Pas disa muajsh bisedime të ndërmjetësuara nga Bashkimi Evropian, Serbia dhe
Kosova nënshkruan një marrëveshje muajin e kaluar për të zgjidhur
mosmarrëveshjet që datojnë nga vitet '90, kur Kosova, një ish-krahinë e
ish-Jugosllavisë, në mënyrë efektive fitoi pavarësinë pas një ndërhyrjeje
ushtarake të udhëhequr nga Perëndimi, shkruan David L. Phillips, në një
artikull të botuar në të përditshmen "New York Times".
Por, gazeta thekson se marrëveshja nuk do t'i pajtojë dy kombet ballkanike, e
as nuk do t'iu ndihmojë atyre që të fitojnë anëtarësimin në Bashkimin Evropian.
"Për t'i bërë gjërat edhe më keq, të dy shtetet thanë në këtë javë se nuk mund
të pajtohen për një afat kohor për zbatimin e marrëveshjes", shkruan David L.
Phillips, drejtor i Programeve në Institutin për Studimin e të drejtave të
Njeriut, në Universitetin Columbia, është edhe autor i "Çlirimi i
Kosovës: Diplomacia Detyruese dhe Intervenimi i SHBA-së".
NYT thekson se kjo pengesë nuk është asgjë krahasuar me shkallën e masakrave të
Ballkanit në vitet e '90-ta, por përfaqëson një dështim të vazhdueshëm për ta
lënë pas të kaluarën e trazuar dhe për të vazhduar drejt integrimit me pjesën
tjetër të Evropës.
Shumica e 1.7 milionë banorëve të Kosovës janë shqiptarë të përkatësisë
myslimane, por një pjesë e konsiderueshme e serbëve dhe të pakicave ortodokse
në veri kanë mbrojtjen e NATO-s dhe janë autonomë nga qeveria kombëtare.
Marrëveshja, e nënshkruar më 19 prill, pranon se Serbia - e cila nuk e njeh
pavarësinë e Kosovës të shpallur në vitin 2008 - ka një rol të vazhdueshëm në
mbrojtjen e interesave të serbëve në veri të Kosovës. Në fakt, ajo ndan Kosovën
në zonë qendrore me shqiptarët dhe me një shtojcë serbe.
NYT thekson se larg nga kapërcimi i ndasive etnike dhe sektare, marrëveshja
vleftëson agjendën e dhunshme nacionaliste të "Serbisë së Madhe" të promovuar
nga Sllobodan Millosheviqi, i cili vdiq në burg në vitin 2006, ndërsa përballej
me akuzat për krime lufte.
Kjo gjithashtu, thuhet në artikull, inkurajon aspiratat për një "Shqipëri të
madhe" në mesin e shqiptarëve etnikë në Shqipëri, Kosovë, Maqedoni dhe Mal të
Zi.
Ankesat datojnë që nga epoka e sundimit osman. Ato janë shtypur nën komunizëm,
për të ngre kokën pas shpërbërjes së Jugosllavisë në vitin 1991-2. Ndërsa
ndërhyrja ushtarake perëndimore ka ndihmuar për të ndalur vrasjen e boshnjakëve
myslimanë në vitin 1995 dhe të kosovarëve në vitin 1999, ajo nuk ka zgjidhur
mosmarrëveshjet politike të Ballkanit.
Joshja e anëtarësimit në Bashkimin Evropian ishte menduar të kapërcejë armiqësitë.
Nga ish republikat jugosllave, Sllovenia iu bashkua e para BE-së, në vitin
2004. Kroacia do të anëtarësohet më 1 korrik. Por, të tjerët nuk janë afër
përmbushjes së kushteve të anëtarësimit, edhe pse Maqedonia, Mali i Zi dhe
Serbia zyrtarisht janë "kandidatë", ndërsa Kosova dhe Bosnja e Hercegovina janë
"kandidate potenciale", siç është edhe Shqipëria.
Por, NYT thekson, se siç e ka provuar mirë Turqia, disa shtete evropiane
thjesht nuk dëshirojnë një shtet me shumicë myslimane në klubin e tyre.
Disa gjithashtu denigrojnë Ballkanin si bastion i paqëndrueshmërisë fiskale dhe
si strehë për trafikantët e drogës dhe bandat kriminale.
Dhe tashmë janë përtërirë pretendimet e padëshmuara, që datojnë nga vitet e
'90-ta, se Ushtria Çlirimtare e Kosovës, duke përfshirë edhe disa liderë të
tanishëm të Kosovës, janë të përfshirë në trafikimin e organeve të qenieve
njerëzore, vë në pah gazeta.
Javën e kaluar në Prishtinë, një panel gjyqtarësh të Bashkimit Evropian dhe
Kosovës ka dënuar një urolog dhe katër persona të tjerë se janë përfshirë së
fundi në trafikimin e organeve.
"Prandaj, derisa qëllimi i një "Evrope të bashkuar dhe në paqe" vazhdon, serbët
dhe kosovarët janë bërë cinikë në lidhje me shanset e tyre të pranimit. Prandaj
edhe u organizuan protesta në rrugë që ngulfatën Beogradin dhe Prishtinën, pas
arritjes së marrëveshjes", theksohet në artikull.
Perëndimi ka nevojë për një qasje të re për Ballkanin, një aranzhim diku midis
ndarjes në shtet mono-etnik dhe një super-shteti të gjerë kontinental.
Kjo mënyrë e mesme ta quajmë "solidaritet interesi" - do të ruajë
sovranitetin kombëtar dhe kufijtë, duke mundësuar anëtarët e grupeve të tjera
etnike të bashkëpunojnë me homologët e tyre në rajon, në fushat si tregti,
transport, arsim, media dhe art.
NYT përmend planin e Ahtisaarit të vitit 207, ku siç thuhet u përfshinë të
drejta të avancuara për pakicat - duke përfshirë autonominë vendore në fushat
ekonomike, kulturore, mjedisore dhe të tjera. Serbia e ka refuzuar këtë plan,
por, parimet e tij ende paraqesin standard për zgjidhje të qëndrueshme.
Ndërtimi i lidhjeve të interesit të përbashkët përtej kufijve ka ndihmuar në
stabilizimin e Irlandës së Veriut që nga viti 1998. NYT shkruan se me model të
ngjashëm mund të përmirësohen marrëdhëniet midis sunitëve dhe myslimanëve
shiitë në Lindjen e Mesme, dhe të ofrohen hapësira për ëndrrat e kurdëve të "pa
shtet" në Turqi, Irak dhe Iran.
Kjo do të funksionojë vetëm nën qeveritë që promovojnë të drejtat e pakicave,
dhe në mesin e partive që kanë udhëheqës të gatshëm për paqe.
Një shumicë dërmuese e shqiptarëve mbështet demokracinë, të drejtat e njeriut
dhe tregun e lirë. Ata janë pro-perëndimorë dhe pro-NATO-s.
Por, është e kundërta me serbët, që kanë pasur një histori të jotolerancës
kundër jo-serbëve dhe ndaj myslimanëve si dhe të agresionit dhe dëbimit të
detyruar për të krijuar një atdhe serb në territoret ku ata kanë pretendime
historike veçanërisht në Kosovë, por edhe në Bosnjë.
Është e sigurt, se ky plan për një "fqinjësi shqiptare" paqësore- ose një "fqinjësi
serbe", - do të mund të manipulohet nga ekstremistët. Iu përket liderëve
përgjegjës lokalë dhe komunitetit ndërkombëtar që ta parandalojnë këtë.
Por, "Solidariteti i interesit" ofron shpresë reale të reduktimit të tensioneve
sektare, thekson NYT. (rel)