VETËM ZOGJTË SHPËTUAN
Haiku nga ADEM ZAPLLUZHA
E Mërkurë, 07.09.2014, 03:19pm (GMT+1)
Vetëm zogjtë shpëtuan
në atë aksident
ishte fatkeqësi komunikacioni.
***
Asnjë peshk fluturues
nuk mbeti te brigjet,
protestojnë tasat e konservave.
***
Nëse nuk më dashuron,
përherë dikush tjetër
pret me krah të hapura.
***
Eca njëqind vjet
deri te ëndrra ime.
rruga ishte e gjatë..!
***
Desh vdiq nga etja
pranë gotës me ujë
ju than buzët.
***
Të pash te kolonadat
portreti yt,
qeshte me hijen.
***
Mbretëresha abdikoi
pas lojës së hijeve,
u fundosën kalatë.
***
Pa uji mbetën
ushtarët në prapavijë,
si gjethet fishken oficerët.
***
Pareshtur binte shi
binin edhe yjet,
në pjesët e ekzistencës.
***
Varri im
sa larg kryqi yt?!
Epitafet çelin lule mimoze.
***
Gjethet thërrasin etjen,
nga zëri i lules
pikon vesa e vonuar.
***
Kur pushuan të reshurat
zambakët e Prizrenit,
u fishkën nga etja.
***
Sa qenka vështirë
të jesh lule,
çdo kush i afron hundët.
***
Nga kujtesa e lules
zbritën zogjtë.
Pranvera mbeti lakuriqe .
***
Mos e moho
ekzistencën e luleve...
Kopsht im ëndërron pranverën.
***
Mos mendoni për dimër,
në gjumin e pasteleve
flenë fluturat.
***
Sa herë çelin mimozat
aromat e ftonjve
kanë një tjetër shije.
***
Kjo lule,
nuk paska asnjë emër
përpos aromës së saj.
***
Sonte është vonë
nesër do mbjelli lule,
në shuplakat e erës.
***
Mos më prit
te aroma e trëndafilit,
është shtrati im.
ADEM ZAPLLUZHA
|
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
