***
Nëna ime ndjehej frikshmërisht keq
dhe e mësova prej një udhëtari 6 muaj më pas;
daja qe transferuar në qiell
dhe munda ta di një vit më vonë prej një shoferi;
porta e shtëpisë time qe thyer,
kush më spiunonte tash është president
dhe munda ta marr vesh dy vjet më pas
prej një gazete të ricikluar.
Atdheu im po shpërbëhej
dhe m'u njoftua nga TV-ja e të tjerëve,
haluçinacionet e mia ishin ç'helmuar,
të mbeturat të akulluara,
por pasqyra ishte e thyer
dhe shpirtkënaqur s'mund t'i numëroja rrudhat.
***
Është koha e rrafshimit të monumenteve tuaja
dhe i ngritjes së tonave,
të bëjmë të qajnë prapë gratë tuaja
e t'i ribëjmë të shkëlqejnë tonat,
e sqimës së bijve tanë-ushtarë
dhe e vënies në gjunjë të tuajve,
e smokingëve tanë të markës
dhe e qivureve tuaja të kalbura.
Dhe s'dihet se për kë Zotat po përgatisin
mermerin e nesërm,
bronxin e ardhshëm,
këshilluar prej Mark Aurelit.
***
Më vjen keq, Galilè,
kanë kaluar qindra vjet,
e megjithatë asgjë nuk lëviz.
Ditët e derdhura për të vuajtur
janë çmendurisht të papërfillshme,
nuk mjaftojnë për të na xhuxhëzuar,
përtharë,
ç'trurëzuar.
Netët e dhëna për t'u dëfryer
janë hiçi i paprekshëm.
Lipset zgjerimi i harkut jetësor
dhe një tjetër shpërndarje
riguar prej qiellit
apo e shpërthyer nga rrënjët e magmës.
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
