NUK MUNDA TË VIJA... Nga NIKOLL NDOK ULNDREAJ
E Djelë, 08.10.2014, 02:49pm (GMT+1)
Të pa njeri Që po flije mbi trung të tharë, rrzuar kur kanë fryrë ernat... Ne shoqërinë e një ketri bishttuflakët...
Një buzëqeshje trëndafilore përgjysmë e çelur Në gjysmë heshtje ndrinte qiellnajës Si gjysmëhëna.
Isha larg... nuk munda të vija.. e lajmin për zogjtë s'mund ta qova... Më prit serish.. e mos mundesha me ardhë Derën ta hap era ose nëna..
Dhe, dije zjarri im i shpirtit, yllësia e zemrës, floriri i art i jetës Se ëndrra, dëshira, shpresa, ardhmëria Sërish në djepin e qerpikëve tu më përkund....
NIKOLL NDOK ULNDREAJ
|