VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - POETJA DHE OQEANIPoezi nga NOVRUZ SHEHU

Poetja shkoi tek Adami i shnderruar
ne perandorine e ujerave,
ne dallget e stermedha te krrusura
mbi faqet e shkruara te Zhyl Vernit,

Serenatat e Korces i bene shoqeri
poetes, ne krifat e balenave,
ne yjet qe imitojne yjet e oqeanit qiellor,
me brishtesine e vajzave qe enderrojne
prishjen e virgjerise
me princat e ererave.

Poetja fjeti aty me Adamin, perandorin e ujerave
dhe lindi tere vargjet e munguara
ne nete pa hene e dite pa diell
e vajza me dashuri te munguar,
e kriminele te penduar duke rrahur koken
me tere brigjet...

Poetja i dha henes floket saj
per ta verdheruar edhe me teper
ne bukurine miliona vjecare
ndersa rreshqet nudo bri Adamit
si gjithe nimfat qe kerkojne Dashurine
ne endrra

Une e pashe poeten tek pllenonte boten
ndersa miliona arkivole mbartnin supet e njerzeve
drejt dhimbjes dhe vajtojcave te dala
nga baladat e Homerit...

I fola, por nuk u pergjigj,
oqeani e kish mbeshtjelle te teren
si cben nje peme vigane me nje flutur,
e askush se dinte se atje tek Adami i stermadh i ujerave,
Poetja kish thirruar nimfat
dhe u fliste per dashurine e munguar

Poetja ish xhveshur e tera
dhe Adami mbylli syte me mjegullen e rene mbi tere oqeanin
me emrin e tij te ruajtur ne Kodin e Zotit te Universit,

Adami leshoi miliarda britma dhe ua ngarkoi dallgeve
te niseshin ne cdo ane te rruzullit
e te luanin violinen e Paganinit me harqet
e rrezeve qe leshonte Dielli i xhelozuar

Poetja u be nimfe, u be kenge, u be Adam e oqean
dhe mandej doli duke fshire syte nga nje enderr
krejt habitshme sa gjetja e tragjedive te Eskilit
nen nje krevat bashkeshortesh
ku seicili enderronte krevat tjeter ne qiej...

Poetja ndjeu se oqeani u lodh, u derrmua ne heshterine e tij,
pra Adami nuk duhej te shkonte drejt vetvrasjes
e te mbyllej kapaku
i botes se madhe te Njeriut

Poetja shtrydhi gjirin
dhe e ushqeu me qumeshtin e yjeve
sic ben Zanat me Mujin ne legjendat tona...