VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - A MUNDEN SHQIPTARËT TË GJEJNË PRIJËS TË MIRË?Opinion nga AGIM GASHI

Posa kishte filluar Lufta II Botërore. Kudo mbillte shkatërrime e vrasje në masë. Për britanikët dhe aleatët e tyre punët nuk ecnin mbarë. Disa qeveritarë e kishin parë se duhej bërë ndryshime dhe se kryeministri i atëhershëm Nevil Çamberlejn duhej ndërruar. Por si? - kur ai nuk donte ta linte fotelen e kryeministrit?! Në një seancë parlamentare Leopold Ameri iu drejtua kryeministrit: "Largohu, po të them, mjaft më me ty. Në emër të Zotit, ik!" Pas tri ditësh zoti Çemberlejn dha dorëheqje. Në vend të tij erdhi Uinston Çërçilli.

Për ne shqiptarët nevoja për një udhëheqës që do ta përmbushte mirë rolin e tij, është mëse e domosdoshme dhe kërkesë historike.

Në një familje e thjeshtë, që t'i bëjë të lumtur gruan dhe fëmijët, kryefamiljari duhet të jetë në lartësinë e duhur të rolit të tij. Të mendojmë atëherë se çfarë kërkohet nga një udhëheqës kombëtar. S'do mend se ne gjithmonë e kishim të vështirë ta gjenim një udhëheqës të mirë.

Rrjedhimisht për mijëra vjet janë bërë kurorëzime, revolucione, grushtshtete, emërime, zgjedhje, vrasje e ndryshime të panumërta regjimesh. Mijëra mbretër, kryeministra, princër, presidentë, sekretarë të përgjithshëm, gjithfarë diktatorësh kanë hipur e zbritur nga pushteti, kishin pra ngritjet dhe rëniet. Më kujtohet edhe Mjeda ynë kur thoshte: "Ky shekull, bilbil, orë e çast ndërrohet,/Bien poshtë të naltit e ivogli çohet"! Pra me këtë mund të them se as kombet tjera, e ndërsa ne më së paku, kemi arritë të gjejmë udhëheqës që do të jetë i pranishëm për të gjithë e të qëndrojë për shumë kohë në pushtet.

Në përgjithësi, në qoftë se një udhëheqës do të sjellë paqë e siguri, kushte të mira për jetë bashkëkombësve të tij, mund të jetë i sigurt se populli do ta mbështesë me respekt por edhe do t'ia zgjasi pushtetin. Ndërsa e kundërta, kur populli humb sigurinë që ka tek ai, shumë shpejt do ta humbë kolltukun e butë për t'ia zënë dikush tjetër. Atakimi i pushtetit tek ne shqiptarët është i çdoditshëm, sepse vetë pushtetarët nuk e kanë besimin e plotë të qytetarëve.

Si u ndërruan disa pushtete?

Kushtet e kqija për jetën, taksat e larta, mungesa e ushqimit, papuna e shumë rrethana tjera sollën në Francë në fundshekullin e 18-të Revolucionin Francez, kur në vitin 1793 masat popullore rrëzuan pushtetin dhe mbretin e tyre Luigjin XVI e denuan me vdekje në gijotinë.

Më vonë Lufta I Botërore sjell fundin e perandorive më të fuqishme botrore. Zija e bukës, në vitin 1917 në Shën Pjetersburg, Rusi, solli Revolucionin e Shkurtit ku si pasojë hoqi nga froni Carin Nikolla II dhe solli regjimin komunist. Ndërsa në nëntorin e vitit 1918 Gjermania donte paqë por aleatët nuk donin pa u bërë ndryshime. Kështu, si pasojë e kësaj, perandori gjerman Vilhelmi II u detyrua të largohet e të shkonte në Holandë si i mërguar.

Ndërsa në vitin 1989 u hoq Perdja e Hekurt. Regjimet që konsideroheshin të forta si shkëmbinjtë, për një moment u thërmuan, kur popujt e shumë shteteve hodhen poshtë komunizmin dhe vendosën pushtete demokratike. Në këtë vazhdë renditet edhe Shqipëria e cila rrëzoi diktaturën pesëdhjetvjeçare, rrezet e demokracisë u lëshuan edhe në Kosovë ku mendje të ndritura filluan Levizjen mbarëkombëtare për të dalë njëherë e përgjithmonë nga robërimi qindvjeçar i Serbisë.

Si duket Kosova e pasluftës?

Kosova e pasluftes përpëlitet me shumë pakënaqësi popullore. Njerëzit këtu i kanë humbur shpresat për të gjetur ndonjë udhëheqës të mirë e sidomos pas vdekjes së Dr. Rugovës.
Ndjenjat e zhgënjimit dhe indiferencës dalin në pah sidomos kur ofrohen zgjedhjet. Një gazetar nga Afrika i quajtur Xhef Helli, dikur komentonte: "Indiferenca ose abstenimi në votime mbizotëron kur njerzit ndihen të pafuqishëm për ta ndryshuar jetën e mjerë që e bëjnë..."! Në zgjedhjet e fundit në Kosovë nuk mbërrinte 40% të votuesve!
Mosvotimi don të thotë pakënaqësi, vuajtje, uri, padrejtësi... dhe ky veprim është thirrje masave për ndihmë, ndihmë nga ata që mendojnë se s'ka mbetë kush të kujdeset për ta. Populli i sheh gjërat kjartas edhe pse në momente e ruan qetësinë.
Të gjithë duam që ta kemi një kandidat të përsosur por fatkeqësisht nga politika jonë nuk ka të tillë. S'ka, andaj ne duhet të kënaqemi me këta që i kemi, sepse këtij populli nuk i ka mbetë rrugë tjeter përveçse të "kënaqet" me udhëheqës të përfolur e të papërsosur.

Deri tani asnjë nuk mundi t'i plotësojë nevojat tona, sepse ata që dinin pengoheshin nga të paditurit dhe nga mafia politike, e cila vepron edhe sot me të gjitha mjetet për ta mbajtë pushtetin me të njejtën tempo të korrupsionit, hajnisë, shantazheve, frikës e deri te likuidimet.

Kush duhet ta udhëheqë Kosovën?

Shqiptarët duhet të mendojnë esull dhe të binden se kur i jep voten një presidenti apo kryeministri, një qeverie me mandat disavjeçar, po ia jep voten dikujt që po ia besojnë jeten, të ardhmen e fëmijëve të tyre, të ardhmen e shtetit në përgjithësi. Këtë mirëbesim populli duhet ta ruajë dhe ta ketë si angazhim të jashtëzakonshëm. Pse?
Kosova është e stërmbushur me probleme për të cilat duket se s'ka zgjidhje. Ky popull e di fare mirë se mungesa e rrymës, ushqimit, papunësisë, shtimi i krimit e i korrupsionit, drogës, tenderizmit, dhunës familjare e politike, përplasjeve në mes klanesh politike e të interesit, polici jo efikase, pa ushtri e armatim.... kanë zgjidhje bile minimale, andaj duhet menduar e kërkuar një udhëheqje politike të shëndoshë, të panjollosur dhe çka është më e rëndësishmja pa keqpërdorime votash. A ka Kosova njeri që do ta merrte rolin udhëheqës të çrrënjosë të gjitha këto dukuri negative? Cili njeri do të kishte autoritet dhe vullnet të duhur që këtij populli t'i dhurojë bukë, ujë e kujdes shëndetësor? Cili do të jetë ai i cili do ta përmirësonte mjedisin tonë për një ardhmëri më të lumtur?
Shumëherë për t'i ndërruar udhëheqësit e dobët, në shumë vende është përdorur edhe dhuna e pakënaqësisë së popullit.

Kosovës nuk i duhet dhuna falë rrethanave tona. Këtë populli e di mirë edhe pse disa qarqe e dëshirojnë një gjë të tillë. Nuk duhet dhuna por guximi në vetvete, guximi popullor që me armën më të fuqishme të verdiktit të tij, t'i ndërrojë ata që e zhgënjyen për shumë vite.

Dhuna Kosoven e ka sjellë buzë greminës.Vrasje e krime makabre akoma sillen vërdallë Kosovës, jo që dikush e do këtë, por nga mungesa e ligjit, neglizhenca dhe "nevoja" e politikës sonë, i lë të lirë të shetisin e veprojnë kriminelët e të gjitha ngjyrave.

Thjesht njerëzit sot janë mbushur frikë, pasiguri e shqetësim. Andaj, pra, duhet zgjedhur njerëzit e duhur.

Askush nuk është i përsosur që me shkopin magjik përnjëherë t'i largojë dukuritë e tilla por sëpaku të duket njëherë një fillim i së mbarës. Kosova ka njerëz të tillë!

Populli ynë është i lumtur!

Dikush mund të thotë se si qenka e mundur të jetë i lumtur pas këtyre katrahurave makabre të kohës së kaluar në robëri dhe pas luftës në vetërobëri?
Unë do them se është i lumtur pasiqë ka uri të tepërt për drejtësi dhe paqë. Duhet vetëm të vetëdijësohet njëherë e përgjithmonë duke e larguar frikën nga vetja e tij dhe një ditë do të ngopet drejtësi të mirëfilltë duke e shijuar lirinë e vërtetë. Tani për tani tek ne sundon padrejtësia!

Pse përndjeken ata që kanë guximin të jenë të popullit?

Dihet botërisht se me fillimin e luftës, gjatë luftës e sidomos pas luftës deri në ditët e sotme, janë vrarë, persekutuar, frikësuar e kërcënuar shumë figura të popullit. Këto figura, këta njerëz me plot bagazh kombëtar e patriotik ndiqeshin, sepse grupacionet politike e mafioze frikësoheshin se po i humbin privilegjet e tyre, postet dhe zonat e interesit dhe krimit e haraçit. Krim e haraç ka edhe sot, andaj edhe sot ka të burgosur, të përndjekur e të mërguar. Unë them se pjesa më e lumtur e popullit janë mu këta njerëz, sepse duke i poshtëruar, vrarë, persekutuar e gënjyer për ta, ata që i bënë këto veprime, neser do të jenë të vetëposhtruar, të vetëpersekutuar, të vetëvarë e të vetëgënjyer. Ata që me zemër flijojnë pasurinë, shëndetin, e kënaqësinë familjare për një të ardhme më të mirë për popullin, janë vetë hyjnorët e atdheut mu siç ishin Dr. Rugova, Adem Jashari e shumë figura tjera kombëtare që u vranë nga armiku dhe nga dora gjakatare shqiptare. Vrasja nga armiku është shumë më e lehtë se sa nga ajo dorë që ngre gishtin e krimit kunder vllaut të një gjaku për interesa politike e vetanake. Mu këta njerëz akoma sot sundojnë mbi qiellin e tokës shqiptare. Ndërsa të përndjekurit bëhen edhe më të forte kur e dinë se po përndiqen për hir të drejtësisë dhe i bën ata të jetojnë të përsekutuar ndaj çështes shqiptare. Këta njerëz dhanë çdo gjë që kishin, bile edhe jetën e tyre sepse ishin të përkushtuar ndaj çështjes madhore të atdheut e popullit. Këta ndjehen të rehatshëm sepse nuk kursyen së dhëni atë që mundën dhe patën.

Pse pra tek ne ka akoma të tillët që pa fije turpi duan që këtij populli tua marrin të gjithat, madje edhe lumturinë? Mos të pandehë askush se bëmat e secilit nuk i di populli. I di e madje edhe ato që u bënë në msheftësi të tejskajshme.

A po e shihni se ky popull po e çon kohën ngadalë për ta fituar krenarinë e vrarë nga ju?

Një ditë Kosova do të përmendet për së mbari për udhëheqës të mirë e ndoshta edhe e bashkuar me trungun e vjetër. I urojmë ardhmëri!