Më shpëtoi nata
pa hënë
e mugët, e muzgët, e errët
arushë e zeshkët
si negre
M'i rrafshoi siluetat,
idhujt, idolet,
konturet, konstrastet, dritat,
hijet, dritë-hijet,
mëngjesin, ditën, mesditën
mbasditën
i fshiu krejt.
U humbi objekteve trajtat
I zhduku ndërtesat e vjetra
pa kurrëfarë arkitektonike
të shëmtuara,
uniforme,shurdh-memece, vrasëse,
autobuzët dhe trenat e mjerë,
me sediljet e shqyera, pa tavanë
si shtëpi pa çati,
të lagura prej shiut që vazhdon të bjerë
mbi
orenditë, mbi librat
dhe
formon gropëza
mbi
faqet e lagura, të ngjitura
...
Më
shpëtoi nata
pa
hënë
nuk më
la të shoh
kaprollin
e vetëm të sëmurë
në
Kopështin Zoologjik,
rradhët
e pafundme të njerëzve për qepë,
babain
tim që del nga shtëpia në orën 01:00
të
nates
për të
blerë qumësht për djalin tim
...
Më
shpëtoi nata
si
negre e zezë,
si
qymyri
ma
fshehu Qytetin tim
me një
Xhami e minare
në
Qendër,
me një
Sahat jo të përpiktë si Big Beni
qytetin
tim me fytyra të mangëta,
me
flokë biond, brun, gështenjë,
të
praruar, të artë
të
mangëta..
refugjate...
më
shpëtoi nata
pa
hënë,
si një
SOS
si një
Save our Spirits
si një
gomone
që i
ndihu fati,
fatlume
në mes
të Adriatikut
kur
terri ka kallur çdo gjë
e bën
që qielli të ngjajë det,
e qiell deti
ku sytë e njerëzve
si yjtë në qiell
formojnë konstelacione yjore
prej shpresës !
Comments (1)
Dërgoja shokut
Printo
