VARROSEMI NË AJËR, MË PARË SE TË VARROSEMI NË DHÉ Poezi të zgjedhura nga BETIM MUÇO (janar 1947 - 15 janar 2015)
E Premte, 01.16.2015, 10:32am (GMT+1)
ADAGIO CANTABILE
Sagitës
E ke pyetur veten Në ke pasur për shok të mirë Erën Në udhëtimin tënd të shkurtër Të jetës Në i ke shtyrë ditët Apo je shtyrë prej tyre Drejt horizontesh të mëdha Në e ke mbajtur ndonjëherë qiellin Në pëllëmbë Si një petale blu të ndritshme Dhe në të ka rrahur zemra Si një kambanë tempulli Ku vinë e falen besimtarët A e ke pyetur veten Për ç'jep e merr me njerëzit Dhe në ke i ke bërë strehë Në mendje Mënçurisë së lashtë Në ndriçojnë ende në ty Fenerët e ëndrrave Dhe në mund ta gjesh udhën Për në shtëpinë tënde Tek kthehesh e dehur Mes absurdit të madh të botës. Bija ime Shumica vijnë e ikin Si nëpër një libër Që as shkuar as kënduar s'e kanë Dhe varrosen në ajër Më parë se të varrosen Në dhe.
FUSHË - KOSOVË
Si në një pëllëmbë të madhe Kërkoj vijat e fatit Në Fushë-Kosovë Erërat shpleksen të lira Nga gjithë anët E Ballkanit Dhe troku i lashtë I kuajve të luftës Ende gjallon e ndihet Herëpashere Në sfond të ditëve të njerëzve Po t'ja thosha këtë Fshatarit që shet specat e bukur Të Kosovës Ndanë rrugës Do thoshte padyshim Që jam i çmendur.
GRYKA E RUGOVËS
Humbet një çast E prapë feks Në grykë të Rugovës Qielli Dhe hapësira valëvitet Si këngë e lashtë Majekrahi Ndërsa mendoj Sa ngjajnë njerëzit Me vendet që ata i lindën.
MALET E SHARRIT
Malet e Sharrit Si çakshirë Kosove Me dëborën e parë të vitit Mbi shpinë Edhe pse vendlindjen e kam larg Që këtej Zogjtë e vendlindjes Këtu cicërijnë.
NË BOLETIN
Kam bredhur botën Anekënd Muze pafund kam parë Madhështorë Po askërkund S'jam ndjerë kaq pa gojë Sa te kjo shtëpi e thjeshtë Në Boletin.
Dëbora kishte zbardhur kodrat Gjer në Trepçë Dhe strehët pikonin Mbi supet e burrit Që me mundim po rrekej Të hapte bravën e ndryshkur të derës.
Dikur ajo u hap Dhe Isë Boletini më tha: Bujrum Shtathedhur e pakëz mënjanuar Që nga fotografia bërë Prej kolonelit Tomson.
Shtëpia është e re E bërë vonë Mbi gurët e djegur të së vjetrës Këtu veç shkëmbi i murrmë I pagojë Flet e tregon për ata që kanë veshë.
E komplikuar jeta sot O bacë E vetëkomplikuar gjer në dhëmbje Dhe s'është e lehtë T'i japësh udhë trimërisë E mendjes Siç bëre ti në ditët e qëmotit.
NEWBORN
Erëra të reja fryjnë mbi Kosovë Në Sharr Një bari më dha adresën e e-mailit Dhe një prift serb në Deçan Ma rrëfeu shqip historinë e manastirit Në Renesansë të Prishtinës Kënduam "A kanë ujë ato burime" Dhe një film nga Zelanda e Re Fitoi Dokufestin e Prizrenit.
Erëra të reja fryjnë mbi Kosovë Flamuri i lashtë i kuq Mbetet në zemër Flamuri i ri i kaltër Hapet në qiell Dielli bën rrugëtimin e zakonshëm Lindje-perëndim Pa u ndikuar nga lajmet e ditës Dhe makinat e KFOR që venë e vijnë Rrugëve Tek ngrihet Shtetit më të ri të botës I merren këmbët Por nuk ka vend që s'bëhet Kur duan njerëzit ta bëjnë.
Erëra të reja fryjnë mbi Kosovë Dhe u japin udhë ditëve të reja.
PATAT E EGRA
Flururojnë patat e egra Në muzg Dhe të shkëpusin vëmendjen Nga punët e ditës Nga hallet e përditëshme njerëzore Nga tërmeti dhe cunami e madhe e Japonisë Kryengritjet e Afrikës Dhe Lindjes së Mesme Rrëzimi i diktatorëve Kërleshjet e politikës Problemet e komplikuara të botës Parë nën kaleidoskopin shumëngjyrësh të mediave Klithjen e artit për pak vëmendje Ngrohjen globale Dhe arsenalet e armëve Të vajisura që rrinë gati Të zëvendësojnë diplomacinë e fjalëve Urinë e pabarazinë e botës Që e mballosin kurdoherë me arna të bujshme Fluturojnë në muzg patat e egra Indiferente për ç'kanë nën vete Duke transportuar shenjën e madhe të fitores Që herë të frymëzon E herë të bën të ndihesh i kotë
PENGJET E PËRJETSHME
Për Robert Shvarc
Më mori malli Miku im Për qoshkun tënd në kafene, Cigaren e varur në buzë Dhe kapelen tënde Alla Bogart . Më mori malli Për zemërimet e tua të befta Si shirat e verës Vështrimin e mençur Dhe veset e tua prej njeriu. Më mori malli për bisedat tona kapriçoze Lodhur nga gjërat që s'ua thoshim dot emrin. Konturi yt i vogël Më fshihet pas morisë së librave Si kaproll i hazdisur Në pyllin e fjalëve të shqipes tënde. Nganjëherë kur hyj në kafe Më duket sikur do të shoh ty tek vendi i zakonshëm, Por ti je larg tashmë Në trafikun e madh të kozmosit U tregon udhën kometave Ashtu me pengjet e tua Të përjetëshme.
PRISHTINË
Të njoha vonë Prishtinë Në muzg të jetës sime Dhe pse në mendje të kam patur Që fëmijë Ja pra tek je E vjetër dhe e re Nënë burrash e grash Të fisme e krenare Atje ku historia Të dukshme i la vragat Si akullnajat e herëshme Shpateve të maleve Por prapë je e bukur E hareshme Si një ëndërr Që dhe pse mbetet ëndërr Nuk e humb magjinë E të qënit jotja Prishtinë Nuk dua gidë për ty Siç s'dua gidë Për udhët e mia të shpirtit. Në Mitrovicë
Në Mitrovicën e veriut Ca djem të ngazëllyer Puthën gishtërinjtë Dhe vunë pëllëmbët Mbi xhamin e makinës sime Me targa të Tiranës Thellë qënies Diçka m'u drodh Dhe gjaku im u bë flamur Përshtolli horizontet. --
Betim Muço lindi në Tiranë, në vitin 1947, është shkrimtar shqiptar.
Studioi për fizikë në Universitetin e Tiranës. Punoi fillimisht si mësues në Krujë. Nga 1974 deri në 2001 punoi si sizmolog ne Institutin e Sizmologjise të Akademisë së Shkencave në Tiranë, ku fitoi gradat Kandidat i Shkencave dhe Doktor i Shkencave e më pas titullin Profesor. Veç krijimtarisë letrare origjinale dhe publicistikës ka përkthyer në shqip një sërë autorësh si Grin, Bellou, Mishima, Munro, Xhojs e Nabokov.
Nga viti 2001 jetonte e punonte në SHBA.
Tituj të veprave
Rrugëve të atdheut (1967) Etyde(1972) Ekspres(1975) Tregime(1978) Kokrra gruri (1978) Ditë që vështrojnë larg(1982) Eshtë se ç'na është(1984) Ditëlindja e këngës (1983) Plumbi i germave (1986) Gjurma e vetëtimës(1986) Bota në sytë e Dolës(1986) Në udhën time (1988) Ëndrrat e fëmijëve (1989) Mall për njerëz (1989) Ekuinokset (1990) Tempujt e mosharrimit(1990) Hiroshima jashtë meje(1995) Penda e pulëbardhës(1996) Karusel(1997) Sirtarët(1999) Rrefenjat e Hamburgut(2007) Bumerang(2009)
BETIM MUÇO
|