Dy gjëra i ndodhën Sandra Bullock-ut këtë muaj. Së pari, ajo fitoi një Academy Award për aktoren më të mirë. Pastaj ia behën lajmet se burri i saj është një tradhtues i regjur bashkëshortor. Kështu pyetja filozofike e ditës është: Mund ta merrnit këtë si një pazar? Do të shkëmbenit ju një triumf të hatashëm profesional për një tronditje të rëndë personale?
Nga një anë, një Academy Award nuk mund të shpërfillet. Bullock ka fituar admirimin e adhuruesve të saj në një mënyrë që pakkush e përjeton. Ajo do të fitojë më shumë para në vitet e ardhshme. Ajo madje mund edhe të jetojë më gjatë. Studimi kërkimor i bërë nga Donald A. Redelmeier dhe Sheldon M. Singh ka gjetur që, mesatarisht, fituesit e çmimit Oscar jetojnë afërsisht katër vjet më gjatë se kandidatët që nuk fitojnë.
Megjithatë, nëse ju harxhoni më shumë se tri sekonda për të menduar rreth kësaj çështjeje, ju jeni absolutisht i çmendur. Lumturia martesore është shumë më e rëndësishme se gjithçka tjetër në përcaktimin e mirëqenies personale. Nëse ju keni një martesë të suksesshme, nuk ka rëndësi çfarë përplasjesh profesionale do të përjetoni, ju do të jeni me të drejtë i lumtur. Nëse keni një martesë të pasuksesshme, nuk iu bën përshtypje sa trimufe karriere arrini, prapë ju do të mbeteni i parealizuar.
Ky nuk është moralizim. Jemi në kohën e studimeve kërkimore, prandaj kjo është një e dhënë që duhet mbështetur. Gjatë njëzet viteve të shkuara, ekipet e studiuesve kërkimorë janë marrë me studimin e lumturisë. Puna e tyre, e cila fillimisht dukej mendjelehtësi, është shndërruar në një rrënqethje mbresëlënëse, dhe një nga zbulimet kryesore të tyre është se, ashtu si predikonin dijetarët e moçëm, suksesi botëror i ka rrënjët gjithashtu në lidhjet ndërpersonale që e mundësojnë atë.
Për shembull, marrëdhënia midis lumturisë dhe pasurisë është e ndërlikuar, dhe në njëfarë mase e pakapshme. Është e vërtetë se vendet e varfëra bëhen të pasur kur shndërrohen në vende të klasave të mesme. Por sapo nevojat bazë arrihen, pasuria e ardhshme pakëz përqëndrohet në mirëqenien. Vendet në rritje janë disi më pak të lumtur se vendet me shkallë më të ngadalshme rritjeje, sipas Carol Graham nga Brookings Institution dhe Eduardo Lora. SHBA është shumë më e pasur se ishte para 50 vjetësh, por kjo nuk ka prodhuar rritje të matshme në lumturinë në tërësi. Nga ana tjetër, është bërë shumë më tepër vend i pabarabartë, por kjo pabarazi nuk duket ta ketë zvogëluar lumturinë kombëtare.
Në nivelin personal, të fitosh llotarinë nuk duket të prodhojë mirëqenie afatgjatë. Njerëzit janë më të lumtur se kurrë gjatë viteve kur kanë fituar më shumë ngjitje në karrierë. Ndërkaq, njerëzit janë të lumtur në të njëzetat e tyre, më thellë në moshën e mesme dhe kulmin lumturia e arrin pas daljes në pension në moshën 65 vjeç.
Njerëzit bëhen paksa më të lumtur kur rritin të ardhurat, por kjo varet nga mënyra si e përjetojnë. A i cënon pasuria pritshmëritë jorealiste? Ai destabilizon marrëdhëniet e ndërtuara? Apo shkon nga një cikël virtuoz ku një vendpune interesant prodhon punë të madhe që çon në më shumë mundësi interesante?
Nëse marrëdhënia midis parasë dhe mirëqenies është e ndërlikuar, korespondenca midis marrëdhënies personale dhe lumturisë nuk është. Veprimtaritë e përtitshme të shoqëruara më së shumti me lumturinë janë marrëdhëniet dashurore, shoqërimet pas punës dhe darkat që i kalon me të tjerët. Veprimtaria e përditshme më dëmtues ndaj lumturisë është rutina. Sipas një studimi kërkimor, të shoqërohesh në një grup që takoheni madje edhe një herë në muaj prodhon të njëjtën lumturi sa dyfishi i rrogës sate. Sipas një studimi tjetër kërkimor, të jesh i martuar prodhon një rezultat psikik të barasvlershëm me më shumë se $100 000 në vit.
Nëse ju doni të gjeni një vend të mirë për të jetuar, pyeti njerëzit nëse ju besojnë fqinjëve të tyre. Nivelet e besimit social luhaten shumë, por vendet me besim social më të madh kanë njerëz më të lumtur, shëndet më të mirë, një qeveri më rezultative, rritje ekonomike më të madhe, dhe më pak frikë nga krimi (pavarësisht nëse shkalla e kriminaliteti aktualisht është në rritje apo zbritje).
Përshtypja tërësore e këtij studimi kërkimor është se suksesi ekonomik dhe profesional ekziston në sipërfaqen e jetës, dhe se ato shprehen nëpërmjet marrëdhënieve ndërpersonale, të cilat janë shumë më të thella dhe më të rëndësishme.
Përshtypja e dytë është se shumica jonë iu kushton vëmendje gjërave të gabuara. Shumica e njerëzve gjerësisht mbiçmojnë nivelin në të cilën më shumë para do t'i përmirësonin jetët tona. Shumica e shkollave dhe kolegjeve shpenzojnë kohë për t'i përgatitur studentët për karrierat dhe jo aq për t'i përgatitur ata të ndërmarrin vendime sociale. Shumica e qeverive vënë theksin tek të dhënat e prirjeve ekonomike dhe jo mjaft tek besimi dhe kushtet e tjera sociale. Me pak fjalë, shoqëritë moderne kanë zhvilluar institucione të gjera orientuar rrotull gërave që është e lehtë t'i llogaritësh, jo rrotull atyre që gjërave që kanë më shumë rëndësi. Ata kanë afinitet për shqetësimet materiale dhe një frikë hyjnore e morale ndaj shqetësimeve sociale.
Kjo mund të shndërrohet. Ka një vërshim librash për këtë përfshirë "Pasuria e fshehur e kombeve" nga David Halpern dhe "Politikat e lumturisë" nga Derek Bok të cilat argumentojnë se institucionet publike duhet t'i kushtojnë vëmendje mirëqenies dhe jo thjesht rritjes së të mirave materiale.
Qeveritë iu përmbahen politikave për të cilat ata mendojnë se prodhojnë përparim, vetëm për t'u braktisur tash e pastaj prej anës së tyre të errët shpirtërore./Elida BUÇPAPAJ
--
March 30, 2010
Op-Ed Columnist
The Sandra Bullock Trade
By DAVID BROOKS
Two things happened to Sandra Bullock this month. First, she won an Academy Award for best actress. Then came the news reports claiming that her husband is an adulterous jerk. So the philosophic question of the day is: Would you take that as a deal? Would you exchange a tremendous professional triumph for a severe personal blow?
On the one hand, an Academy Award is nothing to sneeze at. Bullock has earned the admiration of her peers in a way very few experience. She'll make more money for years to come. She may even live longer. Research by Donald A. Redelmeier and Sheldon M. Singh has found that, on average, Oscar winners live nearly four years longer than nominees that don't win.
Nonetheless, if you had to take more than three seconds to think about this question, you are absolutely crazy. Marital happiness is far more important than anything else in determining personal well-being. If you have a successful marriage, it doesn't matter how many professional setbacks you endure, you will be reasonably happy. If you have an unsuccessful marriage, it doesn't matter how many career triumphs you record, you will remain significantly unfulfilled.
This isn't just sermonizing. This is the age of research, so there's data to back this up. Over the past few decades, teams of researchers have been studying happiness. Their work, which seemed flimsy at first, has developed an impressive rigor, and one of the key findings is that, just as the old sages predicted, worldly success has shallow roots while interpersonal bonds permeate through and through.
For example, the relationship between happiness and income is complicated, and after a point, tenuous. It is true that poor nations become happier as they become middle-class nations. But once the basic necessities have been achieved, future income is lightly connected to well-being. Growing countries are slightly less happy than countries with slower growth rates, according to Carol Graham of the Brookings Institution and Eduardo Lora. The United States is much richer than it was 50 years ago, but this has produced no measurable increase in overall happiness. On the other hand, it has become a much more unequal country, but this inequality doesn't seem to have reduced national happiness.
On a personal scale, winning the lottery doesn't seem to produce lasting gains in well-being. People aren't happiest during the years when they are winning the most promotions. Instead, people are happy in their 20's, dip in middle age and then, on average, hit peak happiness just after retirement at age 65.
People get slightly happier as they climb the income scale, but this depends on how they experience growth. Does wealth inflame unrealistic expectations? Does it destabilize settled relationships? Or does it flow from a virtuous cycle in which an interesting job produces hard work that in turn leads to more interesting opportunities?
If the relationship between money and well-being is complicated, the correspondence between personal relationships and happiness is not. The daily activities most associated with happiness are sex, socializing after work and having dinner with others. The daily activity most injurious to happiness is commuting. According to one study, joining a group that meets even just once a month produces the same happiness gain as doubling your income. According to another, being married produces a psychic gain equivalent to more than $100,000 a year.
If you want to find a good place to live, just ask people if they trust their neighbors. Levels of social trust vary enormously, but countries with high social trust have happier people, better health, more efficient government, more economic growth, and less fear of crime (regardless of whether actual crime rates are increasing or decreasing).
The overall impression from this research is that economic and professional success exists on the surface of life, and that they emerge out of interpersonal relationships, which are much deeper and more important.
The second impression is that most of us pay attention to the wrong things. Most people vastly overestimate the extent to which more money would improve our lives. Most schools and colleges spend too much time preparing students for careers and not enough preparing them to make social decisions. Most governments release a ton of data on economic trends but not enough on trust and other social conditions. In short, modern societies have developed vast institutions oriented around the things that are easy to count, not around the things that matter most. They have an affinity for material concerns and a primordial fear of moral and social ones.
This may be changing. There is a rash of compelling books "” including "The Hidden Wealth of Nations" by David Halpern and "The Politics of Happiness" by Derek Bok "” that argue that public institutions should pay attention to well-being and not just material growth narrowly conceived.
Governments keep initiating policies they think will produce prosperity, only to get sacked, time and again, from their spiritual blind side.
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
