VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - ISLAMOFOBIA DHE NJË BANKIER QENDROR GJERMANNga BERND DEBUSMANN, Reuters

Si i pajtoni ju traditat e shumë emigranteve myslimanë me liritë dhe vlerat e shekullit 21-të të Evropës Perëndimore?

Kjo është një pyetje që ka çuar në shpërthime periodike debati të fuqishëm nga Franca në Holandë dhe Zvicër. Në Gjermani diskutimi ka qenë relativisht i prÃ¢jtë. Deri tani.

Pse? Një pjesë në një libër të konsideruar tejet turbulluese sa që autorin e saj, Thilo Sarrazin, e detyroi të japë dorëheqjen nga bordi i bankës qendrore të Gjermanisë gjatë këtij muaji, siguron një pjesë të përgjigjes.

Kritik ndaj Islamit dhe emigrantëve myslimanë, ai shkruan se është parë gabimisht "islamfobia si e barabartë me racizmin i cili është i barabartë me anti-semitizmin i cili është i barabartë me radikalizmin e krahut të djathtë i cili është i barabartë me nacionalsocializmin (nazizmin)." Në një vend thellësisht të turpëruar me të kaluarën e tij naziste të viteve 1933-1945, kjo është e mjaftueshme për ta mbyllur gojën.

Libri i Sarrazinit, ""Deutschland schafft sich ab" (Gjermania zhduk veten), iu nënshtrua sulmit të elitës politike dhe intelektuale të Gjermanisë edhe para publikimit të tij dhe (duke gjykuar nga disa nga komente), madje edhe para se shumica e kritikëve i shfletuan të 461 faqet e tij të ngarkuara plot me statistika.

Ky libër nuk është një shfrim sharjesh anti-emigracion, anti-islam, por është një argument kundër një kombinimi të gabuar të politikave të emigracionit dhe të mirëqenies sociale që, sipas Sarrazinit, ka qenë e prirur të tërheqë një numër të madh të emigrantëve më të interesuar që jetojnë prej dhuratave bujare të qeverisë se për të gjetur një vend në tregun e punës, duke u ngjitur deri në shkallën e duhur ekonomike dhe duke u integruar në shoqërinë gjermane.

Emigrantët nga pjesët myslimane të ish-Jugosllavisë, nga vendet arabe dhe afrikajoveriore e nga Turqia (grupi më i madh) "janë thelbi i problemit të integrimit," shkruan Sarrazin, duke cituar statistikat e mjera në arritjet shkollore, papunësinë, varësinë nga pagesat sociale, krimin dhe ngurrimin për të mësuar gjermanisht, një hap thelbësor drejt integrimit. Në të kundërt, emigrantë nga Azia apo India janë duke përparuar veçanërisht mirë në integrimin dhe në bërjen e progresit ekonomik.

Argumentet e Sarrazinit janë pjesë e një reagimi evropian kundër multikulturalizmit, idesë se të gjitha kulturat janë të barabarta dhe se shoqëria është pasuruar duke inkurajuar kultura të veçanta që të ekzistojnë krah për krah dhe jo me përzierje në një të vetme. Kritika e parë serioze e konceptit të ardhur nga e majta, me një ese në vitin 2000 nga autori hollandez Pol Shefer, i cili tha se multikulturalizmi kishte verbuar politikanët ndaj faktit se pakicat etnike, kryesisht myslimanë, kishin shkallën më të lartë të papunësisë, varfërisë, largimeve nga shkolla dhe krimit dhe se ata nuk arritën që të integrohen.

Vepra e diskutueshme e Sheferit parapriu vrasjen më 2002 të Pim Fortuyn nga një holandez që kundërshtoi kritikën e tij të emigracionit mysliman dhe vrasjen e regjisorit Theo van Gogh nga një ekstremist mysliman. Eseja e Sheferit u pasua nga të tjerët, jashtë Holandës dhe nga të dyja anët e spektrit politik. Disa liderë politikë ranë dakord. Para se të bëhej Kryeministër i Britanisë, David Cameron tha se multikulturalizmi ka kontribuar "në dobësimin me qëllim të identitetit tonë kolektiv".

NDALIMI FRANCEZ I BURKAVE, NDALIMI ZVICERAN I MINAREVE

Në javën kur debati gjerman rreth librit të Sarrazinit arriti një kulm, parlamenti francez ndaloi burkat dhe nixhabet, veshjet nga koka te këmbët të grave të devotshme myslimane. Zvicra nguli një tjetër gozhdë në arkivolin e multikulturalizmit vitin e kaluar me një referendum që përfundoi në një ndalim të ndërtimit të minareve.

Kthehemi në Gjermani, ku ata që e qortuan Sarrazinin përfshinë kancelaren Angela Merkel dhe kryetarin e Bashkimit Social-konservator të Krishterë, Aleksandër Dobrindt, i cili theksoi "ky djalë është gdhë". Bezdisur nga politikanë dhe analistë politikë të të gjitha ngastrave, shumë nga qytetarët nuk u pajtuan.

Edicioni i parë i librit të tij u shit në të gjithë vendin brenda disa ditësh. Nga mesi i shtatorit, kishte rradhë të gjata në një nga libraritë në Frankfurtin qendror që kishte furnizime të mjaftueshme. Një ditë më vonë botuesi tha se tirazhi i përgjithshëm do të ishte 250 000 kopje, dhjetë herë më shumë se ishte pritur.

Një sondazh i opinionit publik në shtator tregoi se 70 për qind e të pyeturve ishin pjesërisht ose plotësisht dakord me Sarrazinin, i cili është anëtar i Partia Social-Demokrate të qendrës së majtë nga e cila ai tani përballet me dëbimin pas afër 40 vitesh të anëtarësimit. Krerët e partisë i konsiderojnë disa nga argumentet në librin e tij raciste.

Ballina e revistës e revistës gjermane Der Spiegel kishte një portret i me syze të ish bankierit 65-vjeçar, me titull "Folk Hero Sarrazin" (Hero popullor Sarazin). Nëntitulli: "Pse kaq shumë gjermanë janë bërë për vete nga një provokator."

Provokim është në syrin e spektatorit dhe një komentatore, Susanne Gaschke e javores liberale Die Zeit e përshkruante si "pranim entuziast për Sarrazinin thyerës të vonuar të tabusë" për një zgjidhje prapavepruese të llogarive për vitet në të cilat multikulturalizmi politikisht korrekt e bënte të vështirë të prekte lëndët që ai mbulon.

Njëra është demografike dhe sjell një parashikim të zymtë: gjermanët etnikë janë duke u zhdukur, ngadalë por me siguri. Po qe se trendet e sotme vazhdojnë, gjermanët etnike do të jetë një pakicë në vendin e tyre nga viti 2100, të kaluar rehat numerikisht nga turqit. Parashikimet demografike me rreze të gjatë duhet të merren me njëfarë rezerve, por nuk ka asnjë diskutim se norma e Gjermanisë, më e ulta në Evropë, ka rënë shumë poshtë shkallës së të ashtuquajturës ripërtëritje.

Nuk ka asnjë diskutim as fakti se sa me arsim të lartë të ketë një grua, aq më pak fëmijë ka ajo. Nga anën tjetër, sa më i ulët arsimi i femrave, aq më e lartë pjelloria e saj. Kjo vlen për një përqindje të madhe e emigrantëve myslimanë. Dhe kjo çon në ankthin e Sarrazini dhe në parashikimin e diskutueshëm: një Gjermani më e vogël, më e vjetër dhe më e budalle./Skënder Buçpapaj

Shënim: Kolumnisti për Çështjet Botërore Bernd Debusmann ka raportuar prej nja 100 vendeve për ngjarjet nga pushtimi sovjetik të Çekosllovakisë dhe kapja e pengjeve amerikane në Iran tek rrëshqitja e Libanit në anarki dhe tërheqja e forcave afgane nga Afhanistani. Debusmann është plagosur dy herë gjatë punës së tij - një herë duke pasqyruar betejën e natës në qendër të Bejrutit dhe një herë në një atentat për shkak të raportimeve të tij.

Islamophobia and a German central banker

How do you reconcile the traditions of many Muslim immigrants with the freedoms and values of 21st century Western Europe?

It's a question that has led to periodic outbursts of vigorous debate from France to Holland and Switzerland. In Germany, the discussion has been relatively subdued. Until now.

Why? A passage in a book considered so unsettling that its author, Thilo Sarrazin, was forced to resign from the board of Germany's central bank this month, provides part of the answer.

Criticism of Islam and Muslim immigrants, he writes, is wrongly seen to "equal Islamophobia which equals racism which equals anti-Semitism which equals right-wing radicalism which equals national socialism (Nazism)." In a country deeply ashamed of its 1933-1945 Nazi past, that's enough to mute debate.

Sarrazin's book, "Deutschland schafft sich ab" (Germany abolishes itself), came under withering assault from Germany's political and intellectual elite even before its publication and (judging from some of the comments) even before many of the critics waded through its 461 dense, statistics-laden pages.

It is not an anti-immigration, anti-Islam tirade, it is an argument against a combination of flawed immigration and social welfare policies that, according to Sarrazin, have tended to attract a sizeable number of immigrants more interested in living off generous government handouts than in finding a place in the labour market, climbing up the economic ladder and integrating into German society.

Immigrants from Muslim parts of former Yugoslavia, from Arab and North African countries and from Turkey (the largest group) "are the core of the integration problem," Sarrazin writes, citing dismal statistics on scholastic achievement, unemployment, dependence on welfare payments, crime and reluctance to learn German, an essential step towards integration. In contrast, immigrants from Asia or India were doing particularly well in integrating and in making economic progress.

Sarrazin's arguments are part of a European backlash against multiculturalism, the notion that all cultures are equal and society is enriched by encouraging separate cultures to exist side by side rather than blending into one. The first serious critique of the concept came from the left, with an essay in 2000 by the Dutch author Paul Scheffer who said multiculturalism had blinded politicians to the fact that ethnic minorities, mainly Muslims, had higher rates of unemployment, poverty, school drop-outs and crime and that they failed to integrate.

Scheffer's controversial piece preceded the murder in 2002 of Pim Fortuyn by a Dutchman who objected to his criticism of Muslim immigration and the murder of filmmaker Theo van Gogh by a Muslim extremist. Scheffer's essay was followed by others, outside Holland and from both sides of the political spectrum. Some political leaders agreed. Before he became Britain's Prime Minister, David Cameron said multiculturalism contributed to "deliberately weakening our collective identity."

FRENCH BAN BURQAS, SWISS BAN MINARETS

In the week the German debate over Sarrazin's book reached a crescendo, the French parliament banned burqas and niqabs, the head-to-toe robes worn by devout Muslim women. Switzerland drove another nail into the coffin of multiculturalism last year with a referendum that ended in a ban on the construction of minarets.

Back to Germany, where those who rebuked Sarrazin included chancellor Angela Merkel and the head of the conservative Christian Social Union, Alexander Dobrindt, who remarked "this guy is nuts." Embarrassingly for politicians and political commentators of all stripes, much of the citizenry disagreed.

The first edition of his book was sold out nationwide within days. By mid-September, there were long queues in one of the few bookshops in central Frankfurt that had stocked ample supplies. A few days later, the publisher said the total print run would be 250,000, ten times what had been expected.

A public opinion poll in September showed that 70 percent of those surveyed partly or fully agreed with Sarrazin, who is a member of the left-of-centre Social Democratic Party from which he now faces expulsion after close to 40 years of membership. Party leaders deem some of the arguments in his book racist.

The front page of the German news magazine Der Spiegel carried a portrait of the bespectacled, 65-year-old ex-banker with the headline "Folk Hero Sarrazin." Sub-headline: "Why so many Germans are seduced by a provocateur."

Provocation is in the eye of the beholder and one commentator, Susanne Gaschke of the liberal weekly Die Zeit ascribed the "enthusiastic acceptance for Sarrazin's belated taboo-breaking" to a retroactive settling of accounts for the years in which politically correct multiculturalism made it difficult to touch the subjects he covers.

One is demographics and boils down to a gloomy forecast: ethnic Germans are dying out, slowly but surely. If present trends continue, ethnic Germans will be a minority in their own country by 2100, comfortably outnumbered by Turks. Long-range demographic forecasts have to be taken with a pinch of salt but there is no dispute that Germany's birth rate, the lowest in Europe, has fallen way below the so-called replacement rate.

There is no dispute either that the higher a woman's education, the fewer children she has. Conversely, the lower a women's education, the higher her fertility. That applies to a large proportion of Muslim immigrants. And that leads to Sarrazin's nightmare and controversial prediction: a smaller, older and dumber Germany.

World Affairs columnist Bernd Debusmann has reported from close to 100 countries, on stories from the Soviet invasion of Czechoslovakia and the seizure of American hostages in Iran to Lebanon's descent into anarchy and the withdrawal of Soviet forces from Afghanistan. Debusmann was shot twice in the course of his work -- once covering a night battle in the center of Beirut and once in an assassination attempt prompted by his reporting.