të cilat i përdorim për të arritur atë që është, në rrethanat më të mirë, një misioni në tërësi i veçanërishëm dhe i vështirë. Askush nuk duhet t'i ngatërrojë me pikat tona të dikurshme të Azisë së Jugut për kryeqytetet e Evropës së Luftës së Ftohtë. Në një mjedis krejt të ndryshëm, kundër një armiku krejt të ndryshme, aftësia jonë është provuar në fushën e betejës. Në relieva të ashpëra të Khost, Afganistan, gjëra si shtëpi të "sigurta" një gremç i spiunazhit tradicional nuk gjenden lehtë.
Vëmendja jonë tani është tek shtatë heronjë amerikanë dhe tek ata që u plagosën përskaj tyre. Ata e dinin vlerën e punës së tyre kundër terrorizmit dhe e bënë këtë me talent, energji dhe me vlerësim të plotë të rreziqeve ku përfshiheshin. Në ditët pas treagjedisë, shumë anëtarë të familjeve më kanë thënë se në Afganistan, njerëzit e tyre të dashur ishin sepse donin të ishin. Ata e dinin sa e rëndë ishte. Nëse CIA nuk ishte në atë pozicion pararojë dhe në shumë të tjerë si ai, duke marrë informacione të cilat do të mund të shpëtonin jetë amerikane, atëherë agjencia nuk do të ishte duke bërë punën e saj.
Ditën e kthimit të të rënëve në Dover Air Force Base në udhëtimin e tyre të gjatë për në shtëpi, takimi i zyrtarëve të lartë të CIA-s filloi me një moment heshtjeje. Ai u vijua nga një përkushtim i fuqishëm për t'i vazhduar operacionet tona agresive kundërterroriste. U kemi borxh më shumë se zinë atyre që u ndanë nga radhët tona. Ne i nderojmë ata, pjesërisht për punën që ata bënë, punë ndaj së cilës ishin absolutisht besnikë. Kolegët e tyre përbëjnë një burim të thellë i ekspertizës dhe trimërisë, dhe ata janë të përkushtuar të luajnë rolin e tyre vital në këtë luftë të cilën ne duhet ta fitojmë./Elida Buçpapaj
Autori është drejtor i Agjencisë Qendrore të Intelligencës.
--
The CIA is proud to be on the front lines against al-Qaeda
By Leon Panetta
The Washington Post
Sunday, January 10, 2010; A13
The horrible news Dec. 30 that a suicide bomber had taken seven American lives in Afghanistan may have been for some a stark reminder that we are at war. But the men and women of the CIA, whose colleagues these seven were, needed no reminder.
The main lesson from this attack is that, like our military, CIA officers are on the front lines against al-Qaeda and its violent allies. They take risks to confront the enemy, gathering information to destroy its networks and disrupt its operations. This is a vicious foe, one that has struck our country before and is determined to do so again.
As an agency, we have found consolation in the strength and heroism of our fallen colleagues and their families.
We have found no consolation, however, in public commentary suggesting that those who gave their lives somehow brought it upon themselves because of "poor tradecraft." That's like saying Marines who die in a firefight brought it upon themselves because they have poor war-fighting skills.
This was not a question of trusting a potential intelligence asset, even one who had provided information that we could verify independently. It is never that simple, and no one ignored the hazards. The individual was about to be searched by our security officers -- a distance away from other intelligence personnel -- when he set off his explosives.
Our officers were engaged in an important mission in a dangerous part of the world. They brought to that mission their skills, expertise and willingness to take risks. That's how we succeed at what we do. And sometimes in a war, that comes at a very high price.
The CIA cannot speak publicly about its major victories -- the plots foiled, the terrorists neutralized. In the past year, we have done exceptionally heavy damage to al-Qaeda and its associates. That's why the extremists hit back. And it is all the more reason why we intend to stay on the offensive.
The safety of our officers is critical. If we find lessons from Forward Operating Base Chapman that will make us even stronger in what will always be a deadly battle, we will, of course, apply them. But let's be clear: When you are fighting terrorists, there will be risks.
We constantly adapt and refine the tools we use to accomplish what is, under the best circumstances, an exceptionally complex and difficult mission. No one should mistake the remote spots of South Asia for the capitals of Cold War Europe. In a very different environment, against a very different enemy, our tradecraft is tailored to a battlefield. In the barren landscape outside Khost, Afghanistan, things such as "safe" houses -- a staple of traditional espionage -- are not easily found.
Our focus now is on these seven American heroes and those wounded beside them. They knew the value of their work against terrorism and did it with talent, energy and a full appreciation of the risks involved. In the days since this tragedy, many family members have told me that, in Afghanistan, their loved ones were where they wanted to be. They were no strangers to hardship. If the CIA was not in that rugged outpost and many more like it, obtaining information that could save American lives, the agency would not be doing its job.
On the day our fallen returned to Dover Air Force Base on their long journey home, the CIA's senior staff meeting began with a moment of silence. It was followed by a powerful commitment to continue our aggressive counterterrorism operations. We do more than mourn those taken from us. We honor them, in part by pushing forward the work they did, work to which they were absolutely devoted. Their colleagues form a deep bench of expertise and courage, and they are committed to playing their vital role in this war we must win.
The writer is director of the Central Intelligence Agency.
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
