Pasi la karrierën në bursë Pau Gaugin u vendos në Bretanjë
Paul Gauguin është një prej piktorëve francezë më të njohur të shekullit të 19-të.
Ai njihet në masë të madhe nga veprat e realizuara në Tahiti dhe Polonezinë franceze në fund të jetës së tij.
Por janë pikërisht këto vepra që e kanë bërë atë edhe një figurë shumë të debatueshme.
Kritikët e tij më të ashpër thonë se Gauguin i ka shfrytëzuar njerëzit atje, sidmos gratë, sikur çdo patron kolonial.
Piktori tjetër
Ka kaluar më shumë se gjysëm shekullli kur u shfaq në ekrani filmi 'Etja për jetën" një ekranizim i biografisë së piktorit holandez, Vincent van Gogh.
Ky film gjithashtu çimentoi edhe imazhin popullor të një tjetër piktori, që disa dashamirës së artit e kanë të vështirë për ta adminiruar si njeri pavarësisht nga talenti.
Paul Gauguin miku i piktorit van Gogh, lindi në Paris më 1848.
Në të tridhjetat ai hoqi dorë nga karriera në bursë për të pikturuar.
Ekspozita e punëve të tij në Galerinë e artit modern në Londër, pasqyron edhe këtë përpjekje të piktorit për të lënë prapa jetën borgjeze, e për t'u vendosur në Bretanjë, një rajon asokohe pak zhvilluar në Francë.
Pas kësaj ai u zhvendos edhe më larg jetës së sofistikuar moderne.
Shkoi në Tahiti dhe në ishujt Markezë në Paqësorin jugor që ishte pjesë e Polonezisë franceze.
Për shumë adhurues të artit ishin vitet e fundit të karierës së tij të kaluara në këto vende, që përcaktuan talentin e piktorit.
Gauguin dhe ishullarët
Disa kritikë mendojnë se sjellja e piktorit ndaj ishullarëve, veçanërisht grave, ka qënë shfryrëzim.
Por është në fakt një kritikë që qëndron, apo është thjesht një mit?
Akademika Caroline Boyle-Turner e ka studiuar artin Paul Gauguin për 25 vjet.
Veprat më të famshme të piktorit janë ato në Tahiti dhe Polonezi
"Gauguin ishte shumë njeri i kohës. Polonezia u bë koloni franceze në 1850, 1860 kështu që atje kishte një farë superioriteti kolonial dhe vërtetë që Gauguin e ka shfaqur."
"Kjo është një prej arsyeve përse Gauguin është bërë interesant, sepse sot ka një tendencë për të rivizituar të gjithë konceptin e kolonializmit", thotë Boyle-Turner.
Sipas studiueses Gauguin ishte duke kërkuar një lloj parajse ideale, që natyrisht nuk mund ta gjesh.
"Kjo është aryeja, përse ai u largua nga Bretanja për të shkuar në Tahiti, por ky vend nuk rezultoi parajsë, Kopshti i Edenit siç e mendonte ai."
"Ai u kthye në Bretanjë e pastaj shkoi përsëri në Tahiti dhe në fund përfundoi në ishujt Markezë ku mendoi se mund ta gjente parajsën".
Studiuesja thotë se Gauguin ishte vazhdimisht në kërkim, nuk ishte kurrë i kënaqur me atë që bënte.
Ai ishte kritiku më i ashpër i veprave të veta dhe thoshte se ishte një hap pranë arritjes së qëllimit, pra të kuptimit të vërtetë të karakterit të vendeve ekzotike.
Ekspozita në Tate Modern quhet Gauguin krijuesi i miteve.
Akademika Caroline Boyle-Turner thotë se Gauguin krijoi një mit prej vetes, mitin e të egrit, e artistit që shkoi për të gjetur parajsën.
Ai krijoi edhe mitin e humbjes se ekzotikes, Polonezia idilike ishte shkatërruar nga kolonialistët francezë dhe kisha katolike.
Ai dëshironte të rikrijonte ekzotiken thotë studiuesja që e pranon se duke gjykuar punët e piktorit, Paul Gauguin deri në fund të jetës së tij ka qënë në kërkim të parajsës.
(http://www.bbc.co.uk)