MEKSIKANIZMI NË MUA
Një vajzë e re me flokë të kuq
Në klasën e gjashtë
Një vallëzim në Klubin Krahinor.
Unë, veç adoleshent
Një njomak, nerv i ekspozuar.
Vajza flokëkuqe me emër Cindy
U shfaq: "Më vjen mirë që nuk jam ti.
Ato gratë po flasin rreth teje."
Për mua fjalët patën shijen e vdekjes.
Atë moment qeshë i bindur
Se më kishin zbuluar të tërin
E kishin nuhatur sekretin e dyshimin tim
E kishin nuhatur meksikanizmin në mua.
Shpirti im u turbullua nga turpi.
Cindy, mirësia e saj e kryer,
Shkojë me dikë tjetër,
Duke më lënë të strukur,
Të qullosur në turpin se qeshë
Tamam ai që isha.
PRAPË DJEMTË TUAJ
Dy djem të zeshkët që kurrë nuk marrin rrugën e lehtë
Njëri që duket se gjen krenari
Tek godet çdo të padrejtë
Tjetri që pretendon
Se nuk ekzistojnë.
Njëri gjithmonë në ikje
Tjetri afërt por i lëvizshëm
Njëri që të bëri ty nënë
Ai që i pëlqente të ledhatohej
Tjetri havale gjithmonë në ikje, tani i larguar
Ai që e dinte se është fëmija yt i çmuar
Mbetet i çmuar.
Dy djem zeshkanë të ngatërruar në zemrën tënde
Të lëshuar të lirë, me dashuri,
Por ju nuk jeni kurrë e lirë.
Shpejt dy burra zeshkanë:
Prapë djemtë e tu.
POEZI PËR MARTËN
"Kam insekte në kokë"
Mendime të ngrohta rrëshqasin poshtë
Kërcënime të padukshme
Në vetëdije
Bymehen, zgjatën me kuriozitet përpara
Rrugë-humbura, si duket, të paftuara.
Miza mendimesh
Vetëm të mërzitshme
Tepër të parëndësishme për t'i parë
Megjithatë i ndjek.
Milingona mendimesh
Mashtruese dhe helmuese
Tmerrësisht të rrezikshme.
Mollëkuqe mendimesh
Rrumbullake dhe të vetëkënaqura.
Shushunja mendimesh
Të ngadalta dhe amorf
Por të hijshme, të hijshme.
Duke qëndruar heshtur këtu
Në këtë metër katrore të tokës,
Mësoj se kam insekte
Në kokë.
TRUMCAKU
Së pari dëgjova këngën,
Zërin e plotë të trumcakut
Ciu, ciciu, ciciu, ciu.
Vallë, po na tregon folenë,
Apo po na mbanë larg prej saj?
Fole e pasur në një gyp shporeti
Të hedhur diku pas shtëpisë.
Pastaj e pashë.
Çuditërisht i vogël.
Me fyt të tharë
pezull mbi një degëz të thyer
Si pika mbi "i"-në
Fyti i tij pulsonte
Si një zemër
Nën gjoksin me pupla
Që dridhej: Ciu, ciciu, ciciu, ciu.
Më me zë se madhësia e tij.
Ai ndoshta këndon për atë
Bukuroshen në kafaz,
Që flakëron vetëm
Të ndizen bashkë në freskun e saj.
Ah sikur të ishit aty
Të ishit aty
Gjëja më e vërtet që mund t'ju them
Edhe unë do të ndizesha me ta,
Për të gjithë ju.
PRAPËSEPRAPË PRANVERË
Në pranverë breshkat zgjohen
Jo me shumë pranverë në jetë
Zgjatën ngadalë, një këmbë zvarritëse për minutë
Hapin njërin sy për rrezet e diellit,
Të ngrohin gjakun e ftoftë
Përpëliten, menjëherë të uritura
Por prapë të ngadalta
Jo të tërbuara si milingonat apo grethat
Jo të mëndafshta në prekje si lulet e zambakut
Të ngadalta dhe të ashpra, të ngadalta dhe të ashpra,
Prapëseprapë Pranverë
Kam frikë se nuk jam më një lule
E dhënë tek rilindja e tërbuar.
Pranvera vjen për mua e ngadaltë dhe e ashpër,
E ngadaltë dhe e ashpër, prapëseprapë pranverë.
ÇDO NATË
Çdo natë është e shijshme,
Pritëse
Aromë e ngrohtë
Prekja e njohur
Rritja e baticës, e njohur, gjithashtu,
Për dëshirën
Që të na marrë me mirëkuptim me vete
Në mëshirë të fatit me pasion
Puqje e pashmangshme
Kohë e lirë, pastaj urgjenti
Për atje ku gjithmonë deshëm të shkojmë.
PA TY
Si një alpinist në ajër të hollë
Në ngjitje
Pa ty nuk mund të marr frymë.
Ju jeni lëvizja e duarve të mia
Pa ty ato shtrihen të padobishme.
Ju jeni gostia e syve të mi
Pa ty e gjithë bota
Shtrihet e topitur
Ju jeni substanca e shpirtit tim
Pa ty ajo vyshket.
Ju jeni atmosfera esenciale
Në të cilën jetoj,
Puna e ditëve të mia,
Bukuria në peizazhin tim,
Muzika që mërmëris
Ju jeni ajri, ajri, ajri
Afrohu e më lejo të
Të mbush mushkëritë e shkreta prapë e prapë
Me praninë tënde
Për gjithmonë.
DUART E MIA
Duart e mia e njohin trupin tënd
Janë të prezantuara në intimitet
Me lëkurën tënde, ëmbëlsinë e freskët të saj.
Duar e mia të dinë përmendesh
Si çdo pjesë e saj preket,
Ato lëvizin nëpër terr
Duke e ditur mënyrën
Se ku e si të lëvizin.
Duart e mia janë dashuri të dehura me pasion
Jetojnë vetëm për atë prekje
Uljen dhe ngritjen tënde
Vendet e njohura
Tingujt, fshehtësitë
Thellësinë tënde
Vë veshin tek trupi yt
Dhe dëgjoj tek duart bëjnë punën e tyre
Dëgjoj zëra të hollë
Tek këndojnë për punën e mbarë.
Duart e mia janë në dashuri me ty
Pa ty shtrihen të padobishme
Të papunësuara, zbatuese me përkulje,
Duke kërkuar lëkurën tënde
Për rrugën e tyre drejt shtëpisë
Duke e ndjere, ditur rrugën e vet
Uljen dhe ngritjen tënde
Ju jeni dashuria e tyre, dashuria e tyre.
DASHURI E BEKUAR
Lejoji gishtërinjtë e mi të lundrojnë
Poshtë the rreth teje
Si ujë gati tepër i nxehtë ta durosh
Lejoje çdo pikë uji nga duart e mia
Të rrjedhin poshtë kurrizit
Duke të tërhequr ty nga unë
Lejoje çdo pikë të sjellin paqe
Dhe thellësi të ngrohtë.
Lejoje nxehtësinë e duarve të mia
Të futet në vendet shumë, shumë të ftohta
Të zbusë pjesët e vrazhda nga acari.
Lejoje nxehtësinë ta shkrijë, ta shërojë xhamin e thyer.
Mbështetu tek unë, me mua
Shkriju në krahët e mi
Duart e mia si ujë
Të rrjedhin përmbi ty
Thellë, thellë, më thellë
Në paqe.
HESHTJE
Gati askund nuk ka heshtje
Madje as në këtë vend
Makineritë gumëzhijnë
zhurmët dhe ofshamat
E veturave në rrugën malore
Debati me mllef i korbave
Egërsirat, lopët
Përrenjtë e natës dhe kërcitjet
E insekteve bredharake,
Kundra bërrakave të ndritura
Madje edhe këtu
Por kur shtrihemi bashkë,
Aq afër sa të prekemi, të prekim lehtë
Të gjitha zhurmët e botës rrëzohen
Diku
Ne kemi humbur në zhurmët e bardha
Të dy shpirtrave tek hyjnë te njëri-tjetri
Fytyrë për fytyrë, duke prekur me
Kaq shije, me pritje të asaj që vjen,
Që vjen, që vjen
Thellësisht (të heshtur) për gjithmonë në dashuri
--
Edward H. Garcia u lind në Brownsville,TX, në vitin 1942. Prej më se 42 vjetësh punon si profesor i letërsisë. Poezitë e tij janë publikuar nga një numër i madh revistash dhe antologjish amerikane si në: Texas Observer, Voices from Within, Van Zandt County Lines, Dallas Morning News, Pawn Review, Texas in Poetry 2, Texas Books in Review, Phi Delta Kappan, Texas Humanist, Out of Dallas, Tex!, and Texas Short Stories 2 etj., etij. Garcia është i njohur në letërsinë amerikane si një poet që lufton për një poezi të kuptueshme që ka lidhje me lexuesin dhe që pasqyron realitetin sa më pastër.
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
