SHTRIHEM
Shtrihem sipër një stomi
Ku e përgjumur Dashuria prehej;
Midis kallamishtes së lagësht dëgjova
Dënesje, dënesje.
Atëherë shkoj drejt një rrëpire
E drejt vetmisë së trishtuar,
Drejt ferrave dhe gjembave të shkretëtirës;
E ato më tregojnë
Si kishin qenë mashtruar,
Përzënë dhe detyruar në vetëpastrim shpirti.
MOS KËRKO MË
Mos kërko më ta shfaqësh dashurinë tënde,
Dashuri që nuk mund të shpallet kurrë;
Flladi i njerëzishëm lëviz
Në heshtje, i padukshëm.
E shpalla dashurinë time, e shpalla dashurinë time,
Zemra ime e shfaqi;
Duke u dridhur, duke ngrirë akull, në trembje të frikshme,
Ah! Ajo shkoi e vajti.
Sapo dashuria më la,
Një shtegtar kaloi andej;
Në heshtje, i padukshëm:
I mjaftoi një ofshamje, e rrëmbeu.
ËSHTË NJË BUZËQESHJE DASHURIE
Është një buzëqeshje dashurie
E një buzëqeshje mashtrimi.
Dhe është një tjetër buzëqeshje
Ku të dyja buzëqeshjet mpleksen.
Është një shikim urrejtjeje
E një shikim përbuzjeje.
Dhe është një shikim të përbërë nga këto shikime
Të cilin më kot
Ta harrosh ti përpiqesh.
Sepse në fund të thellësisë së zemrës depërton
E thellohet në thellësi të ashtit
E asnjë buzëqeshje që ishte ndonjëherë buzëqeshje
Por vetëm ajo e njëjta buzëqeshje
Nga djepi deri tek varri
Mund të buzëqeshet vetëm një herë
Dhe kur është buzëqeshje
Çdo mjerim fund merr.
MOS E SHPREH DASHURINË
Mos e shpreh dashurinë,
Ajo e vërteta e pathënë gjithmonë mbetet;
Është një shpirt që endet
I heshtur, i mistershëm.
E deklarova dashurinë time të madhe
Ia hapa zemrën asaj tejetej;
Me një frikë tmerruese, e akullt,
Ah, duke fërgëlluar shkoi, u tret.
Sapo nga unë u largua
Një kalimtar e hetoi,
I heshtur, i mistershëm:
Psherëtiu dhe e pushtoi.
PSE KUPIDI ISHTE NJË DJALË
Pse Kupidi ishte një djalë
E pse një djalë ishte vallë?
Për gjithsa në jetë unë kam parë
Ai duhej të ishte patjetër Vajzë;
Sepse ai do të gjuante me hark
E Vajza do ta gjuante me syrin e saj;
dhe që të dy janë gazmorë plot harè
e qeshin atëherë kur qajmë ne.
Ta bësh Kupidin një djalë
Do të thotë që Vajza Kupidin e tallë;
Sepse një djalë nuk mund ta kuptoj gjënë
Gjersa burrë ai të jetë bërë;
E kur të bëhet burrë do të ketë
Aq shumë plagë shkaktuar me shigjetë
Sa atij të shkretit e gjithë jeta
Do t'i shkojë duke mbyllur plagët shkaktuar nga shigjetat.
Ka qenë gabimi i grekërve të lashtë
Që e shndërruan Dashurinë në një djalë
Dhe Gruan e shndërruan në Shtatore Guri
Dhe çdo Gëzim që atëherë u zhduk dhe humbi.
Shqipëroi: Elida Buçpapaj
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
