　
FILOZOFIA E DASHURISË
　
Burimet përzihen me lumin
lumenjtë me Oqeanin përzihen
erërat me Qiellin gjithmonë
në lëvizje të ëmbëla shkrihen
asgjë në botë s
'është pa çiftin e vet
dhe gjithçka në bazë të ligjit
hyjnor në një forcë të përbashkët
takohet dhe përzihet.
Po unë me ty përse jo vallë?
　
A e shikon se malet puthin kupën
e Qiellit, e se valët njëra me tjetrën
përqafohen. Asnjë lule djalë
nuk do të jetonte
pa të kundërtën
pa lulen femër.
Dhe tokën e përqafon drita e diellit
Dhe rrezet e hënës puthin detin.
Pse e gjithë kjo me kaq përpikmëri u krijua
nëse ti nuk dëshiron të më puthësh mua?
　
DASHURIA ËSHTË UNIVERSI SOT
　
E kush e ndjen tani dhimbjen apo zënkën?
Dashuria sot universi është
Këta janë skllevërit e një të nesërmeje të errët
Të cilët nxijnë rrugën qerthullore të Jetës.
　
SHPIRTËRA BINJAKË
　
Jam si një shpirt
që në intimitetin e zemrës së vet ka banuar,
dhe ndjesitë e veta ka perceptuar,
dhe mendimet e veta ka medituar,
dhe ka njohur vrullin më të thellë
të shpirtit të vet: atë rrjedhë
të heshtur që vetëm në gjak
është shënuar, kur të gjitha emocionet
në shumëfishmëri përshkruajnë
qetësinë e deteve në muaj e verës.
Unë kam çliruar melodi njerëzore
Nga thellësia e zemrës së tij:
rrahjet e zemrës kam bërë fije fije
dhe jam bërë pjesë e tyre e mirëfilltë.
Bash si një shqiponjë në shiun pas vetëtimës,
shpalos krahët tejetej hapësirës.
　
　
AMOR AETERNUS
　
Pasuria dhe fisnikëria humbin prore
në detin e madh të drejtësisë e padrejtësisë njerëzore,
kur vjen koha që sundimi ynë mbaron;
por dashuria, edhe pse e futur në rrugë të mbrapshtë,
është nga ato gjëra të pavdekëshme dhe që kapërcejnë
gjithë atë materie të dobët nga e cila jemi
-apo kemi qenë.
　
MUZIKA, KUR ZËRAT E ËMBËL VDESIN
　
Muzika, kur zërat e ëmbël vdesin
Vazhdojnë të drithërojnë në kujtesën.
Aromat, kur manushaqet vyshken,
Jetojnë në mbresën që lënë te njerëzit.
　
Fletët e trëndafiles, kur trëndafilja ka vdekur
Përdoren për shtratin e të dashuruarve si shtresë;
Ashtu edhe mbi mendimet e tua, kur të jenë tretur,
Dashuria vetë do të bjerë të flejë.
　
NATËS
　
I
　
Vrik fluturon mbi valën perëndimore,
O ti Shpirt i Natës!
Jashtë shpellës së mjegullt lindore,
Kur, gjithë ditën e gjatë,
Edhe pse ëndërrat më të regjura të gëzimit dhe frikës,
të cilat të bëjnë ty aq të tmerrëshme dhe aq të dashur,-
Ti fluturimin s
'e ndal!
　
II
　
E pështjell trajtën tënde në një pelerinë gri,
Qëndisur me yje!
I mbyll sytë e Ditës me flokët e tu;
E puth atë derisa e vë në gjumë,
Pastaj endesh mbi qytet, dhe det dhe tokë,
duke prekur gjithçka me dorën tënde përgjumëse-
Eja, e shumëkërkuar kudo!
　
III
　
Kur unë zgjohem dhe agimin shikoj
Psherëtij për ty;
Kur drita pushton botën dhe vesa ikën e shkon,
Dhe mesdita rëndon mbi lule e pemë pa mëshirë,
Dhe Dita e kapitur na e kthen shpinën,
Si një mysafir i vonuar që askush nuk e fton,
Unë për ty psherëtij.
　
III
　
Motra jote Vdekja erdhi, dhe thirri,
Më kërkonte mua ajo?
Djali yt manar Gjumi, symbyllur,
Mërmëriti si një bletë në vapë të mesditës,
A do më marrë ajo mua në prehër?
Po më kërkon mua kudo?
Dhe unë u përgjigja vetë!
Jo, kurrsesi jo!
　
IV
　
Vdekja do të vijë kur ti të kesh vdekur,
Shpejt, menjëherë-
Gjumi do të vijë kur ti të kesh tretur;
Për asnjërin nga ata unë kokën s'do çaj
Vetëm për ty do të pyes Natë e dashur-
I vrullshëm fluturimi yt vërdallës do të jetë-
Eja, eja shpejt!
　
PËR TY
　
Fjala nuk është më fjalë
Nëse unë vlerën s
'ia di,
Ndjenja është e padenjë
Nëse ti e shpërfill;
Shpresa është vetëm dëshpërim
Nëse durimi ka humbur,
Dhe dhembshuria jote më e shtrenjtë
Se e tjetërkujt.
　
Unë s
'ta jap dot atë që tjerët e quajnë dashuri.
Por ti nuk do ta pranosh
Adhurimin që zemra ua bën perëndive
Dhe ato ia pranojnë,-
Dëshira e fluturave të natës për yjet,
Dëshira e natës për të nesërmen,
Përkushtimi i diçkaje të largët
Nga sferat e keqardhjes sonë.
　
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
