Mes shumllojshmёrisё sё trёndafilave, karafilave, zambakёve e lule margaritave tё vendosuara bukur dhe me shie nё raftet e dyqanit nuk mund ta bёsh portretizimin e saj. Dikush e quan " Lule mes lulesh". Njё tjetёr " Mbretёresha e luleve." dhe kёshtu me radhё si njё varg me manushaqe zgjaten metaforat dhe epitetet duke shpejtuar kush tё zёrё vend e para pёr tё portretizuar bukurinё e rrallё.
Nё tё paktat minuta qё dyqani mbetet bosh, ajo si njё flutur kalon lule mё lule duke i ledhatuar me gishtat e saj tё pambuktё. U buzёqesh sikur pёrpara tё zgjatin bukurinё qёnie njerёzore, tё cilat pёrkujdesia i rrit dhe u shton armёn dhe bukurinё. Fluturon nga kёmaqsia kur bёhet furnizimi dhe vitrinat janё plot me tё gjitha llojet e luleve. Kraharori i zgjerohet, zemra shpejton rrahjet dhe gjaku lёviz vrullshёm pёrzier me aromёn e luleve.
Pёrhumbet mes bukurisё sё tyre duke kёrkuar mё tё mirёn, atё qё akoma nuk ka trokitur nё vitrinat e zemrёs sё saj.
E gёzojnё datёlindjet, pёrvjetorёt e fejesave, martesave dhe derdh gjithё talentin e saj nё zbukurimin e buqetave, megjithёse sё brendёshmi ndjen njё boshllёk nga largimi i luleve dhe boshatisja e vitrinave.
Vёmёndjen ia tёrhoqi njё bens luksoz qё ndalet para vitrinёs. Dejtuesi i mjetit njё djalё i ri rreth tё tridhjetave u afrua qetё para derёs sё dyqanit tё saj pёr tё hyrё brenda, por u befasua.
Nuk kuptohej e goditi vala e bukurisё sё luleve apo e bukurisё sё shirses qё e mirёpriti me njё buzёqeshie tё trёndafiltё nё shpёrthim.
- Bukuroshe, - iu drejtua ai duke mos gjetё fjalё mё tё pёrshtatёshme pёr lulen mes luleshm qё i doli pёrpara, - zbukuroni makina nusesh?!
- Jo vetёm nusesh por edhe dhёndurrёsh, - ia ktheu vajza e luleve duke e shikuar nё sy kёtё tё panjohur qё i ngjante me njё trёndafil tё madh tё pa parё deri atё ditё.
- Mё falni se u keqkuptuam, - u mundua tё justifikohej i panjohuri, mё shumё pёr tё hapur krahёt e bisedёs nё kёtё ambient tepёr joshёs.
- AsgjÑ‘, - ia ktheu bukuroshia çiltÑ‘r. - Ne nÑ‘ qytretin e vogÑ‘l bregdetar zbukurojmÑ‘ vetÑ‘m njÑ‘ makinÑ‘, me tÑ‘ cilÑ‘n dhÑ‘ndrri shkon dhe merr nusen. Nuk di si e keni ju?!
- Edhe ne nga ky qytet i vogёl bregdetar, kёshtu e emi, - ia ktheu i panjohuri simpatik pёr t'i dhёnё tё kuptonte se edhe ai ishte nga i njёjti qytet.
- Nuk ju njoh, megjithatё jam nё dispozicionin tuaj.
- Sigurisht pёr zbukurimin e makinёs, - e ngacmoi i panjohuri duke pёrfituar nga shprehja me shumё kuptime.
- Kuptohet pёr zbukurimin e makinёs, pёr tё tjerat ju presin krahёhapur.
- Prap u keqkuptuam. UnÑ‘ jam vetÑ‘m nÑ‘ shrbim tÑ‘ çiftit. PÑ‘r mua ajo ditÑ‘ e madhe akoma Ñ‘shtÑ‘ nÑ‘ rrugÑ‘.
- Tё uroj tё shtoj gazin, - ia ktheu Rovena duke i hedhur njё shikim depёrtues nё fytyrё, pёr tё parё reagimin e fjalёve tё saj.
- Tani qё u kthyem pёrfundimisht nё vendlindje, ёshtё hap i detyruar tё hidhet pёr tё vazhduar rregullisht dhe i sigurt rrugёn.
- Kur doni ta zbukuroni maknёn? - e ndёrroi kahjen e bisedёs Rovena.
- Mundёsisht tё shtunёn mbasdite. Tё dielёn do tё nisemi pёr nё qytetin e gutr.
- Nё qoftё se nuk keni parkim, mund tё vini pak herёt tё dielёn dhe makina nё orёn tetё do tё jetё gati.
- Sa herёt? - e pyeti i panjohuri qё u josh nga fjalёt dhe mendimi i saj.
- Mos u tremb, - e ngacmoi ajo. - Jo shumё herёt. Nё orёn gjashtё e gjysёm besoj se jeni zgjuar.
- Sigurisht. Do tÑ‘ jÑ‘m tepÑ‘r i pÑ‘rpiktÑ‘ nÑ‘ orar. Ethet e dasmÑ‘s edhe kur janÑ‘ tÑ‘ fisit, tÑ‘ çorjentojnÑ‘ dhe tÑ‘ marrin gjumin. Nuk e di sa tÑ‘ rÑ‘nda do tÑ‘ jenÑ‘ kur tÑ‘ vijnÑ‘ nÑ‘ kokÑ‘n tÑ‘nde?!
- Jo edhe aq se u rёndojnё tё tjerёve, si ty tani, - e ngacmoi ajo.
- Ta dija se do tё gjeja lule kaq tё bukura nё kёtё magazinё do tё kisha ardhё mё shpejtё.
- Asnjёherё nuk ёshtё von, - ia ktheu Rovena me njё shprehje qё kёrkonte pista tё thella mendimi pёr tu kuptuar.
Asaj si çdo vajze nÑ‘ moshÑ‘ i pÑ‘lqeu biseda me tÑ‘ panjohurin simpatik qÑ‘ akoma nuk ia dinte emrin.
Ai e kuptoi se vazhdimi i mё tejshёm i bisedёs do tё humbiste vlerat e njohjes si njё lule kur tejkalon ditёt e pritjes nё vitrinё dhe i tha:
- Mirёupafshim tё dielёn nё mёngjes. Po pata ndonjё kёrkesё tjetёr pёr zbukurimin e ambientit do tё tё shqetёsoj pёrsёri.
- Me plot dёshirё do t'ju shёrbej, - ia ktheu Rovena duke i zgjatur dorёn.
- Artan Gjoka, - uprezantua djaloshi duke i ёmbёlsuar dorёn.
- Rovena Mёhilli, - iu pёrgjigj ajo e detyruar nё kёtё prezantim tё pazakontё.
Largimi i tij i la nё dyqan njё lule tё padukshme, aroma e tё cilёs shpёrndahej kudo. Nuhatja e hollё e Rovёnёs sё turbulluar e ndjente dehshёm.. Rrallё nё dyqan hynin mosha tё tilla, ku dhe lulet e kanё tё vёshtirё tё qёndrojnё nё duart e tyre pёr tё mos u venitur bukuria. Me njё siguri qё ia thoshte zemra ajo e priste shpejt ardhjen e tij dhe nuk u gabua.
- Mirdita Rovena, - e pёrshёnderi ai ditёn tjetёr.
- Mirёseardhe, - ia ktheu ajo duke i shoqёruar fjalёt me njё buzёqeshie tё lulёzuar.
- E çuditÑ‘shme, - e vazhdoi Artani bisedÑ‘n me njÑ‘ ngjyrÑ‘ tÑ‘ trÑ‘ndafiltÑ‘ nÑ‘ fytyrÑ‘. - Si asnjÑ‘herÑ‘ tjetÑ‘r kÑ‘tÑ‘ natÑ‘ kam parÑ‘ Ñ‘ndÑ‘rra tÑ‘ bukura me lule dhe njÑ‘ vajzÑ‘ qÑ‘ u shÑ‘rbente dhe i ledhatonte vazhdimisht. Mundohesha diçka tÑ‘ merrja por ishte e pamundur. Vajza i mbronte me fanatizÑ‘m.
- I shkreti ti. Ke fletur zbuluar, - e thumboi ajo dukshёm.
- NÑ‘ kÑ‘tÑ‘ vap vÑ‘rtet flÑ‘ zbuluar por pÑ‘r çudi unÑ‘ isha mbuluar shumÑ‘.
- Me çfarÑ‘?! - u nxitua ta pyeste Rovena.
- Me lule dhe petale lulesh, - iu pёrgjigj shpejt Artani duke e shikuar nё thellёsi tё kaltёrsisё sё syve, atje ku dallgёt ishin mё tё mёdha.
- Pёrse nuk thua qё je shpuar me gjemba trёndafilash tёrё natёn. Ju pasqyrohet edhe nё fytyrё. Je bёrё shumё i purpurt.
- Gjembat e trёndafilave nuk i ndjeva fare, vetёm britmat e luleshitses.
- Pёrse bёrtiste ajo?
- Se i mbaruan lulet e dyqanit dhe mbeti lule e vetme nё raftet e boshatisur.
- Shumё keq. Me se do ta zbukurojmё edhe makinёn e dhёndёrrit?
- Me kёto qё kanё mbetur, - iu pёrgjigj Artani pa u menduar.
- Kёto janё tё shitura. Harruat qё i keni marrё tё gjitha, vetёm lekёt nuk i keni paguar akoma.
- Njё me zero, - e pranoi ai humbjen. - Lekёt i do menjёherё apo me pritje pjesё - pjesё.
- Varet sa do tё jetё pjesa.
- Mua mё intereson qё tё jetё sa mё e vogёl, qё tё mё jepet mundёsia tё hyj sa mё shpejt pёr tё parё lulet.
- Vetёm lulet? - e pyet ajo dhe u mundua tё dallonte ndryshimin e mimikёs dhe vibracionin e zёrit tё tij.
- Vetёm pёr lulet, - ia ktheu Artani, duke i kthyer shikimin e buzёqeshur. - Nё kёtё dyqan ka vetёm lule. Njera mё e bukur se tjetra.
- Barazove bukur. Penalltin e shkaktova vet, - ia ktheu ajo e kёnaqur nga komplimenti.
- Megjithёatё na duhet dhe zbukurimi i kishёs pёr ditёn e diel mbasdite. Sigurisht nё qoftё se e merrni pёrsipёr.
- Çdo gjÑ‘ do tÑ‘ jetÑ‘ gati, vetÑ‘m dua tÑ‘ mÑ‘ ndihmoni me njÑ‘ makinÑ‘.
- Si e doni, tё mbyllur apo kabriole?
- Tё mbyllur, se kabriole ikёn aroma e luleve.
- Ke tё drejtё.
* * *
ÐmbÑ‘lsia e takimeve dhe bisedave filloi tÑ‘ gjallÑ‘ronte mÑ‘ tepÑ‘r dyqanin dhe tÑ‘ shtonte aromÑ‘n dehëse tÑ‘ luleve. Ajo e tretur shpirtÑ‘risht nÑ‘ orÑ‘t e pritjes, jo vetÑ‘m shtoi ledhatimet mbi lulet por ndonjÑ‘ trÑ‘ndafil tÑ‘ bukur edhe e puthte nganjÑ‘herÑ‘. BuzÑ‘t e pÑ‘rvÑ‘luara nÑ‘ krahÑ‘t e Ñ‘ndÑ‘rrÑ‘s fluturonin drejt lÑ‘ndinave tÑ‘ dehjes.
Ajo qё ёndёrronte dhe priste nё vitet e moshёs kishte hedhur shtat papritur nё njё zbukurim dasme. Ishte tepё e kёnaqur se lumturia i erdhi nёpёrmjet luleve.
Hidhte sytÑ‘ nÑ‘ çdo buqetÑ‘ dhe kudo nÑ‘ bukurinÑ‘ e tyre shikonte pjesÑ‘ nga portreti i tij.
" PÑ‘rse tÑ‘ ndodhÑ‘?! - fliste me vete nÑ‘ Ñ‘ndÑ‘rrim. - Mos vallÑ‘ dÑ‘shiron t'i pushtojÑ‘ tÑ‘ gjitha lulet ashtu siç bÑ‘j unÑ‘?! Ka tÑ‘ drejtÑ‘. Lumturia Ñ‘shtÑ‘ si lulet qÑ‘ kudo mbjellin kÑ‘naqsime, ngjyrat dhe aromÑ‘n dehse."
* * *
- Pёrse lulja e luleve sot ёshtё e brengosur kur shitja kёto ditё ka qёnё tepёr e madhe dhe diqani ka mbetur fare bosh? - i foli Artani me ёmbёlsi i befasuar pak nga zymtёsia qё kishte perdёzuar bukurinё e saj.
- Po, ёshtё e vёrtetё qё kam bёrё xhiro tё madhe dhe kjo boshatisje e dyqanit po mё mundon.
- Nesёr do t'i mbushёsh pёrsёri raftet dhe do tё jesh pёrsёri e lumtur.
- Jo Artan! Vёrtet kam shitur shumё lule kёto ditё, por ato kanё shkuar nё varreza. Ka patur disa tё vdekur kёto ditё prandaj jam e brengosur.
- Mё fal, - i tha Artani qё nuk ishte nё gjёndje, tё gjente fjalё tё tjera pёr ta lehtёsuar atё shpirt tё butё tё tretur nё petalet, aromёn dhe rrugёn e luleve.
SPIRO THOMARI
SARANDÐ
Tel. 0694575510
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
