Mimozat
Nga MARTIN CAMAJ
Simjet për të parën herë
mimozat në dorën e nji vashe i pashë
qetsisht tue marrun frymë si në degë.
Mimozat erdhën tue pru me vehte
ngjyrën e ditve të blera,
afshin e zemrave që rriten nga nji fije
për ditë, përshpëritjet e egra e të lehta
të atyne që shkelën në prakun e jetës
me kambe të dyshimta, me frigë.
Me duer tona të vrashta,
të zanuna me sende tjera,
s'kemi si me u përkitë
dhe aroma juej humb në erën e luleve
të mbytuna në parzmet e grave vjeshtore.
Lule mimozash, bartse kujtimesh,
mes stinve e të pa stinë
na s'kthejmë kurr ma te ju.
Simjet për të parën herë
mimozat në dorën e nji vashe i pashë
qetsisht tue marrun frymë si në degë.
Mimoza
Nga VEHBI SKËNDERI
Dëgjo këtu, mos shoqka ime e brishtë,
Si çel kaq marrëzisht nëpër acar?
Shkund me pëllëmbë mjegullën e trishtë
E mbush plot sythe pemët në janar.
Dhe ndrit Tirana prej luleve të tua,
Teksa u fryn gishtërinjve nga thëllimi.
Unë edhe të qortoj, edhe të dua,
Kur shoh se nuk i tutesh asnjë dimri.
Kur qesh tërë gëzim me lot në faqe
E borën shkund nga supet duke rendur,
S'çan krye se të quajnë budallaqe
Dhe se të thonë të çmendurit: E çmendur!
Bistakët u tregon ngricës e brymës,
Si lule kungulli nuk të than mërzia,
E vetme, gjithë jetën, kundër rrymës,
Të bën dhe më të hijshme marrëzia!
E nuk të ndalin erërat e ngricat;
Ti nga inati çel mes borës kajzë.
T'i mbush cingrima flokët me karfica
Dhe nuk e di: je pemë apo vajzë?
Mimozat çelin
Nga ELIZABETH BISHOP
Pluhur nga katet e Qiellit
që të bëjnë të tështish e pastaj kundërmojnë mjaltë.
Si e hodhën engjëjt vallë këtu poshtë
Këtë krijesë të dashur, të verdhë, të lehtë si ajri?
Gjethet e gjelbra gri paluar bukur pas
si veshë këlyshe maceje. Ar i praruar kodrine.
Jo, edhe më i bukur se ai, ky pigment
i mrekullueshëm, i butë, i kulluar.