Në studio, J.Lila e M.Gecaj (Tiranë, 9 prill 2013)
1.
Para se ta "zberthej" ose te flas më shkoqur rreth titullit të këtij shkimi, në
dukje jo aq modest, po u flas shkurt për një "incident" të vogël, që lindi
ndërmjet meje dhe Radio-Kontaktit. Ja, pra, se si ndodhi...
Pak ditë më parë, për disa miq, kolegë e të njohur, bëra të ditur se adresa ime
e-mail, në "Yahoo", nuk më funksionon tash disa kohë. Prandaj, kërkoja
mirëkuptimin e tyre që të më falin, nëse nuk isha përgjigjur në ndonjë mesazh
të tyre. Sakaq, në adresën time të re, "Hotmail", më erdhi një mësazh
dashamirës, nga drejtoresha e Radio-Kontaktit, zj.Jolanda Lila. Ndër të tjera,
ajo më shkruante se, një muaj më parë, më kishte dërguar ftesë për të folur në
atë radio dhe se ishte habitur, që nuk kishte marrë përgjigje nga unë?!
Ndoshta, arsyeja e kësaj kërkese për bisedën me mua, kishte qenë, se në muajin
mars kam patur përvjetorin e lindjes.
Pasi u sqaruam dh u mirëkuptuam me njëri-tjetrin, zj. Landa më ftoi përsëri për
të bërë një bisedë me mua, kryesisht rreth librave, që kam shkruar e publikuar.
Sigurisht, ky nuk është rasti i vetëm, që zhvillohen biseda të tilla, me
krijues të gjinive të ndryshme dhe me studiues, të cilët publikojnë libra me
emrin e tyre.
Kështu, në vendin dhe orën e caktuar u ndodha në mjediset e Radio-Kontaktit.
Pasi shkembyem dhuratat e rastit, unë i dhashë asaj dy libra e një stilolapës
dhe Landa më dha, me siglën e tyre, një ditar-kalendar të bukur të vitit 2013 e
një stilolaps, hymë në studio. Sigurisht, të dy kishim bërë përgatitje
paraprake. Ajo ishte njohur, shkurtimisht, me jetën dhe botimet e mia dhe unë
kisha shkruar disa pika, ku do të përqendrohesha gjatë bisedës sonë.
2.
Pasi më paraqiti mua, të ftuar në mikrofonin e asaj radioje dhe unë e
falënderova për ftesën, drejtuesja e emisionit i njohu dëgjuesi me pak fakte
nga jeta ime. Ndërsa pastaj, në përgjigje të pyetjes së saj, fola se si më
lindi dëshira e pasioni për t'u lidhur përgjithnjë me shtypin e shkruar. Kjo
kishte ndodhur qëkur isha nxënës i shkollës së mesme, në moshën 14-15 vjeç dhe
ka vijuar pandërprerje, deri në ditët e sotme, pra për një periudhë afër
60-vjeçare.
Sigurisht, aty tregova se, pas studimeve të larta, si në Tiranë dhe në
Universitetin e ish-Leningradit (Petërburg), punën e nisa në shtyp. Së pari,
punova tri vjet në gazetën e kohës "Pionieri" dhe pastaj më dërguan 7 vjet në
vendlindje, në Malësinë e Gjakovës (Tropojë), ku punova me rininë dhe kulturën.
Pasi u riktheva në shtyp, 7 vjet isha redaktor në gazetën e përditëshme
"Bashkimi" dhe, në vazhdimësi, punova afër 22 vjet radhazi në gazetën
"Mësuesi", botim i Ministrisë së Arsimit e Shkencës. Në atë periudhë, shkrova e
mbrojta disertacionin e mora gradën "Doktor i shkencave pedagogjike" dhe, më
pas, titullin "Profesior i asociuar".
Ngjarjet e njohura të kohës, bënë që ta vizitoja Kosovën, pas luftës dhe
fitores mbi serbët. Kështu, bazuar dhe në përvojën e gjatë në shtyp, shkrova e
publikova librin tim të parë, "Si e pashë unë Kosovën"(Tiranë, 2000). Ndërsa më
tej, mbështetur në kërkimet e studimet e mia, shkrova e publikova librin "Nëpër
udhët e shkollës shqipe"(Tiranë, 2001 e ribotuar më 2006). Siç e përmenda gjatë
këtij emisioni, në nderim të jetës dhe veprës së 25 pedagogëve të mi, kryesisht
në Fakultetin Histori-Filologji të Universitetit të Tiranës, shkrova e botova
librin tjetër, "Filologë që nuk harrohen" (Tiranë, 2002). Më tej, u ndala
shkutimisht në librat tjerë, si: "Pishtarë të Normales së Shkupit" (Kumanovë,
2002), "Bedri Dedja, në kujtesën tonë"(Tiranë, 2000) dhe "Mësuesi veteran Salih
Myftar Kolgeci" (Tiranë,2006). Për udhëtimet mbresëlënëse, gjatë vizitave në
trevat shqiptare të Ballkanit, pra në Shkup, Preshëevë, Prishtinë e Ulqin,
botova librin "Rrahin zemrat arbërore"(Tiranë, 2011). Ndërsa libri me shënime e
mbresa nga Suedia, i cili ka vetëm disa ditë, që ka dalë në qarkullim, mban
titullin domethënës, "Me zemër në vendlindje".
Meqenëse kanë përmbajtje disi të veçantë, pa përmendur librat me bashkautorësi,
i lashë për në fund dy libra të tjerë. I pari është libri jetëshkrimor, "Ëndrrat
"˜e grisura' të jetës sime"(Tiranë, 2010) dhe "Dorela"(Tiranë, 2012), libër
publicistik-letrar, kushtuar mbesës sime, po me këtë emër dhe venë në qarkullim
nga SHB "Filara"-Tiranë. Nuk dua të ndalem posaçërisht rreth librit, ku e kam
përshkruar jetën time, pasi nënkuptohet përmbajtja e tij. Ndërsa, ashtu siç
ishte më tepër e ineresuar drejtuesja e këtij emisioni, zj.Landa, aty fola me
kënaqësi të veçantë për përmbajtjen e librit të dytë dhe për mesazhet, që ai
transmeton. Pra, aty kam nënvizuar mendimin se prindërit, por dhe gjyshërit, e
kanë për detyrë të vazhdueshme, që t'i shoqërojnë e t'i udhëheqin me dëshirë,
në veprimtari të ndryshme, si fëmijët, por dhe mbesat e nipat e tyre.
Afërsisht, këtë mendim e kanë përforcuar, me shkrimet e tyre, në shtyp e në
Internet edhe kolegët, që kanë shkruar deri tani, për librin "Dorela". Ata i
falënderoj nga zemra dhe janë këta: Viron Kona (Tiranë), Fran Gjoka (Lezhë),
Enkelejkda Kondi (Francë), Belantina Venari (Elbasan), Sejdo Harka (Tiranë),
Xheladin Mjeku (Prishtinë), Ibrahim Hajdarmataj (Tropojë) e prof. Kolë Tahiri
(Bruksel). Për këtë libër është folur në emisione të disa televizioneve e
radiove, si në Radio-Tirana, TVSH e Neser TV, por dhe është shkruar në shtyp e
në qendra të ndryshme Interneti. Veçanërisht, e falënderoj redaksinë e gazetës
"Republika", që ka botuar shkrime për këtë libër timin, por dhe për të tjerë.
Po kështu, e falënderoj drejtoreshën e shkollës 9-vjeçare "7 Marsi" të Tiranës,
znj.Dava Marku, e cila mundësoi një përurim të bukur të këtij libri.
3.
Në minutat e fundit të këtij emisioni, iu përgjigja pyetjes së zakonshme, se
cilët janë librat, që kam përgatitur dhe mendoj të botoj, në vazhdimësi.
Përgjigja ishte se, megjithëse dëshira ime "përballet" me pamundësitë
financiare, kam të gatshëm për botim një jetëshkrim për "Mësuesin e Popullit"
Sali Gjukë Dukagjini dhe librat: "Mësues veteran, nga Gjakova e rrethinat e
saj", "Figura të atdhetarëve të shquar", "Nëna dhe edukatore" e "Çështje
social-pedagogjike" etj. Një si vazhdim i librit jetëshkrimor, do të jetë ai me
titullin "Gjurmë nëpër udhë". Ai përmban ditaret e udhëtimeve të mia jashtë
Shqipërisë, disa intevista të mijat dhe shkrime të të tjerëve për mua.
Për sa shkrova më sipër dhe që biseduam në studion e Radio-Kontaktit, ndokush
mund të bënte pyetjen e natyrshme: "A doni më për Belulin? (ha,ha). Megjithatë,
shpresoj se lexuesit do të më mirëkuptojnë. Po kësshtu, gjej rastin që përsëri
t'i falenderoj nga zemra punonjësit e kësaj radioje, për bisedën e planifikuar
dhe të zhvilluar sot, me mua!
Tiranë, 9 prill 2013
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
