EROSI KA TRALLISUR MENDJEN TIME
　
Erosi ka trallisur mendjen time
Si era që zbret nga malet
Dhe turret
Mbi lisat.
　
Nënë e dashur,
nuk mundem më të end
pëlhurën e butë
në zemrën e dashurisë
së një djaloshi:
faj i Afërditës së ëmbël.
　
Ke ardhur,
të dëshiroja me përvëlim,
i ke dhënë prehje shpirtit tim,
kallur flakë tejendanë
nga dashuria.
　
MË DUKET SI NJË ZOT
　
Më duket si një zot
Burri që të rri pranë
Dhe ti e dëgjon kështu,
teksa flet
me pëshpëritje të butë
dhe qesh dashurisht　:
kjo ma shtrëngon zemrën në kraharor!
　
Mjafton që ai të lëshojë një shikim
dhe zëri më humbet,
gjuha më thahet, shpejt
një flakë e hollë
e padukshme, më shket
nën lëkurën time,
　
shikimi trubullon,
bubullojnë veshët,
një djersë e ftohtë më rrëshqet, më
përfshijnë drithërimat,
më e blertë se bari bëhem
gati sa nuk bie të vdes.
　
Por gjithçka
duhet duruar...
　
MARTESA
　
Dhëndëron i lumtur,
martesa e ëndërrave tua
është përmbushur. Jotja
është vajza që dashuron.
　
O nuse, ti je
e gjitha shend e verë:
sytë e tu janë të ëmbël,
fytyra jote e bukur
është plot me dashuri...
　
O dhëndërr,
dhëndërr i lumtur,
ne vajzat këndojmë sonte
në dasmën tuaj,
　
dashuria jote dhe nusja jote
kundërmojnë erë manushaqe,
ne do të këndojmë
gjithë natën...
　
KE ARDHUR
　
Ke ardhur:
ke bërë mirë:
unë digjesha për ty
e tëra.
Në shpirtin tim,
që kallet flakë nga pasioni,
ke sjellë njomësi dhe freski.
　
PERËNDUAR KA HËNA
　
Perënduar ka hëna
e Plejadat shënojnë mesnatën
edhe rinia tani tretet,
e tani në shtratin tim unë rri e vetme.
　
Shpirtin ma shpupurit Erosi,
si era mbi mal
që depërton dhunshëm në lisat;
i shqyen degët rrëmbyeshëm,
bisha e ëmbël
e hidhur
e pazbutshme.
　
Por për mua s
'ka bletë,
s
'ka mjaltë;
e vuaj e digjem.
　
YJET RROTULL NJË HËNE TË BUKUR
　
Yjet
rrotull një hëne të bukur
fshehin sërish fytyrën
e tyre të ndritshme,
kur ajo, e plotë,
edhe më tepër shkëlqen
mbi tokë...
　
VUAJTJE DASHURIE
　
Më duket sikur jam në qiell
Midis Perëndive,
nëse pranë teje rri,
dhe shikoj buzëqeshjen tënde të bukur,
e ndjej
fjalët e bukura dhe këngën dashurore!
　
Mua zemra
Dirthërueshëm në kraharor më hidhet:
zëri më vdes,
ndërkoh që unë të kundroj,
gjuha ime ngjitet në qiellëz
shuhet buzëqeshja.
　
Gjarpëron flaka
Brenda gjakut tim,
kallem:
një bubullimë e panjohur më kumbon
në veshët, dhe ëndërroj:
më pushton tejetej
një hije tronditëse.
　
Dhe më mbulon të tërën
Djersa e ftohtë akull,
dhe fytyra zbehet si bari që rritet,
dridhem e fërgëlloj e rrënqethem,
e nemitem
e ngurosur.
　　
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
