Demokracinë si praktikë
shtetërore, si qeverisje dhe si "rend" social e çertifikojnë rregulla të
njohura, prej të cilëve përfitojnë individët, shoqëria, institucionet dhe
bashkëpunimi gjithënivelësh. Në rendet totalitare, kjo praktikë ka qenë dhe
është e pamundur, jo vetëm për shkakun e burimit doctrinarë ideologjik, mbi të
cilin është ngritur shteti totalitarë, por dhe si praktikë e polarizimit të
thellë të shoqërisë dhe parimit të luftës së klasave.
Në historinë e Kosovës, Ramush
Haradinaj përbën qëndrimin unikal të pranimit të rregullit demokratik, të parë
brenda shoqërisë shqiptare dhe në raportin bashkëpunues me shoqërinë
ndërkombëtare. Pas një akuze të njëanëshme dhe folklorike, të ngritur
posaçërisht kundër tij dhe një rrethi të ngushtë bashkëpunëtorësh, pikërisht në
momentin kyç të shtetit të ri të Kosovës dhe të karrierës së tij si
kryeministër, Ramush Haradinaj i dha jetë dhe ambicie qytetare dimensionit
demokratik, jo vetëm në Kosovë, por në Ballkan.
Përmes "dorzimit" në Hagë, jo
vetëm një herë, por dy herë, d.m.th, sa herë e deshi Haga, Ramush Haradinaj i
bëri nderin më kapital Kosovës, në rrethanat më fondamentale që asaj i duhej, i
bëri nder modelit të liderit politik dhe burrështetit, që drejton një vend të
caktuar të sapodalë nga lufta, i bëri nder dhe çliroi nga kompleksi i forcës
dhe paprekshmërisë nga drejtësia, duke e qytetëruar atë në kuptimin e të
drejtës, njeriun me pushtetin që ai kishte atë rast, i bëri nder emrit shqiptar
në hierarkinë e posedimit të vërtetës përballë drejtësisë.
Haradinaj nuk kapërceu vetëm
vetveten, nuk kapërceu vetëm kultin e burrit trim dhe tradicional shqiptar, nuk
kapërceu vetëm kutin e politikanit, por kapërceu realitetin tradicional
ballkaniko- evropian. Duke besuar tek e drejta, Ai i çeli rrugë praktikës teorike
demokratike, se drejtësia është mbi të gjithë njerëzit, të çdo niveli qofshin
ata.
Haradinaj e kapërceu emrin që ia ka thirrë
nana dhe baba (Ramush) në djep, në fëmijëri dhe më vonë. Tashma ai thirret
Haradinaj, thirret në mbiemër, me çfarë thirren njerëzit e shquar. E në emrin e
tij të "ri",- Haradinaj, simbolika e tij valorizuese, të njofton Kosovën,
Shqipërinë, shqiptarët dhe konceptin e tyre burrërorë, të kujton "mitin" e
lirisë.
Për shërbimin kapital, që
Haradinaj i ka bërë kohës shqiptare, rrugëtimit të gjatë shqiptarë në Botë,
Kosovës dhe shqiptarëve, vetëm sa ka filluar:
-Ai rrëzoi mitin e mykur sllavo-
serb, se shqiptarët nuk e njohin drejtësinë dhe se nuk i binden asaj,
-Ai rrëzoi akuzën e vjetër dhe
të re të kundërshtarëve të shqiptarëve, se shqiptarët nuk janë bashkëpunues dhe
se ata nuk njohin organizmat ndërkombëtarë,
-Ai përplotësoi ndërkombëtarisht të drejtën
dhe luftën e UÇK-së për çështjen më jetikë të Kosovës, çështjen e çlirimit nga
një pushtues, dhunues e barbarizues të njërit nga popujt më autokton të
Ballkanit.
Haradinaj la detyrën e
rëndësishme në Kosovë dhe iu bind thirrjes së Hagës. Askush qytetarë në botë
nuk do ta rrespektonte me kaq qytetari dhe urtësi thirrjen për t'u gjykuar (në
të vërtetë ai u thirr për t'u dënuar), por ai besoi dhe ylli i Kosovës shkëlqeu
në përmasën ndërkombëtare, kur atë kërkuan ta groposnin.
Haradinaj la në kurthin e vet
kundërshtarët historik të shqiptarëve, paragjykuesit ballkaniko- evropian,
akuzë-ngritësit e tij për "krime lufte", po ashtu dhe kundërshtarët e tij
politik në Kosovë apo dhe Shqipëri.
Haradinaj është produkti më genetik i genit më
të mirë tradicional dhe bashkëkohorë i shqiptarit, i cili në udhëtimin e tij
historik s'ka harruar vatanin, lirinë dhe të drejtën. Rendi i Ri Demokratik në
Botë është rendi i të drejtës dhe qytetarisë së saj.
Kush burrështeti në botë nuk do të ndjehej i
suprizuar dhe nuk do ta mbështeste burrështetasin Haradinaj, i cili e ka dhënë
provën e tij në të gjithë përmasën dhe nivelin e saj.
Sot, është mirë që Kosova e ka
këtë Çertifikatë të Artë Europiane, në njërin nga liderët e saj si Haradinaj,
ndër më aktivët dhe më të nevojshmit për Kosovën.
Tiranë,
5 shtator 2014
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
