SHPIRT I ZBRAZUR
Nga AGIM MATO
E Martë, 07.15.2014, 06:04am (GMT+1)
Një zë i rremë, një këngë e rreme, falce më mundon.
Si mund ta xhvesh lëkurën e fjalëve të kota?
Eci si në ca plazhe të shkretë hëne...
Nuk më gëzon dita, as deti i kallaisur,
as bisedat akademike për artin.
Shpirt i zbrazur.
Në fund të ditëve
mbetet një llum kafeje
dhe muzgjesh të hidhur.
Dua ta mbledh hijen time, ta palos
për ta lëshuar në një kohë tjetër.
Dhe dua t'i ik kësaj udhe
që më zhduket nën këmbë
si një gjarpër i trembur.
Te porta e gurtë e dimrit, mbuluar me gjethet e vdekura,
përpëlitet një zog, një zemër.
1988
--
Nga libri "Jashtë eklipsit"AGIM MATO
|
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
