Napoli, Itali
KUR UNË isha adolshent këtu, fëmijët e kishin zakon t'I qëllonin qentë në kokë me gurë. Ishte një mënyrë e të fituarit besim me një armë, duke shfryrë dufin mbi një krijesë tjetër të gjallë. Tani duket se krijesat njerëzore janë përdorur si tabela qitjeje.
Këtë muaj shpërtheu një trazirë e emigrantëve afrikanë në Rozarno, në Italinë jugore, pas së paku një emigrantu ishte qëlluar me pushkë. Trazirat u portretizuan gjerësisht si përpleshje midis emigrantëve dhe italianëve, por ato ishin në të vërtetë një revoltë kundër 'Ndrangetës, mafias së fuqishme kalabreze. Kushdo që kërkon ta mohojë apo ta minimizojë këtë motiv nuk i njeh këto vende ku çdo gjë puna, rrogat, strehimi është e kontrolluar nga organizatat kriminale.
Episodi në Rozarno ishte kryengritja e dytë kundër krimit të organizuar në Itali në pak vitet e fundit. E para u zhvilluar në vitin 2008 në Kastel Volturno, një qytezë afër Napolit, kur vrasës të paguar nga banda lokale, Kamorra, vranë gjashtë afrikanë. Masakra synonte frikësimin, por në vend të kësaj e nxiti zemërimin e emigrantëve.
Në Kastel Volturno, emigrantët punojnë në ndërtim. Në Rozarno, ata vjelin portokalla. Por në të dyja rastet mafia I kontrollin të dyja këto aktivitete ekonomike. Dhe të vetmi që guxojnë të ngrenë krye kundër tyre janë afrikanët.
Një emigrant që zbarkon në Francë apo Britani e di se duhet t'i bindet ligjit, por gjithashtu e di se do të ketë të drejta reale dhe të prekshme. Kështu nuk është në Itali, ku burokracia dhe korrupsioni bëjnë të duket se vetëm garancitë janë të ndaluara dhe mafia sundon, nën të cilën të drejtat janë joekzistente. Mafiat i lënë emigrantët afrikanë të jetojnë dhe punojnë në territoret e tyre, sepse ato nxjerrin përfitim prej tyre. Mafiat i shfrytëzojnë ata, por gjithashtu iu japin atyre hapësirë banimi në zonat e braktisura jashtë qytezës, dhe nuk ua lënë policët të merren me verifikimin e tyre apo riatdhesimin.
Emigrantët pajtohen përkohësisht të pranojnë rroga të volga, punën prej skllavi dhe kushtet e mjera të jetesës. Ata kanë dhënë çfarë kanë pasur, kanë rrezikuar kokën, vetëm për të arritur në Itali. Por ata erdhën që të bëjnë një jetë më të mirë dhe nuk mund t'ia lejojnë askujt t'ua heqë atë mundësinë e asaj jete.
Ka italianë vendës që po ashtu nuk e pranojnë sundimin e mafias, por ata i kanë mjetet dhe lirinë për të jetuiar në vende si Rozarno, duke u bërë vetëm emigrantë. Afrikanët nuk mundin. Ata duhet të qëndrojnë përballë klaneve. Ata e dinë se iu duhet të veprojnë kolektivisht, sepse ajo është e vetmja mënyrë për ta mbrijtur veten. Përndryshe ata përfundojnë të vrarë, çka ndodh nganjëherë madje edhe me punëtorët emigrantë evropianë.
Është gabim t'i shohësh kryengritësit e Rozarnos si kriminelë. Trazirat e Rozarnos nuk janë për të sulmuar ligjin, nuk janë për të fituar në dëm të ligjit.
Ka kriminelë afrikanë sigurisht, mafiozë afrikanë, të cilët bëjnë biznes me mafiat italiane. Një sasi në rritje e kokainës që arrin nga Afrika e Jugut, vjen nëpërmjet Afrikës Perëndimore. Organizatat kriminaöe afrikane janë duke përqëndruar pushtet të pamasë, por punëtorët e varfër afrikanë në Itali nuk janë njerëzit e tyre.
Shteti italina duhet të dënojë dhunën e trazirave, por nëse i trajton emigrantët si kriminelë, kjo do t'i çojë ata drejt mafias. Pas trazirave të Rozarnos, qeveria zhvendosi më shumë se një mijë emigrantë në qendrat e vuajtjes së dënimit, gjoja për sigurinë e tyre, dhe e shkatërroi kampin mbeturinor ku shumë prej tyre jetonin. Kjo është mënyrë reagimi që do t'i trimërojë ata emigrantë t'i shikojnë organizatat kriminale si mbrojtje të nevojshme.
Tani për tani, shumica reziston; ata erdhën në Itali për të mirën e vet, jo për të mirën e rrjeteve të bandave. Por nëse afrikanët në Rozarno kishin qenë të organizuar në nivel kriminal, ata do të kishin pasur një mënyrë për të negociuar me mafian kalabreze. Ata do t'ia dilnin të siguronin kushte pune dhe jetese më të mira. Nuk do t'iu duhej të bënin trazirë.
Italia është një vend që ka harruar sesi emigrantët e saj qenë trajtuar në Shtetet e Bashkuara, sesi diskriminimi të cilin ata e vuajtën ishte saktësisht çfarë e lejoi mafian të hidhte rrënjë tek ata. Ishte tejet e vështirë për shumë emigrantë italianë, të cilët nuk ndiheshin të mbrojtur apo të përfaqësuar nga dikush tjetër, të shmangnin kthetrat e bandave. Mjafton të përmendim Joe Petrosinon, oficerin italian të policisë të Qytetit të Nju Jorkut që u vra në vitin 1909 për kundërvënien ndaj mafias, për ta ditur se çfarë çmimi paguan italianët e ndershëm.
Emigrantët erdhën në Itali për t'I bërë punët që nuk i bëjnë italianët, por ata gjithashtu filluan t'i mbrojnë të drejtat ndaj të të cilave vetë italianët druajnë, janë indiferentë apo të lodhur që t'i mbrojnë. Atyre emigrantëve italianë unë iu them: mos shkoni mos na lini ne vetëm me mafian./Skënder Buçpapaj
Roberto Saviano është autor I "Gomoorah: Një udhëtim personal në perandorinë e dhunshme ndërkombëtare të sitemit të organizuar të krimit të Napolit". Eseja u përkthyer nga Virginia Jewiss prej italishtes.
--
January 25, 2010
Op-Ed Contributor
Italy's African Heroes
By ROBERTO SAVIANO
Naples, Italy
WHEN I was a teenager here, kids used to shoot dogs in the head. It was a way of gaining confidence with a gun, of venting your rage on another living creature. Now it seems human beings are used for target practice.
This month, rioting by African immigrants broke out in Rosarno, in southern Italy, after at least one immigrant was shot with an air rifle. The riots were widely portrayed as clashes between immigrants and native Italians, but they were really a revolt against the 'Ndrangheta, the powerful Calabrian mafia. Anyone who seeks to negate or to minimize this motive is not familiar with these places where everything "” jobs, wages, housing "” is controlled by criminal organizations.
The episode in Rosarno was the second such uprising against organized crime in Italy in the last few years. The first took place in 2008 in Castel Volturno, a town near Naples, where hit men from the local mob, the Camorra, killed six Africans. The massacre was intended to intimidate, but it set off the immigrants' anger instead.
In Castel Volturno, the immigrants work in construction. In Rosarno, they pick oranges. But in both places the mafias control all economic activity. And the only ones who've had the courage to rebel against them are the Africans.
An immigrant who lands in France or Britain knows he'll have to abide by the law, but he also knows he'll have real and tangible rights. That's not how it is in Italy, where bureaucracy and corruption make it seem as if the only guarantees are prohibitions and mafia rule, under which rights are nonexistent. The mafias let the African immigrants live and work in their territories because they make a profit off them. The mafias exploit them, but also grant them living space in abandoned areas outside of town, and they keep the police from running too many checks or repatriating them.
The immigrants are temporarily willing to accept peanut wages, slave hours and poor living conditions. They've already handed over all they owned, risked all they had, just to get to Italy. But they came to make a better life for themselves "” and they're not about to let anyone take the possibility of that life away.
There are native Italians who reject mafia rule as well, but they have the means and the freedom to leave places like Rosarno, becoming migrants themselves. The Africans can't. They have to stand up to the clans. They know they have to act collectively, for it's their only way of protecting themselves. Otherwise they end up getting killed, which happens sometimes even to the European immigrant workers.
It's a mistake to view the Rosarno rioters as criminals. The Rosarno riots were not about attacking the law, but about gaining access to the law.
There are African criminals of course, African mafiosi, who do business with the Italian mafias. An increasing amount of the cocaine that arrives here from South America comes via West Africa. African criminal organizations are amassing enormous power, but the poor African workers in Italy are not their men.
The Italian state should condemn the violence of the riots, but if it treats the immigrants as criminals, it will drive them to the mafias. After the Rosarno riots, the government moved more than a thousand immigrants to detention centers, allegedly for their own safety, and destroyed the rudimentary camp where many of them had lived. This is the kind of reaction that will encourage those immigrants to see the African criminal organizations as necessary protection.
For now, the majority resist; they came to Italy to better themselves, not to be mobsters. But if the Africans in Rosarno had been organized at a criminal level, they would have had a way to negotiate with the Calabrian Mafia. They would have been able to obtain better working and living conditions. They wouldn't have had to riot.
Italy is a country that's forgotten how its emigrants were treated in the United States, how the discrimination they suffered was precisely what allowed the Mafia to take root there. It was extremely difficult for many Italian immigrants, who did not feel protected or represented by anyone else, to avoid the clutches of the mob. It's enough to remember Joe Petrosino, the Italian-born New York City police officer who was murdered in 1909 for taking on the Mafia, to recognize the price honest Italians paid.
Immigrants come to Italy to do jobs Italians don't want to do, but they have also begun defending the rights that Italians are too afraid, indifferent or jaded to defend. To those African immigrants I say: don't go "” don't leave us alone with the mafias.
Roberto Saviano is the author of "Gomorrah: A Personal Journey Into the Violent International Empire of Naples' Organized Crime System." This essay was translated by Virginia Jewiss from the Italian.
(http://www.nytimes.com)
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
