Më falni paraprakisht për servilosjen, por Michelle Obama është zonja e parë më e hatashme e të gjitha kohërave. Ajo ma bëri borxh javën e shkuar në një kërcim të saj double Dutch (një lojë kërcimi luajtur me dy litarë të posaçëm që lëkundën në dy drejtime të kundërta, - shënim i përkthimit) me hapa të ngatërruar në Lëndinën Jugore si pjesë e një « panairi për fëmijë të shëndetshëm ».
Skena e forcoi përshtypjen time për zonjën e parë krejtësisht të çliruar nga konvencionet. Ajo duket se ndihet e lirë mjaft e lirë sa të kuturisë dhe të qeshë ca, mjaft e lirë sa ta lërë të marrë vrull shpirtin e saj fëminor nëpërmjet velit të prindërisë, mjaft e lirë sa të jetë vetvetja.
Unë nuk mund t'i përfytyroja zonjat e tjera të para të kapërcejnë një pellg uji në trotuar, pa le pastaj të kapërcenin dy litarë që lëkundeshin në dy drejtime të kundërta njëkohësisht. Prandaj, në emër të Qytetit të Nju Jorkut, kryeqytet botëror i të ashtuquajturit double Dutch (aq sa sivjet ai u bë sport zyrtar në shkollat e qytetit), më lejo mua të them: Ke luajtur bukur.
Unë mund të përsëris këtu klishetë rreth arritjeve të saj profesionale apo mund të shpalos se në çfarë shkalle është duke e ripërcaktuar ajo rolin e grave, apo të parathem si do të vështrohet ajo nga historianët në panteonin e paraardhëseve të saj. Mund ta bëj këtë, por nuk dua. Ky nuk është meraku im.
Por unë mund të them se ajo duket e përshtatur në mënyrë të veçantë me këto kohë. Ajo përmban një autencitet dhe qartësi të tillë të vetes në një kohë paqartësie, duke projektuar një nur të shkujdesshëm në një botë të ankthit të shtuar. Ajo është bërë një simbol i patrembshmërisë, përkryerjes, përkorjes dhe thjeshtësisë, duke ia arritur të jetë njëherësh edhe e mrekullueshme, edhe serioze. Ajo është thelbësisht njerëzore.
Zonja Obama është duke ripërcaktuar konceptin tim për zonjën e parë, dhe kjo gjë më pëlqen. Me sa shihet, unë nuk jam i vetmi.
Në prill, në pikun e popullaritetit të saj, një sondazh i New York Times/CBS News e mati popullaritetin e saj me 67%. I njëjti sondazh tregoi se një 84% stratosferike miratonin mënyrën si ajo po e trajton rolin e saj si zonjë e parë. Kjo do të thotë se madje edhe gjysma e tyre që nuk kanë mendim të favorshëm për të si përson, prapë iu pëlqen mënyra si është duke e bërë zonjën e parë.
(Duhet nënvizuar se sondazhet e USA Today/Gallup dhe CNN/Opinion Research Corporation, të dyja nxjerrë këtë javë, e tregojnë zonjën e parë të favorizuar me 60 e sa për qind dhe më lart se përqindjet e burrit të saj.)
Është e vështirë ta besosh se është e njëjta grua e cila gjatë fushatës presidenciale në mënyrë të përsëritur portretizohej si një albatrose neoradikale tek një kanditat postracial.
Kjo është Amerika. Ne e respektojmë sypatrembjen, lidhur me atë se çfarë ndjejmë ne për një person që e mishëron atë. Tek Zonja Obama i kemit të dyja anët.
Nëse George W. Bush ishte presidenti më i dëshiruar nga amerikanët për të pirë një birrë me të, atëherë duhet të themi se Michelle Obama është duke u bërë zonja e parë më e dëshiruar për të shkëmbyer një buzëqeshje me të. Dhe kjo është e hatashme.
"¢
Unë ju ftoj ju të bashkoheni me mua Facebook dhe të më ndiqni në Twitter, ose më bëni e-mail në chblow@nytimes.com. / Përk.Elida Buçpapaj
--
October 24, 2009
Op-Ed Columnist
The Magic of Michelle
By CHARLES M. BLOW
Forgive me in advance for fawning, but Michelle Obama is the coolest first lady ever. She clinched it for me this week by jumping double Dutch on the South Lawn as part of a "healthy kids fair."
The scene underscored my impression of the first lady as utterly unencumbered by convention. She seems to feel free "” free enough to loosen up and laugh a little, free enough to let her inner child peek through the veil of parenthood, free enough to be herself.
I couldn't imagine recent first ladies jumping a puddle on the sidewalk, let alone two ropes swinging at the same time in opposite directions. So, on behalf of New York City, the so-called double Dutch capital of the world (so much so that this year it became a varsity sport in the city's schools), allow me to say: Well played.
I could pile on platitudes here about her professional accomplishments, or explore to what degree she is redefining the role of women, or predict how she will be viewed by historians in the pantheon of her predecessors. I could, but I won't. That's not my bailiwick.
But I will say that she seems particularly suited to these times. She provides a certain authenticity and clarity of self in a time of uncertainty, projecting a casual grace onto a world of amplified anxiety. She has become a powerful symbol of fearlessness, refinement, frugality and frivolity, managing to be both fun and serious simultaneously. She's genuinely human.
Mrs. Obama is redefining my concept of a first lady, and I like it. Apparently, I'm not alone.
In April, at the peak of her popularity, a New York Times/CBS News poll measured her favorability at 67 percent. The same poll found that a stratospheric 84 percent approved of how she was handling her role as first lady. That means that even half of those who didn't hold a favorable view of her as a person still liked what she was doing as first lady.
(It should be noted that polls by USA Today/Gallup and CNN/Opinion Research Corporation, both released this week, put the first lady's favorability ratings in the 60s and above those of her husband.)
It's hard to believe that this is the same woman who during the presidential campaign was repeatedly portrayed as the neo-radical albatross to a postracial candidate.
This is America. We respect fearlessness, regardless of what we feel about the person who embodies it. With Mrs. Obama, we have it both ways.
If George W. Bush was the president that Americans most wanted to have a beer with, then Michelle Obama is becoming the first lady we most want to have a laugh with. And that's cool.
"¢
I invite you to join me on Facebook and follow me on Twitter, or e-mail me at chblow@nytimes.com.
(http://www.nytimes.com)
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
