VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - DHE NJË NJERI I VETMUARCikël poetik nga ADEM ZAPLLUZHA

DHE NJË NJERI I VETMUAR

Si një lis i dehidruar
Bredhi rrugëve të vetmisë
Askush pranë meje
Përpos bastunit të gjyshit tim

Ecim si dy shkopinj të lënë pas dore
Secili me problemin e vet
Ty të mundon vetmia
Kurse mua diabeti
Është duke mi gërryer rropullitë

Vetëm na mungonte ky shi imcak
I cili çmendurisht troket
Nëpër xhamat e kujtesës
Troket e nuk ndalet qe disa ditë
Gërryen
E gërryen nëpër mendje të erës

Një lis
Një bastun i babagjyshit
Dhe një njeri i vetmuar
Ecin nëpër ëndrrën e shiut imcak
Ecin deri në fund të një tregimi

E CILA PO KAFSHON

Me gishtat e lodhura të erës
I preka të gjitha kujtimet
Dikur vonë i lodhur
E vura kokën
Mbi jastëkun e ëndrrës
Dhe fjeta
Derisa më zgjuan këngët e turtujve

Kur i hapa sytë
Mendova se dimri kishte ikur
Përtej maleve
Dhe asnjëherë nuk kuptova
Se një tjetër dimër më i ashpër
Kishte lëshuar rrënjë në shpirtin tim

Ende edhe sot e kësaj dite
Më duken se gjërat
Nuk ndryshojnë asnjëherë
I përngjajnë
Po asaj ëndrre që e shoh çdo natë
Veshur me një pallto të trishtuar
E cila po kafshon
Egërsisht është duke i shqyer
Këmishët e mia të leckosura

SA JEMI LARG NJËRI - TJETRIT

Të thash
Mos më zgjo nga ëndrra ime
O të lutem mos më zgjo
Qenkan të paprekshme duart e erës
Kjo natë e gjatë
Kurrë të mos soset sonte

Të lutem
Më lërë në këtë gjendje të ngurtë
Dua të vdes
Si flutura në përqafimin e qiriut
Unë dhe ëndrra ime
Sa jemi larg njëri- tjetrit
Në këtë çast të paharruar

Më lërë kështu të lutem
Mos i ngacmo as fluturat
E kësaj kënaqësie
Dua të fle
Si një kërthi i mëkuar
Mbi flatrat e një ëndrre
Po lind një botë e re
Që i përngjan dashurisë

PA TITULL

Unë nuk i frikohem plumbit
As vdekjes
Por të lutem
O të përgjëroj si Hyjin
Mos m'i mbytë shpresat
Në zemrën tënde të brishtë
E dashura grua

NJË KËNGË E BARDHË

Po vijnë shirat
Si qengjat
Po kërcejnë stërkalat
Nëpër sqepat e thyera të lejlekëve
Mbinë trëndafilat

Po kthehen mërgimtarët
Nëpër sokakët e qytetit tim
Për çdo ditë
Hapen dhe mbyllen qepenat
Kalldrëmet zgjohen nga kllapia
Zgjohen
Dhe i përshëndesin zogjtë

Plakat e mëhallës
I kanë shqyer shamitë e zeza
Dhe nga kajsishtat e mbjella
Kësaj radhe
Paskan ikur kukuvajkat

Një këngë e bardhë
Si kurdoherë më parë
Dëgjohet mbi pastelet e luleve